Það var einstakur heiður fyrir mig að fá að afhenda Einari Öder Magnússyni gullmerki Félags tamningamanna á aðalfundi félagsins í gær.
 Þetta var eitt af mínum síðustu embættisverkum sem formaður félagsins og örugglega eitt það skemmtilegasta á ferlinum.

Læt hér fylgja með það sem kom uppí hugann hjá mér við það tækifæri.

 

Gullmerki Félags tamningamanna er æðsta viðurkenning sem félagsmanni getur hlottnast. Til að hljóta gullmerki félagsins þarf stjórn að vera sammála um valið, og það var hún svo sannarlega á síðasta fundi.

 

Stjórn Félags tamningamanna hefur ákveðið að sæma Einar Öder Magnússon gullmerki félagsins.

Einar Öder er landsþekktur hestamaður og kunnur fyrir störf sín í þágu íslenska hestsins. Einar hefur um áratuga skeið unnið að framgangi hestamennskunnar  hér innan lands og verið öflugur talsmaður hestsins og íslenskrar reiðmennsku á erlendri grundu.

Hann var um árabil landsliðseinvaldur og í því starfi sýndi hann svo sannarlega að þar fór fagmaður á ferð. Að velja keppendur, styðja þá og styrkja til árangurs er ekki öllum gefið.

,,Og svo er hann svo asskoti skemmtilegur,, sagði einn sem fylgt hefur honum víða á stórmótum erlendis.

Einar hefur komið með einum eða örðum hætti að starfi Félags tamningamanna um áratuga skeið.    Hann gekk í félagið 1984 og lauk tamningaprófi árið 1987.

Einar var varaformaður félagsins í nokkur ár og hefur tekið þátt í starfi félagsins með einum eða öðrum hætti alla tíð.

Hann er einn af þessum góðu dýrmætu félagsmönnum sem láta í sér heyra ef þeim líkar ekki það sem gert er, en klappar líka á bakið ef vel er gert.

Hann lætur sig málin varða og er með því öflugur og mikilvægur félagsmaður.

Þegar ég rífja upp minningar af Einari kemur fyrst upp í hugann hann og Leira frá Þingdal.

Hann og Sauðárkrókshestar.

Hann og Oddur frá Selfossi á Vindheimamelum að keppa í gæðingafimi.

Einar að temja í Stykkishólmi.

Og ógleymanlegir eru þeir Einar og Glóðafeykir á síðasta Landsmóti.

Ég verð líka að nefna erindi sem Einar hélt á upprifjunar námskeiði dómara fyrir stuttu síðan.

Erindið bara yfirskriftina Fagmennska í fyrirrúmi,

ég er sannfærð um að það voru fleiri en ég sem hugsuðu um þetta innlegg hans í marga daga.

Því eins og áður hefur komið fram er strákurinn ekki bara fróður heldur líka bráð skemmtilegur.

Það er mér sérstök ánægja að næla í þig gullmerki FT og sýna þér með því þakklætisvott fyrir vel unnin störf í þágu félagsins.

Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að fara í reiðtúr með þeim hjónum Einari og Svönu s.l haust en þá riðum við í þæfingsfæri yfir Kerlingaskarð með kvikmyndatöku fólk allt um kring. Þar voru á ferðinni fræknir frakkar að gera kvikmynd um íslenska hestinn.

Ég vona að þessi viðurkenning nýtist þér í því frábæra starfi sem þið hjónin og fleiri eruð að vinna í Frakklandi. Það verður bara að spennandi að fylgjast með þeim landvinningum sem þar eru í uppsiglingu.

Megi gæfan fylgja þér og þínum um ókomna tíð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vestlenskir hestamenn skemmtu sér vel þegar þeir hittust við jólahlaðborð í Stykkishólmi um helgina. Vel á annað hundrað manns mættu og voru gestirnir frá öllum hestamannafélögunum á vesturlandi.
Var það almennt álit manna að vel hefði tekist til maturinn einstaklega góður, hófleg skemmtidagskrá og andrúmsloftið jákvætt og gott.
Margir gestirnir nýttu sér hótelgistingu á Hótel Stykkishólmi og áttu því góðar stundir til að spjalla og njóta samverunnar.
Þessi viðburður er klárlega kominn til að vera og á bara eftir að stækka.
Látum okkur hlakka til vestlendingar þetta á bara eftir að verða enn meira gaman hjá okkur.



Þessir kappar báru hitan og þungan af hátíðinni þetta árið og stóðu sig með mikilli prýði.
Lárus Hannesson stjórnarformaður, Ingi Tryggvason veislustjóri og Ámundi Sigurðsson meðhjálpari.
Hafið bestu þakkir strákar þetta var gaman.



Þegar vestlenskir hestamenn koma saman er gaman og eins og þið sjáið þá skemmtu þessir sér afar vel og hafa eflaust verið að ræða einhvern stórviðburð.
Ámundi og Högni Bæringsson í Stykkishólmi.



Kátir voru karlar......................og það voru þeir svo sannarlega þessir Borgfirðingar.



Snæfellingar nutu þess að gæða sér á öllum kræsingunum.



Við tengdamæðgur vorum bara góðar en það getur rifið í að bíða eftir matnum eins og sjá má.



Þessi eru bæði ættuð úr Kolbeinsstaðahreppnum og voru bara eldhress að vanda.
Hallur bóndi á Naustum og Anna Dóra húsfreyja á Bergi.



Söngurinn sem Lárus og félagar buðu uppá var sko ekki af verri endanum skal ég segja ykkur.




Þessi hjú snéru bökum saman skemmtu sér og eru alveg orðin alvöru í hestamennskunni já og ekki síður í sauðfjárræktinni.  Hrannar og Björg í stuði.



Og það var sko gaman hjá þessum hressu skvíum, Björg og Randi alveg með þetta :)



Ég er viss um að þessi voru að rifja upp eitthvað úr síðustu smalamennsku héðan úr Hlíðinni.
Haukur í Skáney og Björg slá á létta strengi fyrir lélegan myndatökumann (konu)



Þessir ræddu málin og réttu úr sér eftir matinn.



Það var gott að hafa góða sófa til að slaka á þegar búið var að raða í sig kræsingunum.
Spjalla og kanna hvað væri nú mest spennandi af ungviðinu í hesthúsinu, já og rifja upp gamlar sögur.



Tamningafólkið í Söðulsholti og Haukur Skáneyjarbóndi ræða málin.



Sumir nutu sín betur í sófanum en aðrir............. Mummi, Ingibjörg og Valgeir úr Grundarfirðinum.



Kallarnir bara slakir og ræða málin, Skúli og Kristján Gunnlaugsson úr Stykkishólmi.



Eitthvað sposkir á svipinn þessir............



Að lokum læt ég eina hláturskast mynd flakka.......... Helga vinkona mín frá Heggsstöðum og ég skemmtum okkur afar vel eins og sjá má.
Verst að það er ekki hljóð með....................eða ekki.

Niðurstaða.......... það var rosalega gaman og alveg ljóst að þessi viðburður er kominn á dagatal næsta árs.
 Formaður Hestamannafélagsins Glaðs í Dalasýslu bauð fram krafta Glaðsmanna til að halda næsta jólahlaðborð á Laugum í Sælingsdal að ári.

Hlakka til að mæta þangað en þið sem gerðuð þennan viðburð svona skemmtilegan.

Kærar þakkir.

Já vestlenskir hestamenn eru jákvæðir og skemmtilegir.

Um helgina var aðalfundur Félags hrossabænda haldinn í Reykjavík og einnig árleg ráðstefna um hrossarækt. Þangað var mér boðið sem formanni Félags tamningamanna.
Nokkrar breytingar eru framundan og ljóst að við þrjú sem erum þarna á myndinni munum ekki fara í hringferð um landið eins og við gerðum saman fyrir nokkrum árum.
Nú nema við smellu okkur þá í skemmtiferð en ekki vinnuferð eins og þá.

Á aðalfundinum lét Kristinn Guðnason formaður af störfum eftir 14 ár á formannsstóli.
Guðlaugur Antonsson sem verið hefur hrossaræktarráðunautur fer í ársfrí um næstu áramót og ég hef ákveðið að gefa ekki kost á mér til endurkjörs sem formaður Félags tamningamanna á aðalfundinum nú í desember. Já þetta er bara orðið nokkuð gott finnst mér.
Það hefur verið gaman og lærdómsríkt að starfa með þessum herramönnum.
Takk fyrir skemmtilegan tíma Guðlaugur og Kristinn.

En þar sem ég veit þið farið ekki með það lengra þá hrökk ég nú svolítið við þegar ég fór að skoða hvað ég var búin að vera lengi að stússast í félagsmálum hestamanna. 
En ég get sagt ykkur að 25 ár eru ekki lengi að líða.
Ég byrjaði mín störf fyrir Hesteigendafélag Borgarness og síðar Hestamannafélagið Skugga og var þar stofnfélagi. Síðan var það Hestaíþróttasamband Íslands og þegar það sameinaðist Landsambandi hestamannafélaga var ég kjörin gjaldkeri þess. Ég var formaður Hestamannafélagsins Snæfellings í nokkur ár en Snæfellingur var mitt fyrsta Hestamannafélag og við það hef ég alltaf haldið tryggð.



Þessu gamla góð mynd er sennilega tekin árið 1979 á Hestaþingi Snæfellings en þarna sigruðum við Skjóna mín unglingaflokkinn.
 Litli sæti drengurinn við hliðina á mér er Lárus Ástmar Hannesson, nafninu á hinum hef ég því miður gleymt. Takið sérstaklega eftir flottu hófhlífunum og að sjálfsögðu rauðu sokkunum.



Á þessari mynd erum við að bíða eftir úrslitunum og sennilega höfum við öll fengið veifu Hestamannafélagsins Snæfellings eins og vengja var á þessum tíma.
F.v Jóhann Hinriksson, Stykkishólmi, Kristjana Bjarnadóttir, Stakkhamri, ég og síðan Gunnar Sturluson, hrossaræktandi í Hrísdal.

En aftur að félagsmálunum hjá LH sat ég einnig í nokkrum nefndum og átti góðan og skemmtilegan tíma. Það var síðan18 janúar árið 2003 sem byrjaði að stússa í félagsmálum FT og hef verið þar viðloðandi síðan. Fyrst sem formaður FT suðurdeildar og síðan sem formaður félagsins.
Góður tími með skemmtilegu fólki, já hestamenn eru frábærir þegar þeir vilja það við hafa.

Nú eru þessi skrif farin að líta út eins og minningagrein en það var nú ekki ætlunin.
Fannst bara gaman að velta þessu fyrir mér þegar ég gerði mér grein fyrir hvað þessi tími hefur flogið áfram.

 

Þegar það er slydda og slagveður er gott að rifja upp eitthvað sumarlegt og láta sig dreyma.
Það sumarlega er náttúrulega hestaferð en kannske ekki í snjó eins og þessi sem við eru í þegar þessi mynd er tekin. En veðrið var gott og ferðin skemmtilega þó ekki væri ágúst með grænu grasi og sumarblíðu.
Sá sem úthlutar okkur veðri var örugglega með sérstakt þema í dag........svona allt í boði þema. Fyrst var það haustblíða, svo kom snjófjúk, bætti í vindinn sem varð að roki og slyddu. Loks var það rok og rigning og núna er rok og svolítið kalt en ekki frost. Grófleg samantekt í fáum orðum, blíða, logn, gjóla,strekkingur, rok, snjór, rigning, slydda.
Þetta var boðið uppá í dag en aldrei lengi í einu. Spurning um nýjan veðurstjóra ?????

Hér í Hlíðinni er búið að klippa vel á fjórða hundraðið af kindum og eftir veðrinu að dæma er líklegt að  útgöngubann kinda gangi í garð á morgunn.



Þessir voru hressir og búralegir einn morguninn í síðustu viku Sveinbjörn og Ásberg Hraunholtabóndi. Vinur þeirra sem er með þeim á myndinni er hinsvegar ekki eins vel fyrirkallaður. Kannski hefur hann eitthvað misjafnt á samviskunni sem snýr að lélegum heimtum bænda hér á svæðinu? En sú samviska er þá farin með honum á vit feðra sinna.



Ófeigur að teyma Freyju, nú eða öfugt.

Freyja er að verða liðtæk við smalamennskurnar og fær óspart að æfa sig þessa dagana þegar
kindurnar eru hýstar flesta daga. Áhuginn er mikill og framfarirnar ásættanlegar, ef að hún væri mennskur smali væri full ástæða til að hæla henni. Hún fer gáfulega að kindum, lítið ofvirk, lætur þær hlýða sér og hefur heyrn á við heilbrigðan karlmann.




Þessi hefðarhundur er hinsvegar með allt á hreinu brosir og hlær alla daga og er gædd mörgum góðum kostum. Gallarnir eru helst þeir að liggja ekki á skoðunum sínum né fara lágt með það sem efst er á baugi hverju sinni. Kemur henni stundum í koll en hvað er ekki hægt að fyrirgefa þegar maður sér þetta brosandi andlit með gleði og geislandi augum ????
Hún er alltaf tilbúin að aðstoða jafnvel við fleira en gott þykir þegar kemur að smalamennskum.
Og það síðasta en ekki það sísta

Málglöð í meira lagi................eins gott að ég er búin að gleyma......... ,,fé er jafnan fóstra líkt"



Natascha okkar fékk góða gesti um daginn þegar foreldrar hennar komu í heimsókn hingað.
Þessi mynd var tekin við það tækifæri og auðvita fékk Salómon að vera með vinkonu sinni á myndinni.