Við áttum snildar daga með góðu fólki á Heimsmeistaramóti íslenska hestsins í Berlín. Góður félagsskapur, flottir hestar og algjör blíða var það sem Berlín hafið uppá að bjóða þessa viku sem við dvöldum þar. Mótið heppnaðist að flestu leit vel en þó var ýmislegt sem að við söknuðum frá síðasta mót sem haldið var í Hollandi. Íslendingarnir stóðu sig vel og þó nokkrir titlar fylgdu með heim til Íslands. Auðvita er það svo að ekki fá allir að eiga sinn besta dag þegar helst skyldi. En þegar tveir einstaklingar stíga dans undir mikilli pressu við framandi aðstæður þá getur margt gerst. Stórkostlegir gæðingar sem oft hafa glatt þá sem á hafa horft eiga eins og aðrir misjafna daga. Það breytir ekki í mínum huga gæðum þeirra sem kosta gripa til kynbóta nú eða keppnis afreka. Það kemur dagur eftir þennan dag og HM eftir þetta mót. Að öllum ólöstuðum þá var sprettur Magnúsar Skúlasonar og  Völsu frá Brösarpsgarden í gæðingaskeiði sprettur mótsins. Jóhann Skúlason er hinsvegar óumdeildur konungur tölts og fjórgangs á þessu mót. Hann og Finnbogi áttu svo sannarlega gæsahúðasýningar mótsins. Spennan  í úrslitunum var þannig að mörg blóðþrýstingsmet voru slegin.     Hópurinn okkar stækkaði frá því á síðasta heimsmeistaramóti og við bættist úrvalsfólk sem gaman er að ferðast með. Gaman er að segja frá því að stór hluti hópsins er búsettur eða hefur verið búsettur í Hnappadalnum, nú eða verið þar í sveit. Margar sögur tengdar Syðri Rauðamel, Rauðkollsstöðum, Oddastöðum og Hallkelsstaðahlíð fóru í lofið þessa skemmtilegu viku. Já sögur frá því í gamla daga eru skemmtilegar í góðra vina hópi.   Einhver grallarasvipur á þessum...................   Aflabræður (hluti af þeim) voru hressir að vanda og höfðu allt undir kontról. Ekki fleiri ferðir á barinn ..................... þetta er komið nóg.   Staðan tekin og undirbúiningur fyrir kvöldmáltíð í fullu gangi.   Forstjóri TT travel kammpakátur með einu þegnana.

 

Alvörumál á ferðinni...................enn einn kvöldmaturinn.

 

TT travel hjónin í góðum gír.

 

Já og þessi heiðurshjón líka.............

 

Við Kristín Eir vorum kátar með lífið og pósuðum smá.

 

Fyrrverandi heimsmeistari í tölti og fararstjórinn í stuði.

 

Kristín Lárusdóttir og fjölskylda með vinkonu sinni.

 

Skúli og Brandur frændi minn í djúpum hugleiðingum.     Stuðstelpur úr Reykholtsdalnum með vestfirsku ívafi.     Staðan tekin............. Halakots og Hlíðarbóndi ræða málin.     Skál í boðinu, já það þurfti sko að vökva í rúmlega 30 stiga hita.     Og aftur við vinkonurnar...................       Þessi voru hress og kát.

Töskuburður er ekkert gaman mál..................

 

Sólbakaðir bræður að skipuleggja eitthvað skemmtilegt.     Alltaf jafn dásamlegt að hitta þessi tvö og eiga með þeim gæðastundir.

Danskar stuðdömur gera lífi skemmtilegt, sjáumst á Íslandi dömur.

 

Nú eða bara í Danmörku.............. það var gaman að heimsækja þessi þangað. Allavega er stefnan tekin á hitting í Herning á HM eftir tvö ár.

Sullsystur eru dásamlegar og lífguðu svo sannarlega uppá vikuna hér í Berlín.     Lífsins notið í botn.     Beðið eftir lambakjöti..........................

Hluti hópsins að njóta sín á Rauða steikhúsinu ,,okkar,,

Guðjón vel tengdur.................

Undirbúningur fyrir síðustu kvöldmáltíðina.

 

Klappliðið klárt í slaginn.

Já það var sko gaman í ferðinni.

 

Þessir tveir í þungum þönkum.

Svona var útsýnið af aðal hótelinu okkar.     En aðeins öðruvísi af þessu seinna.     Sem sagt Hótel Californíu.     Þessi barnavagn heillaði nýbakaða ömmu mikið, spurning um að setjast við hannyrðir.

Já það voru margir góðir gæðingar í Berlín en þó ekki af sömu tegnund og þessir hér.

Takk fyrir ánægulega viku í Berlín.

 

Það hefur ríkt gleði og hamingja hér í Hlíðinni en þann 16 júlí eignuðust þau Mummi og Brá dásamlegan dreng.

Litli maðurinn var búinn að láta bíða aðeins eftir sér og því var gleðin ennþá meiri þegar hann loksins kom.

Allt gekk vel og allir hressir og kátir með stóran og flottan dreng.

Það er yndislegt að eignast heilbrigt barn og heldur betur tilhlökkun fyrir foreldra og fjölskyldur að sjá það þroskast og dafna.

Innilega til hamingju Mummi og Brá. Þetta er bara dásamlegt.

 

Amma og afi í Ólafsvík að hitta drenginn í fyrsta sinn.

Amma og afi í Óló það hljómar vel.

 

Það fór líka vel á með þessum á þeirra fyrsta fundi, sveita afinn alveg með þetta.

 

Nýjasta amman í Hlíðinni að dást að gullinu.

 

Heldur betur mannalegur þarna sá stutti og pabbinn stoltur.

 

Eftir smá puð þarf maður nú að leggja sig aðeins.

 

Já og hugsa málið...........

 

Gott að lúlla með gripinn sem að mamman heklaði fyrir mig.

 

 

Glænýr, dásmalegur og með hár sem að margir karlmenn dauðöfunda hann af.

 

 

Klárlega eitt mikilvægasta hlutverk mitt í lífinu að fá að verða amma.

Veðrið hefur leikið við okkur hér í Hlíðinni síðustu daga. Þarna má sjá gestahúsin lúra í túnjaðrinum með Rauðhálsana, Hnjúkana og Gullborgina í baksýn.   Og allt er með kyrrum kjörum hér í Hlíðinni.

 

Birtan þessa síðustu daga hefur verið afar sérstök eins og sjá má hér.

 

Svona var staðan á snjósköflunum í fjöllunum þann 1 júlí s.l

 

Þessir skaflar fara langt með að hverfa í sumar ef fer sem horfir.

 

Geirhjúkurinn er ennþá ,,köflóttur,, en það lagast vonandi í sumar þó svo að snjóða hafi í hann þann 18 júní s.l   Skaflarnir fyrir innan Paradísina fara sennilega ekki þetta sumarið allavega ekki þessir í klettunum.

 

Og Hellisdalurinn nær nú varla að hreinsa sig fyrir réttir.............

Já gott veður er til margra hluta nytsamlegt.

 

Hólminn er kominn uppúr vatninu fyrir löngu og nú er orðið fært fyrir veiðimennina útí hann. Aldeilis vinsæll veiðistaður um þessar mundir.   Þær voru ekki lofthræddar þessar kindur sem tríttluðu um klettana hér fyrir ofan í gær.

 

Voru sennilega að storka húsfreyjunni og kanna góðar flóttaleiðir fyrir næstu smalamennsku.

 

 

 

Það er alltaf gaman þegar hryssurnar fara að kasta og vonir að fæðast.

Þetta vorið hefur folaldafjörið farið rólega af stað og einungis fædd þrjú folöld. 

Það er samt von á fleirum og nú bíða þrjár sem kastað geta fljóttlega.

Garparnir á myndinni hér fyrir ofan eru ekki náskyldir eins og ætla mætti en ég held að þeir teljist allaveg andlegir ættingjar.

Fimm dagar skilja þá að í aldri og hafa þeir frá fyrstu kynnum verið mjög samstíga.

Hestanafnanefnd búsins er að störfum og hljóta þeir viðeigandi nöfn við fyrsta tækifæri.

 

Hér er annar garpurinn sonur Snekkju frá Hallkelsstaðahlíð og Ramma frá Búlandi.

 

Og þá er það hinn hann er undan Kölskör frá Hallkelsstaðahlíð og Heiðri frá Eystra Fróðholti.

 

Var frekar upptekinn við klór.................................

 

............en leit upp um síðir.

 

Þarna njóta þau veðurblíðunnar og lífsins.

 

Þessi litli hestur fæddist þann 21 júní.

Móðir Gangskör frá Hallkelsstaðahlíð og faðir Kveikur frá Stangarlæk.

 

Þeim elsta fannst hann bæði lítill og skrítinn en það getur nú átt eftir að breytast.

Margur er knár o.s.f.v..................

 

Já þeim fannst þetta allt mjög áhugavert og horfðu á með mikilli athygli.

Nú er bara að bíða og sjá hvað hinar hryssurnar hafa uppá að bjóða.

 

 

 

 

 

 

Það var snjófjúk og örlaði á hálku þegar ég brunaði suður Mýrarnar á pikkanum með fjögur hross á kerrunni.

Ég var að drífa mig og mátti engan tíma missa, hraðamælirinn sýndi hraða uppá 140 km/klst og ég var bara nokkuð sátt með þann hraða.

Pikkinn rann lipurt í gegnum beygjurnar og ég var glöð með að ekki voru margir ferðamenn á leið minni.

Skyndilega kom það uppí hugann hvort ég hefði tekið vitlaus hross á kerruna eða átti ég taka fimmta hrossið með ??

Það væru nú mistök dagsins ef að ég hefði nú klúðrað því, ekki væri nú gott að þufta snúa við.

Ég teygði mig eftir símanum sem lá í farþegasætinu, beltið var eitthvað svo stíft að það gaf ekki eftir.

Þetta var mesta basl og ætlaði ekki að hafast ég var komin hálf yfir í farþegasætið.

O þessi belti.

Náði loksins í símann og gjóaði augunum á hraðamælirinn sem enn stóð í 140 km/klst eins gott að tapa ekki tíma. 

Hringdi heim en enginn svaraði............. prófaði öll númerin............... stresskast í uppsiglingu.

Óskaði þess innilega að löggan væri ekki á Þurrstaðaafleggjaranum að nappa ökumenn.

Ég vissi ekki hvort ég ætti að hafa meiri áhyggjur af helv... nagladekkjunum eða þessum tveimur rauðvinsglösum sem ég drakk með kvöldmatnum.

Mælirinn góði sýndi ennþá 140 km/klst og engin þörf að hægja á nema við hringtorgið inní Borgarnes.

Það mundi samt tefja mig mikið.

 

En þá gerðist það ....................................... (helv....) blessuð vekjaraklukkan hringdi.

 

Úps þetta var þá bara draumur................... 

 

Það er sennilega spurning um að skoða svefnvenjur sauðfjárbænda áður en bætist enn frekar í draumasafnið.

 

 

 

Þessa dagana er sauðburðurinn í hámarki og lífið snýst að mestu leiti um kindur og aftur kindur.

Vaktaskiptin ganga vel og sauðburðarljótan er ennþá nokkuð ásættanleg.  Verð þó að játa að ekki yngjast nú bændur og búalið á þessum árstíma nema sko í sálinni.

Þetta er svo sannarlega tíminn sem sálin nærist hvað mest, gott veður, fagur fuglasöngur og glaðsinna ungviði allt um kring. Stundum vildi ég bara geta sofið seinna.

Hér eru bændur flestir fullklæddir.............. ennþá en hver veit hvað það verður lengi ?

Þeir Húnversku gáfu tóninn svo að nú er betra að berja að dyrum ef að maður brunar af bæ. Maður veit aldrei hverju skemmtilegur sauðfjárbóndi tekur uppá.

 

Á myndinni hér fyrir ofan eru voða sætir gemlings tvílembingar sem þurfa ekkert á berum bónda að halda.

 

Upprennandi heiðurskindin Tálkna var alveg til í að pósa smá. Mér finnst kindur með stóran persónuleika skemmtilegar og þannig er hún Tálkna klárlega.

Svona rétt eins og systir hennar sem að gerðist svo forhert að smella sér bara uppí gjafagrindina þegar plássið við hana var óásættanlegt.

Sko að hennar mati...........

 

Mógolsa varð líka að vera með enda ber hún einn úrvalslitinn sem íslenska sauðkindin býður uppá.     Hún Sína okkar er hér að kveðja kindina sína hana Krögu sem farin er í sumarfrí. Þær eru í uppáhaldi hver hjá annari.

 

 

 

Við fengum úrvals aðstoðarfólk eins og svo oft áður.

Hér er Sveinbjörn með hressum dömum á fjárhúsvaktinni.

Já það er eins gott fyrir kappann að vera til friðs með þessa hersveit á kanntinum.

 

 

Sigurður nágranni kom og leit við í fjárhúsunum á leiðinni í kaffi til Svenna.

Þarna taka þeir stöðuna á jötubandinu.

 

 

Þessi mynd er tekin þegar vösk sveit var að hefjast handa við að gera aðstöðu fyrir óbornar ær inná gamla reiðsvæðinu í hlöðunni.

Þangað voru svo færðar rúmlega 300 ær sem hafa beðið á legudeildinni eftir að fá pláss á sér stofu þegar lömbin er komin í heiminn.

 

 

Þessi eru voða dugleg, já og ekki bara í símanum sko................

Snillingar bæði tvö þessar elskur.

 

 

Þessar dömur eru heldur betur liðtækar í fjörinu þarna eru þær að fara yfir lambamatarræðið.

 

 

Þó svo að sauðburður taki tíma er ýmislegt annað sem gera þarf í sveitinni á þessum árstíma.

Þarna eru Hrannar og Mummi að kanna stöðuna í haughúsinu en nú er áburðurinn kominn á þónokkur tún og skíturinn líka.

Sennilega hefur aldrei verið komið svona mikið gras á þessum árstíma hér í Hlíðinni.

Fyrstu lömbin mörkuð út í gær og ekki annað að sjá en það væri fullkomlega tímabært.

Já fyrstu gemlingarnir bæði einlemdir og tvílemdir fóru útá Steinholt í dag og spari kindurnar veturgömlu hrútarnir á túnið inní hlíð.

Þetta brosmilda lið stillti sér upp fyrir mig á dögunum þegar ég var orðin vonlaus um sigra á sviði ljósmynda.

Já það er ekki andskotalaust að ná viðunandi myndum af hrossum á ferð en þessi stóðu kyrr svo það auðveldaði málið.

Margir góðir og ánægjulegir dagar með skemmtilegum reiðtúrum og frábærum félagskap.

 

Hún Sína okkar er komin aftur en þarna er hún með henni Krögu bestu vinkonu sinni.

 

 

Hún Carolína okkar kom í páskafríinu sínu og stoppaði hjá okkur í hálfan mánuð.

Frábært að fá þessa yndislegu dömu í heimsókn.

Þarna er hún á uppáhaldinu sínu honum Darra.

Takk fyrir komuna Carolina alltaf svo gaman að fá þig í heimsókn.

 

Litli sauðfjárbóndinn mætti líka í páksaheimsókn til að taka út búsakpinn. Já og hitta sjarnatröllið Vökustaur.

 

Þessar stelpur voru hressar enda ærið tilefni til þar sem að ein af þeim fagnaði 88 ára afmæli hér í sveitinni.

Iss það er nú ekkert mál að vera 89, 88 og 84 ára enda prjóna þær eins og enginn sé morgundagurinn.

Já og gera sko margt fleira.

 

En krakkar hann er kominn..................sko sauðburðurinn.

Hér á bæ áttu fyrstu kindur tal þann 9 maí en voru þetta árið bráðlátar.

Sauðburður hófst af ,,krafti,, þann 5 maí með því að átta stykki tvílemdir gemlingar báru.

Ég er mjög ánægð með þetta fyrirkomulag hjá þeim og get varla beðið eftir enn meiri blíðu til að smella þeim út í græna grasið.

Nú er kominn tími til að girða sig í brók, bretta upp ermar og taka á móti hátt í þúsund lömbum.

Þetta verður eitthvað.....................

Það er óhætt að segja að Bjarni bóndi á Skáney hafi gert sér og öðrum glaðan dag á föstudaginn langa. Fyrir stuttu síðan fagnaði hann góðum tímamótum þegar hann bætti við einu ári í safnið. Einnig var þessi hátíð sem haldin var á Skáney sú fyrsta svona formlega séð sem haldin er í reiðhöllinni. Já þetta var alveg tilefni til að hóa saman fjölmennum hópi kalla til að keppa í kallatölti. Sko ekki karlatölti svo það sé nú á hreinu. Keppt var í tveimur flokkum pollaflokki og ungmannaflokki. Til nánari skýringa þá var pollaflokkurinn fyrir 18-49 ára en ungmannaflokkurinn fyrir 50 + Úrslit í flokki ungmanna fóru þannig að Bjarni bóndi bara sigur úr bítum og var þar enginn vafi á enda samræmi dómara með afbrigðum gott.  Það er ekki oft sem svoleiðis samræmi og tölur fara á loft jafnvel hjá reyndustu dómurum. ( Sjá hér síðar á síðunni ). 1. Bjarni á Skáney. 2. Gunnar á Brimilsvöllum. 3. Jóhannes á Stafholtsveggjum. 4. Skúli í Hallkelsstaðahlíð. 5. Sveinbjörn Eyjólfsson. Á myndinni hér fyrir ofan fagna menn góðum degi og hrópa ferfallt húrra fyrir Bjarna bónda.     Bjarni hafði allt undir stjórn, hress og kátur eins og vera ber á svona hátið.   Haukur og Randi opnuðu hátíðina með sýningu á glæsihrossum frá Skáney.

 

Bjarni hafði valið þrjár dömur til dómstarfa og þrjár dömur í ritarastörf þennan dag.

Ólafur Flosason var fljótur að ,,biðja um gott veður,, hjá þeim.

 

Ritarar í góðum gír, Marta og Kristín Eir alveg með þetta.

 

Og þessar voru kátar.

 

 

Við Kristín Eir að undirbúa okkur fyrir dómgæsluna.

 

 

Við áttu sko eftir að nota þessa fínu tíu sem við smelltum á loft fyrir myndasmiðinn.

 

Ójá þegar Bjarni bóndi á Skáney brunaði um völlinn fóru þessar tölur á loft.

Og það sem meira var samræmið frábært og hann átti sko hverja kommu skilið.

 

Stóru tölurnar fóru oft á loft enda félagsskapurinn frábær og dagurinn hreint dásamlegur.

Ef ekki þá............... ???

 

 

Hér sjáið þið Fjeldsted frænkur önnur dæmdi hin ritaði og báðar brostu.   Þessari dömu fannst við frekar hástemdar í tölum og reyndi hvað hún gata að halda okkur niðri. Klárlega dómari framtíðarinnar.   Svona fóru leikar í pollaflokki. 1. Haukur á Skáney. 2. Mummi í Hallkelsstaðahlíð. 3. Oddur Björn á Steinum. 4. Þórður Sigurðsson. 5. Einar á Gilsbakka. Þess má þó geta að meðal hæð keppenda í þessum pollaflokki var sennilega í kringum 1.85 cm  Sennilega óvenju hávaxnir pollar þarna á ferðinni.

 

 

 

Jón á Kópareykjum er þrautreyndur þulur og stóð sig með glæsibrag eins og ávallt. Hef reyndar ekki séð hann bjóða mönnum í nefið fyrir úrslit eins og hann gerði þarna. En þetta var heldur enginn venjulegur dagur.

 

Það fór vel hjá þessum.

 

 

 

Já og þessum líka enda yfirsmiðurinn hér á ferðinni sem þekkir hvern krók og kima í reiðhöllinni.

Sennilega búinn að undirbúa sig lengi hann Kolbeinn í Stóra Ási.

 

Gunnar á Brimilsvöllum hefur góð sambönd í Reykholtsdalnum og fékk þennan glæsigrip lánaðan.

Það fór vel á með þeim enda þekkjast þeir vel og hafa heldur betur verið samtíða.

 

Þessi dagur var einstakur líka fyrir Sveinbjörn Eyjólfsson því þennan dag fékk hann Óskarinn.

Já það fór vel á með þeim og lönduðu þeir verðlaunasæti.

 

 

Stemmingin maður stemmingin.

 

 

Þétt setin stúkan.

 

 

Þessir tóku stöðuna af fullri alvöru................

 

Annars var stemmingin svona glens og gaman.

 

Knapar fengu hjartastyrkjandi fyrir úrslit og var þjónustan frábær.

Bara borið í kallana sem kunnu greinilega vel að meta það.

 

 

Keppendur að kanna meðbyrinn í stúkunni.

 

Þessar glæsilegu mæðgur stóðu í ströngu enda allt skipulag og veitingar hreint frábærar.

Birna og Vilborg hressar að vanda.

 

Randi og Kolbeinn voru hress og kát.

 

Þessir voru flottir á bekknum.

 

Þessir eru að vestan................

 

Skáneyjar jarlinn kátur með daginn.

 

Bjarni og Skúli taka stöðuna.

 

Klárir í heimferð, Hvanneyri, Hurðabak og Grímsstaðir já allir samferða.

Og þessi líka.

 

Jóhannes hefur orðið.

 

 

Þessar dömur voru kátar eins og vant er, Birna og Guðrún á Ölvaldsstöðum.

 

 

Kallatölt er góð skemmtun eins og þessi mynd ber með sér.

Strákarnir úr uppsveitum kátir fyrir allan peninginn.

Fjölmenni, fjör og umfram allt gleði og góður andi.

Hvað þurfa hestamenn meira ?

Takk fyrir skemmtilegan dag Skáneyjarbændur.

 

Meðlimir í Félagi sauðfjárbænda í Borgarfjarðarhéraði komu í heimsókn til okkar í Hlíðina.

Föngulegur hópur sem var virkilega gaman að fá að hitta og spjalla við um allt milli himins og jarðar.

 

Við byrjuðum á að taka á móti þeim í reiðhöllinni og síðan var gengið um og skoðað.

Myndavélin var hinsvegar ekki með þegar sá gönugtúr var farinn.

 

Þessar elskur færðu okkur þennan fína páskablómvönd og var þessi mynd tekin við það tækifæri.

Hjónin í Lækjarbug og húsfreyjan á Stóra Kálfalæk.

Takið sérstaklega eftir þessum flottu lopapeysum.

Þessir strákar voru alveg til í að stilla sér upp fyrir myndatökur. Jafnvel þó að þeir væru að gera veitingunum skil um leið og myndatakan fór fram.

Bændur spjalla.

 

Þessi voru einstaklega kát og hress eins og vera ber þegar menn gera sér glaðan dag.

 

Hestaskvísurnar í hópnum að taka út starfsemina í hesthúsinu.

 

Mummi í miðri sögu ...................... hún er sennilega um hesta......................

 

Það er alltaf voða gaman hjá okkur Magnúsi frænda mínum á Álftá þegar við hittumst.

Og það átti svo sannarlega við í gær þegar þessi mynd var tekin.

Við ræðum um hross og kindur, já og bara allt.

Algjör snillingur hann Mangi á Álftá.

 

Þarna er hann að segja mér eitthvað afar skemmtilegt..................

 

Og þá hlustar maður með athygli.

 

Bændaspjall.

 

Þessi tvö hlusta með andakt.

 

Spáð í spilin.

 

Hress og kát það var mottó dagsins.

 

Þessi tveir sáu um að tryggja fjölbreytileika í lopapeysum munstrum og brostu í kammpinn.

 

Takk fyrir komuna það var gaman að fá ykkur í heimsókn.

 

Það er búin að vera einstök tíð að undanförnu og framboð af myndefni hreint ótrúlegt. Ísinn er að hörfa og svo sannalega vor í lofti með allri sinni dýrð. Vonandi haustar ekki aftur í maí. Það er á svona dögum sem mig langar til að gera allt og sofa seinna. Algjör forréttindi að upplifa þá stemmingu.

Þess má geta að það eru að verða þó nokkuð mörg ár síðan við höfum getað ríðið á ís á Hlíðarvatni.

Þó svo að vatnið hafi lagt í fyrra fallinu þá hefur frostið ekki haldist það lengi að fært verði útá vatnið.

 

 

Mitt endalausa myndefni Hnjúkarnir og Hlíðarvatnið alltaf tilbúin að ,,pósa,, fyrir mig.

 

Á svona dögum þarf maður ekki meira................

 

 

Svo ef að maður er að þvælast á fótum klukkan 5 að morgni þá er útsýnið svona.

Já það er alveg hægt að njóta þess. Myndin er svolítið sauðburðarleg enda styttist óðfluga í hann.

 

 

Við erum alltaf ljónheppin með okkar fólk jafnt vini, ættingja og verknema.

Þarna eru tvö hress og kát í góða veðrinu.

 

 

Já sauðburður það er eitthvað sem kemur fyrr en varir ............

Á myndinni má sjá hann Guðbrand á Skörðum undirbúa sig fyrir sónarskoðun á nokkur hundruð fjár.

Hann kom þann 15 mars og sagði okkur allan sannleikann um lanbafjölda þetta árið.

 

 

Það hefur um árabil verið ánægjulegt samstarf á milli bæja þegar sónarskoðun fer fram og svo var að sjálfsögðu líka núna.

Þarna má sjá Hraunholtabændur og Maron bíða eftir því að atið hefjist.

Það er skemmst frá því að segja að bændur á báðum bæjum voru kátir að kvöldi þessa dags.

Bændur sem hafa reynt einhverjar sviftingar og búsifjar eru alltaf kátir þegar árar vel í bústofninum.

Fyrstu ærnar eiga tal þann 9 maí svo líklega verður allt að fara á stað ca 7-8 maí.

Nánar um það síðar.

 

Þegar verðið bíður uppá fullmikinn fjölbreytileika er rétt að sækja sér smá sumarfíling . Bráðum kemur vor með blóm í haga og öllu því bráð skemmtilega sem því fylgir. Þessi mynd er tekin af snillingunum Christiane Slawik sem kom til okkar í sumar. Hryssan Létt frá Hallkelsstaðahlíð með folaldið Depil sem er undan Dúr frá Hallkelsstaðahlíð.   Annars er það helst í fréttum hér á bæ að flest gengur sinn vana gang sem er gott. Tamið, þjálfað og kennt er það sem fram fer í reiðhöllinni og já tekið á móti góðum gestum.     Þessi skemmtilegi hópur kom frá Danmörku og hafði gaman hér í Hlíðinni. Já meira að segja var skroppið á hestbak............ eftir 25 ára hlé.     Þessi vinur okkar hafði ekki farið á hestbak í 25 ár þrátt fyrir að vera að þjónusta hestamenn alla daga. En þarna var rétti tíminn, rétti hesturinn og rétti maðurinn. Þeim samdi aldeilis vel þessum köppum og voru býsna flottir saman. Hann Sparisjóður er gestrisinn og tekur vel á móti góðum gestum. Takk fyrir komuna það var gaman að fá ykkur í heimsókn.   Dómstörf á hestamótum, endurmenntun og ýmislegt fleira hefur verið á döfinni hjá frúnni. Alltaf svo gaman að skoða góða hesta og sjá hvað er í gangi hjá hestamönnum. Framundan er heldur betur dagskrá í hestamennskunni og frekar erfitt að velja úr hvað gera skal.

 

Þetta var góður dagur hér í Hlíðinni en við höldum í hefðirnar og höldum afmælisdag mömmu hátíðlegan. Hann er reyndar þann 25 febrúar en þá hefði hún orðið 76 ára hefði hún lifað. Við náðum nærri því öllum hópnum saman í dag en það vantaði bara einn af afkomendum þeirra mömmu og Sverris. Myndin heppnaðis bara nokkuð vel en ljósmyndarinn er 89 ára og hafði held ég aldrei tekið mynd fyrr. Mikið held ég að þau mamma og Sverrir hefðu verið glöð að vita af þremur ,,bumbulínum,, í hópnum. En þessar glæsilegu dömur eiga allar von á barni á næstu mánuðum. Æi ég gleymdi að mynda pabbana ................ sú mynd kemur síðar.

 

 

 

Við svona tækifæri er um að gera smella myndum.

Þarna erum við Svandísarbörn saman komin.

 

 

Og þetta eru Svandísar og Sverrisbörn.

 

 

Það fór fram páskaeggjaleit í reiðhöllinni og var mikið á sig lagt við að finna góssið.

 

 

Og hamingjan maður þegar eitthvað fannst.

 

 

Eins og það hefði fundist gull egg.

 

Þessi var fyrstur að finna egg.

Á þessari mynd er stór hluti ,,leitarflokksins,,

 

 

En það brutust út fagnaðalæti þegar leynigestur dagsins birtist.................

 

Það var auðvitað meistari Fannar sem var til þjónustu reiðubúinn eins og alltaf.

 

 

Sá sem vann páskaeggjaleitina var fyrstur á bak og síðan koll af kolli.

 

 

Samningaviðræður voru hafnar um hvort stíga ætti af baki eður ei..............

 

 

Sá stutti hafði betur og bauð bara frænku sinni fara fyrir aftan.

 

 

Þessi slakar bara á og Fannari finnst það ekki slæmt.

 

 

Allir hafa hjálm og gera allt samkvæmt áætlun rétt eins og júró hatararnir.

 

 

Þessi tvö voru svo ánægð með að hittast aftur að það má vart á milli sjá hvort brosir meira.

 

 

Það er líka stuð á áhorfendabekknum..................

 

 

Eins gott að lesa málsháttinn úr páskaegginu.

 

 

Þessar voru mættar í fjörið.

 

 

Upprennandi aðstoðarmaður í sauðburði.............sko ekkert hræddur.

 

 

Hestakvíslarinn að störfum.

 

 

Hrúturinn Vökustaur tekur alltaf vel á móti gestum en vill fá greitt í gotteríi.

 

 

Búfjáreftirlitið.

 

Vökustaur finnst rautt naglalakk flott.

 

Stuð í gömlu fjárhúsunum.

 

 

Maður verður stundum þreyttur á vaktinni í fjárhúsunum.

 

 

En þá er bara að brosa og njóta dagsins.

 

 

Mæðgur í slökun.

 

Spekingar spjalla.

 

Stelpurnar í partýinu..................

 

 

Unglingurinn í hópnum og upprennandi gelgjur.

 

 

Borðað í sterio...................

 

 

Hann Ófeigur er gestrisinn og tekur því bara vel að vera kallaður Óþefur.

Nafnið hans skolaðist eitthvað til við fyrstu kynni og því hefur ungdómurinn bara haldið sig við það nafn.

 

 

Sumir brosa breiðara en aðrir.

 

 

Frábær dagur að baki, sannarlega afmælisdagur í anda mömmu minnar og Sverris.

Það var mikið tekið af myndum og þetta bara smá sýnishorn.

Takk fyrir daginn þetta var yndislegt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við hér í Hlíðinni fengum skemmtilega heimsókn í dag þegar nemendur í búfræði við Landbúnaðarháskólann á Hvanneyri komu til okkar.

Hressir og flottir krakkar sem vonandi eiga sé framtíð  í störfum fyrir íslenskan landbúnað.

 

 

Hressir og skemmtilegir gestir sem skoðuðu búfé, húsakost já og okkur bændur.

 

 

Við áttum nokkra sveitunga og nágranna í hópnum sem skemmdi nú ekki fyrir.

 

 

Bændur að blanda geði................

 

 

Já og það var bara mjög gaman í dag.

 

 

Húsakostur tekinn út frá öllum hliðum.

 

 

Brosmildar vestlenskar dömur.

 

 

Já það var bara röð í gestabókina og þar varð auðvita til vísa.

Hún er svona:

Fórum við í flotta ferð,

fjallaborgin blíð.

Höllin þar er heimagerð,

að Hallkelsstaðahlíð.

 

Þar sem ég fékk ekki leyfi höfundar til að birta vísuna skal bara tekið fram að hann titlar sig stórbónda, heitir tveimur nöfnum og er vestlendingur.

Takk fyrir flotta vísu.

 

 

Og spjallað..............

 

 

Þarna eru þeir feðgar Mummi og Skúli með kennarana á milli sín.

Flottur hópur sem örugglega er gaman að læra hjá.

 

 

Það var tekinn eins og einn leikur í Hvanneyrardeildinni.

 

 

 

Takk fyrir komuna kæru bændaefni og kennarar.

Það var gaman að taka á móti ykkur.

 

Hún mamma mín hefði orðið 76 ára í dag hefði hún fengið lengri tíma með okkur.

Ég hugsa til hennar alla daga og hef einsett mér að lifa með og þakka fyrir allt það góða og skemmtilega sem einkenndi okkar ríflega 50 ára samveru.

 

 

Þarna er mamma með mágkonu sinni henni Gullu.

Þær voru góðar vinkonur og áttu það t.d sameiginlegat að eiga frekar samrýmdar dætur.

 

Þarna er mamma með Settu í Hraunholtum en myndin er tekin í afmælisveislu hjá Ragnari frænda mínum.

Setta og mamma áttu eins og Gulla og mamma dætur sem hafa verið vinkonur í ríflega hálfa öld.

 

 

Þóranna, Fríða María og mamma á sólríku degi.

 

 

Mamma  með Emilíu frænku sína sem er heldur þung á brún.

 

 

Þessi mynd er í sérstöku uppáhaldi hjá mér en þarna labba þær nöfnur Svandís og Svandís Sif heim úr fjárhúsunum.

Myndin segir allt sem segja þarf , svona var mamma alltaf að leiða og sinna öðrum.

Við systkinin höldum daginnn hennar hátíðlegan með því að hittast og hafa gaman saman.

Nú bar daginn uppá mánudag sem er ekki heppilegur til samkomu halds og er því stefnan tekin á næstu helgi.

Mömmur eru dýrmætar og það er ekki sjálgefið að þær verði til staðar um alla eilífð.

Verði góð og munið að gefa ykkur tíma til að njóta og safna fullt af góðum minningum.

Það urðu heldur betur gleðifundir þegar hún Þota litla skilaði sér heim en hún hafði verið týnd í viku.

Þota er tæplega eins árs border collie tík frá Eysteinseyri í Tálknafirði en kom hingað í Hlíðina aðeins nokkurra vikna gömul.

Hún hefur unað sér vel aldrei stolist af bæ eða farið neitt langt frá bænum. En síðast liðinn laugardag brá svo við að þegar kallað var inn til morgunverðar eftir ca klukkustundar langan útivistartíma skilaði Þota sér ekki. Hófst þá leit sem stóð fram í myrkur en þá höfðu helstu staðir sem við töldum koma til greina verið skoðaðir í krók og kring. Húsfreyjan setti ákall á samfélagsmiðla og hringt var á næstu bæi til að kanna hvort að einhver hefði orði Þotu var.

Meira að segja var leit hafin að sporhundi sem hugsanlega gæti ráðið gátuna hvar Þota væri niðurkomin.

Næstu daga var svo leitað og leitað en ekkert kom í ljós sem gaf vísbendinngar um hvað af Þotu hefði orðið.  Mummi flaug drónanum hér fram og til baka þegar veður leyfði, brunað var á fjórhjólinu til fjalla, farið í göngutúra með hina hundana til að freista þess að láta þá finna Þotu.

Ýmsar voru tilgáturnar t.d hvort hún hefði farið í stóðið sem gefið er hér stutt frá og fengið högg í höfuðið, hvort hún hefði farið útá ísinn á Hlíðarvatni og farið niður, nú eða bara hlaupið á eftir skollans krumma sem stríðir oft hundunum. Meira að segja var farið að bera uppá eldri hundana sem stundum eru leiðir á hvolpalátunum að þeir hefðu vísvitandi komið henni fyrir kattarnef. Reiðtúrarnir voru hljóðir því alltaf var verið að hlusta eftir gelti.

Það voru ófá skiptin sem rokið var upp um miðja nótt þegar einhver þóttist hafa heyrst í hundi fyrir utan gluggann.

Og vonin dofnaði..................

........................en stundum gerist eitthvað sem fæstir eiga von á.

 

Tæpri viku eftir að Þota týndist kom hún heim að húsi svöng, mjóslegin og illa lyktandi.

Við höfðum öll farið til genginga um morguninn, Mummi skaust heim skömmu síðar til að taka á móti ferðamönnum.

Þegar hann kemur heim að húsi kemur Þota skríðandi á móti honum heldur fegninn að sjá lífsmark á bænum.

Vá hvað það var góð og skemmtileg tilfinninga að sjá hana aftur heila á húfi.

Það var ný fallinn snjór og því auðvelt að sjá förin í snjónum. Mummi var snöggur að smella drónanum á loft og fylgja förunum þá leið sem Þota hafði komið.

Rakti hann förin inn með Hlíðarvatni innað stað sem nefnd eru Horn.

Suður í Hornum eins og sagt er stendur kartöflugarðurinn í ca 15- 20 metra hæð fyrir ofan vatnið. Þegar litið er þar fram af á góðum sumardegi er ansi bratt niður að vatninu. Á þessum stað safnast of mikill snjór sem endar oft í fyrirferðamiklum hengjum sem falla fram af og útá ísilagt Hlíðarvatnið.

Drónanum hafði oft verið flogið að þessum stað og hengjan sem niður hafði fallið skoðuð vandlega. Erfitt var að meta hvort hengjan væri nýfallin eða hvort einhverjir dagar væru síðan.  Alla daga var skafrenningur og fljótt að fenna í för og hylja slóð.

Allir voru sammála um að lítill hundur gæti ekki verið á lífi undir þessu fargi. 

En annað kom í ljós, upp um lítið gat hafði Þota litla komist og hlaupið beinustu leið heim.

Ótrúlegt en satt hún hafði lent í snjóflóði legið þar undir í viku og lifað það af.

Já hún er sannkölluð Snjóþota hún Þota litla.

Til nánari útskýringa fylgja hér myndir sem sýna svolítið hvernig aðstæður voru.

 

 

Þarna sjáið þið kartöflugarðinn á brúninni, þar eru girðingastaurar í venjulegri stærð.

Niðri hægramegin á myndinni er fjarna og á miðri mynd er flóði sjálft.

 

 

 

Út um þetta gat komst Þota út og upp úr flóðinu.

 

 

Holan í nær mynd.

 

 

Af forvitnssökum fóru Mummi og Maron á staðinn til að skoða.

Þarna er Maron að skoða inní holuna en hún var þröng, köld og illa lyktandi enda hafði hún verið dvalarstaður Þotu í tæpa viku.

Ummerki sáust um að hún hafði grafið og krafsað sig upp langan veg og sennilega hefur ekkert verið í boði annað en að sleikja ísinn sér til bjargar.

 

 

Þarna sést hluti hengjunnar sem eftir er en gengið hefur fram.

 

 

Það hefði verið gaman að hafa eitthvað á myndinni til að sýna raunverulega stærðarhlutföll.

 

 

Þarna er drónanum flogið nær og sýnir hversu langa leið hengjan hefur náð.

Það rifjast líka upp fyrir mér af hverju það var stranglega bannað að renna sér á snjóþotu á þessu svæði.

Ég skildi það ekki þá en skil það núna eins og segir í góðum dægurlaga texta.

 

 

Enn meira af flóðinu.

 

 

 

 

Þessi er tekin beint fyrir ofan.

 

 

Kartöflugarðurinn er ca 400 metrum frá útihúsunum.

 

 

Hér sést svæðið myndin tekin úr mikilli hæð.

 

Já það er óhætt að segja að hún Þota litla hefur heldur betur átt viðburðaríka viku.

En hún hefur náð mjög eftirsóknarverðum markmiðum, allavega að sumra mati.

Á einni viku hefur henni tekist að ná mikilli athygli á samfélagsmiðlum. 

Hún hefur fengið  yfir 500 like á fébókinni, brjálað áhorf á snappinu og marga fylgendur á instagram.

Og hún er eins og alvöru áhrifavaldur.............. getur allt og er auk þess búin að ná af sér ótrúlegri fitu á einni viku.

 

Við í Þotu vinafélaginu þökkum þeim sem aðstoðuðu okkur við leitina að Þotu.

Hún sendir ykkur bestu kveðjur hérðan úr Hlíðinni þar sem hún vinnur nú hörðum höndum að því að endurheimta fyrri líkamsfitu.

Spurning hvort hún nái ekki góðum samningum við ,,orku,, mikla hundafóðursframleiðendur ??

Kannski á Þota litla eftir að verða fyrirmyndar smalahundur eins og til var ætlast.

En hún er nú þegar orðin snjóflóða Snjóþota.