Snotra Kubbs og Týrudóttir 2007-2020.   Dásamlega Snotra mín kvaddi okkur þann 7 ágúst eftir 13 ára samveru. Það er tómlegt að hitta ekki síkáta og glaða Snotru sem fagnaði manni alltaf með gleði og hlýju. Elsku mjúki bangsahundurinn minn skottast nú um í grænu högunum hinumegin. Það er gaman að eiga góðan, glaðan og tryggan hund sem veitir gleði. Snotra var skemmtilegur heimilis/hefðarhundur sem hafði skoðun á öllu og lét gjarnan skoðanir sínar í ljós. Þegar Border collie ,,bjánarnir,, (sko í augum Snotru) voru með læti og hamagang varð Snotra æf og reyndi allt sem hún gata til að stoppa þá. Það gekk nú misjafnlega en tókst stundum vel sésrstaklega þegar allir voru komnir inn og í aðhald. Þá tók Snotra fulla stjórn og gat jafnvel beygt brattasta Borderinn. Ein var þó reglan sem Snotra kenndi öðrum hundum í eitt skipti fyrir öll.  ,,Matardallinn snertið þið ekki, hann er minn,,     Athugul, boðin og búin að taka þátt í öllu því skemmtilega sem lífið bauð uppá. Uppáhalds verkin hennar Snortu voru að skottast með í reiðtúrum, snúast í kringum okkur í hesthúsinu og siða rollurnar jafnt innan sem utan dyra.

 

Göngutúrarnir voru líka skemmtilegir og gaman að hafa náð nokkrum einstaklega góðum í sumar.

 

Jólahundurinn Snotra situr hér á hestbaki í hlutverki ofurfyrirsætu.

Afraksturinn prýddi jólakort sem var vel viðhæfi enda þetta jólabros óaðfinnanlegt.

 

Snotra átti í mjög nánu haturs/ástarsambandi við alla þá ketti sem voru henni samtíða.

Ekkert fannst henni skemmtilegara en góður sprettur á eftir lafhræddum ketti.

Ef að hún var heppin þá náði hún smá gleffsi í mjúkan kisubossa.

Það fannst henni klárlega merki um að hún hefði náð fullnaðar sigri.

Hinsvegar ef að kötturinn stoppaði og snéri sér að henni gat málið vandast.

Öruggasta leiðin til að bera örugglega ,,sigur,, úr bítum var að labba rakleitt framhjá helv... og þykjast ekki sjá hann.

En það var líka tvíeggja sverð þar sem sumum kisum fannst hún ekkert sérlega hættuleg og áttu það til að rjúka í skottið.

Það var niðurlægjandi.

 

Snotra vildi helsta alltaf vera með í öllu sem gert var og alltaf til í eitthvað nýtt.

Þarna á myndinni hefur hún tekið að sér skipsstjórn og það með glæsibrag.

Eða er hún að bíða eftir hinum íslenska hundi Leonardo DiCaprio ???

 

Baddi frændi hennar var í miklu uppáhaldi en hann flutti í Garðabæinn ungur. Þegar Baddi kom í sveitina var heldur betur fjör á bænum.

 

 

Snotra eignaðist marga vini úr þeim stóra hópi sem dvalið hefur hér hjá okkur allt hennar líf.

Ég er  nokkuð viss um að stundum var Snotra hreinlega trúnaðarvinur og svoleiðis vinir eru dýrmætir.

Þær eru ófáar myndirnar sem ég hef fengið frá því góða fólki sem hefur verið hér hjá okkur.

Takk fyrir allar þessar fínu myndir ég er einmitt að safna svona Snotrumyndum.

Takk Snotra fyrir allar góðu stundirnar.

 

Veiðin hér í Hlíðarvatni í Hnappadal hefur verið með afbrigðum góð það sem af er sumri. Þrátt fyrir að veðurguðinn hafi boðið uppá full fjölbreyttan veðurseðil þá eru menn kátir. Margir stóri urriðar og vænar bleikjur hafa komið á land veiðimönnum til mikillar ánægju. Tjaldstæðin hafa verði nýtt og fólk notið þess að vera í kyrrð og ró laust við ys og þys.     Þessir flottu urriðar komu á land á einum uppáhaldsveiðistaðnum okkar hér í Hlíðinni. Hafa svo sannarlega glatt og mett góða veiðimenn.

Já kvöldkyrrðin hér í Hlíðinni er dásamleg og ekki skemmir útsynið nú fyrir.

Einmitt...........ég er alveg hlutlaus.

 

Svo að maður tali nú ekki um morgnana.................... Verið velkomin til okkar í Hlíðinni, Hlíðarvatn í Hnappadal stendur alltaf fyrir sínu. Ef að þið óskið eftir frekari upplýsingum þá er um að gera að hafa samband.   Sigrún 8628422 og sigrun@hallkelsstadahlid.is Mummi 7702020 og mummi @hallkelsstadahlid.is

Þessi reffilegi hestur heitir Heiðskír frá Hallkelsstaðahlíð. Móðir hans er Kolskör frá Hallkelsstaðahlíð og faðir Álfarinn frá Syðri Gegnishólum. Hann er upplitsdjarfur og flaggar fallegu tölti þegar hann hreyfir sig.     Hlaupagleðin er í hávegum höfð og hér er Heiðskír að leggja af stað í einn góðan sprett.

 

En náttúran kallar og auðvita er pissu pása ......................

 

Hann var ekki alveg viss hvað honum fannst um kellingu sem sat fyrir honum og smellti af myndum.

 

Æi þetta sleppur þar sem mamman er með.

 

Á þessar mynd er Heiðskír ansi líkur bróður sínum sem nú er veturgamall og heitir Himinn.

Faðir hans er Heiður frá Eystar Fróðholti. 

Himinn stundar um þessar mundir fortamningar og stefnir að sjálfsögðu á að dúxa.

 

Til þess að eiga möguleika á einhverju dúxi verður að borða og stækka.

Heiðskír leggur sig allan fram í því.

 

Á næstunni fer Heiðskír í ferðalag með mömmu sinni þar sem Kolskör mun hitta draumaprins þessa árs.

Já það verður að leggja drög að einhverju skemmtilegu.

Nánar um það síðar.

Dagurinn í gær var einn af þessum dögum sem maður vill ekki að taki enda. Tilveran verður dásamlega þegar náttúran skartar sínu fegursta og sumarið virðist endalaust. Listaverk hvert sem litið er, fuglasöngur og vorilmur í lofti. Fullkomið.

Það er einmitt á svona dögum sem gaman er að festa herlegheitin á mynd.

Eins og þið sjáið er það bara draumur að sumarið sé komið.

Enn er mikill snjór í fjöllum og úthaginn á langt í land með að teljast kominn í sumarbúning.

 

 

Andstæðan í litunum er skemmtileg og gaman að skoða þetta listaverk.

 

 

Hrauntangarnir njóta sín eins og reyndar umhverfið allt .

Svo gerir fjarlægðin fjöllin blá ............... o.s.frv...................

 

Hlíðarvatn er spegill fyrir skýin sem punta sig í gríð og erg...............

 

Þarna sjáum við niður í sveit eins og sagt er hér á bæ.

 

Þarna sjáum við hluta Hlíðarvatns sem er í góðri vatnsstöðu núna um þessar mundir. Enda eru veiðimennirnir kátir þessa dagana og veiða afar vel.

 

Þarna sjáum við út hlíðina og grillir í Oddastaðavatnið við endan á Hlíðarmúlanum.

Miklir skaflar í Geirhnúknum og einnig í Djúpadalnum og Hellisdalnum.

 

Já veðrið var dásamlegt í gær og mikið af myndum teknar hér í Hlíðinni.

Þetta er bara smá sýnishorn vonandi hef ég af að setja inn fleiri á næstunni.

 

Það er orðið býsna langt síðan ég hef smellt fréttum hingað  inná síðuna en nú skal úr því bætt. Um þessar mundir er sauðburður og allt það stúss sem honum fylgir að klárast. Sauðburðurinn gekk frekar vel en þó er alltaf eitthvað sem maður vildi hafa betra.  Frjósemi var með allra besta móti og á köflum eiginlega óhófleg  að mínu mati. Vænleiki lambanna var mikill þetta vorið en þrátt fyrir það gekk burðurinn frekar vel. Sauðburðurinn gekk hratt fyrir sig og á einum sólarhringnum báru 90 kindur og á þeim næsta 83. Já það var gott að hafa frábært aðstoðarfólk þá sólarhringa sem kunnu réttu handtökin og þekkja vel hvernig heimamenn vilja hafa hlutina. Eins og áður vorum við einstaklega heppin með aðstoðarfólk. Það er hreinlega ómetanlegt að fá þessa snillinga með okkur og svo er ekki verra þegar nýjir bætast í hópinn og standa algjörlega undir væntingum. Takk fyrir alla hjálpina þið vitið hver þið eruð. Gróðurinn hefur heldur farið hægt af stað og lengi vel var frost á nóttunni sem hægði á öllu. Mikill snjór er ennþá í fjöllunum og mikið má nú vera milt sumar ef að allir skaflarnir eiga eftir að hverfa í sumar. Úthaginn var mjög seinn til og fyrsti fjárhópurinn sem sleppt var uppfyrir kom með hraði aftur heim að girðingu. Já geldfé og hrútar sem farið var með suður á Hafurstaðatún í rúllu létu ekki bjóða sér slíkan aðbúnað og settu hraðamet heim að hliði.  Eftir síðustu rigningu og hlýnandi verður síðustu daga hefur heldur dregið úr barlómnum og fleiri og fleiri kindur telja fjallið ásættanlegt. Enn er þó dágóður hópur á túnunum inní Hlíð og heilar 14 kindur inni, tvær óbornar og hinar undir eftirliti af ýmsum ástæðum.     Hér gefur að líta sýnishorn af Hlíðinni en þessi mynd var tekin uppúr miðjum maí. Túnin græn, úthagi gulur, snjór í fjöllum og Hlíðarvatn í hárri stöðu.   Það eru mög handtökin sem þarf að framkvæma á stóru sauðfjárbúi t.d eru þau ansi mörg þegar sleppa á út allri hjörðinni. Ég var ansi ung þegar ég fylgdist með hverju handtaki þegar markað var á vorin og átti þá þann draum heitastan að fá að marka. Eftir margra ára suð fékk ég að marka fyrsta lambið og tókst það bara bærilega. Æfinguna hafði ég fegnið við að ,,marka,, bréfmiða sem að Lóa frænka mín hafði klippt út. Miðana bjó hún til úr pappir sem að Tíminn það gamla góða málgagn var pakkað inní þegar það var sent áskrifendum.  Ég átti markaskrá sem sýndi öll mörkin og undir styrkri stjórn Einar heitins móðurbróður míns lærði ég þau og markaði bréfeyru. Það voru hinsvegar Ragnar og Sveinbjörn móðurbræður mínir sem að allajafnan mörkuðu flest lömbin.   Þarna er Ragnar að marka sennilega árið 1972 en þá var ég 7 ára og fyrir löngu byrjuð að suða. Nú hefur gamli draumurinn ræst eða gerði það fyrir svona 22 árum síðan og nú marka ég öll lömb sem fæðast hér á bæ. Já þeir eru misjafnir draumarnir í lífinu................ En það er alltaf gaman að rifja upp gamla góða tíma og þá er nú gaman að eiga svolítið af myndum.     Þarna erum við Rassa en það hét þessi heiðurs kind sem að ég man svo vel eftir.

Það eru margar góðar minningar frá dögum þar sem að lífið snérist bara um kindur.

 

Þarna er ég 8 ára með Golsu mín sem var mikið uppáhaldi fyrir rollusálina mig.     Við Golsa á góðum degi hún nokkra mánaða gömul ég 5 ára í alltof stórum stígvélum og það í krummafót.

Já það getur verið gaman að vera sauðfjárbóndi................................

 

Hér í Hlíðinni gegnur lífið sinn vana gang með tamningum, þjálfun og öðru hversdagslegu stússi.

Já hversdagsleikinn er bara fínn og við í sveitinni upplifum þessa skrítnu tíma sennilega allt öðruvísi en aðrir.

Við höldum okkar striki gefum kindum (sauðburðarhlé um þessar mundir) og vinnum í tamningum og þjálfun  allan daginn.

Það er í raun og veru allt eins og venjulega nema það koma engir gestir og við förum lítið sem ekkert af bæ.

Auðvitað fylgjumst við vel með öllum fréttum og vonum það besta eins og allir aðrir. 

En stóri munurinn er að við höfum nóg að gera og getum ferðast aðeins meira daglega en bara innan húss.

Við getum farið í reiðtúr, labbað eða bara hvað sem er sem okkur dettur í hug hér heima í Hlíðinni.

Það er nefninlega þannig að hversdagsleikinn er stórlega vanmetinn upplifun.

Þar sem að vinnan er áhugamál og áhugamálið vinnan þar er gaman. 

Við erum með drjúgan hóp af hrossum í tamningu og þjálfun bæði frá okkur og öðrum.

Það er alltaf jafn spennandi að spá í efnilegum hrossum, hvernig þau koma út í tamningu og hvernig þau þróast.

Koma þau til með að hæfa því hlutverki sem þeim er ætlað ? Það er ætíð stóra spurningin.

Eins er gaman að spá í ætterni og einnig að kynnast gripum undan misunandi hrossum.

Þennan vetur höfum við verið einstaklega heppin með skemmtileg hross á öllum tamningastigum.

Bara svona fyrir þá sem eru á sama áhugasviði þá erum við að vinna með m.a. hross undan eftirtöldum hestum:

Skýr frá Skálakoti, Loka frá Selfossi, Spuna frá Vestukoti, Arion frá Eystra Fróðholti, Konsert frá Hofi, Ölnir frá Akranesi, Álfarni frá Syðri Gegnsihólum, Blæ frá Torfunesi, Ási Eyfjörð, Þyt frá Neðra Seli, Gaumi frá Aðsholtshjáleigu, Auði frá Lundum, Ramma frá Búlandi, Aðli frá Nýja Bæ, Þyt frá Skáney, Sóloni frá Skáney og Aldri frá Brautarholti.

Bara svo að eitthvað sé nefnt.

Hvað er uppáhalds ?? Það getur nú breyst dag frá degi og eins hvern ætlar þú að spyrja ??

Við erum jú fjögur að ríða út.

Gott veður, góður hestur, góður félagsskapur...................hvað er betra til að gleyma veiruvesininu ?

Já við höfum það gott í sveitinni.

Á meðfylgjandi mynd er augað hans Kafteins Ölnirs og Skútusonar, myndina tók vinkona okkar Christine Slawik.

Þetta auga er vörumerkið hans fullt af trausti, heiðarleika og ánægju. 

Já Kafteinn er uppáhalds.

 

 

 

Vorið er komið, já ég er alveg viss það er komið og vorið verður alveg ljómandi gott. Kannski er þetta óskhyggja en það er allt í lagi því að þetta er óskhyggja sem gefur vellíðan.   Álftirnar flugu hér yfir í gær, ísinn er byrjaður að hörfa af vatninu og fyrstu lömbin fædd. Já fyrstu lömbin voru snemma á ferðinni þetta árið en það var aldeilis ekki á dagskránni. Fjórtán ær bornar og 33 lömb fædd nú í byrjun apríl.  Það er óthætt að segja að frjálsar ástir hafi blómstrað hér sem aldrei fyrr og frjósemin í meira lagi á þessum tíma. Húsfreyjan sem jafnan fagnar fyrstu lömbum hvers árs er alveg saklaus af því að hafa haft eitthvað með þetta að gera. Sönnun þess er augljós.............. af þessum 33 lömbum er ekkert mislitt. Það er ekki í anda freyjunnar. Seinni hálfleikur sauðburðar hér á bæ hefst svo viku af maí og þá verður vonandi komið enn betra vor. Flestir sauðfjárbændur hafa hægt um sig og halda sig heima við enda ekkert grín að fá óboðna veirusýkingu um sauðburðinn.   Páskarnir  hér voru afar ólíkir því sem verið hafa í a.m.k hálfa öld hér í Hlíðinni. Fámennt, engir gestir og frekar lítið um að vera fyrir utan daglegt stúss. Hér hefur alltaf verið hátíð stórfjölskyldunnar, gestagangur og mikið fjör. Síðustu ár hafa litlir páskagestir kvartað sáran vegna þess að engin lömb hafa verið fædd. Núna var hinsvegar líf og fjör í fjárhúsunum en litlu gestirnir fjærri góðu gamni.   En allir höfðu það gott og nutu lífsins þrátt fyrir allt.   Á meðfylgjandi mynd er hann Spaði Gosason að njóta fyrstu vorvindanna.

Það eru ekki allir dagar eins í sveitinni, ónei ekki aldeilis................... Suma daga glymja setningar eins og ,, mörg er búmanns raunin,,  í kollinum. Og það ekki að ástæðulausu. Á fallegum degi sem bauð uppá blíðu og rólegheita veður var tekið eftirlits drónaflug um nágrennið. Leiðindaveður hafði verið í nokkra daga með roki og snjókomu, veðri sem allir fá leið á bæði skeppnur og menn. Kom þá í ljós dökkur díll sem ekki passaði við landslagið, við nánari skoðun kom í ljós að hestur hafið farið sér að voða. Þegar þetta vonda veður hafði gengið yfir var órói í hrossunum og þau farið að þvælast þar sem ekki er heppilegt að vera á ferðinni undir svona kringumstæðum. Djúpur skurður á svæði sem að hrossi ekki þekkja er stór hættulegur undir þessum kringumstæðum.  Saklaus snjóbreiða með holrúmi undir sem ekki heldur hesti, hvað þá hesti í töluverðri yfirvigt. Það var að sjálfsögðu rokið af stað og  kannað hvað hægt væri að gera í stöðunni. Þegar á staðinn var komið kom í ljós að þetta var hann Hellir stór og stæðilegur geldingur. Ekki litu fyrstu fréttir vel út og tvísýnt um að hesturinn næðist á lífi úr þessum hremmingum.   Hellir var alveg við það að gefast upp og leit hreint ekki út fyrir að lifa þetta af. Gaf frá sér horkennileg hljóð og virtist alveg bugðaður, skorðaður í snjónum með rennandi vatn undir fótum.

Holan var ansi djúp og alveg greinilegt að hann hefði ekki komist upp af sjálfsdáðu.

Eins og sést á þessari mynd hafði hann brotist um og reynt að hafa sig uppúr holunni.

 

Það er alltaf dásamlegt að eiga góða nágranna og ekki síst þegar eitthvað svona gerist.

Hraunholtabændur voru fljótir að bregðast við og koma okkur til hjálpar.

Takk Sigga og Ásberg fyrir skjót viðbrögð og alla aðstoðina.

 

Strappar og bönd voru sett undir Hellir til að traktorinn gæti hjálpað til við að hífa hann upp.

 

Lífsþrótturinn var heldur lítill á þessari stundu og ekki alveg ljóst hvernig ástandið á hestinum væri.

 

Þarna er kappinn kominn á loft og allt gengur vel en það er alveg ljóst að það veitti ekki af hestöflunum í Claas.

 

Holan er ljót og niðri í henni rennur vatn sem hefur nú ekki gert dvölina þarna neitt betri.

 

Þarna er Hellir kominn uppúr og alveg ótrúlega hress en með sár á báðum afturfótum.

Já hann hefur heldur betur tekið á því við það að reyna komasta upp af sjálfsdáðum.

Skúli teymdi hann heim í hesthús sem er dágóður spölur, þar var honum hjúkrað og haft sambandi við Tryggva dýralæknir.

Eftir meðhöndlun og dekur í nokkra daga var Hellir orðinn samur á ný. Sárin alveg grónin og hann allur að jafna sig eftir hrakfarirnar.

Það þarf ekki að hafa mörg orð um það hvað gerst hefði ef að Hellir hefði ekki fundist og verið þarna eina nótt í viðbót.

Nóttina eftir gerði rok, snjókomu og sliddu sem klárlega hefðu verið bannvæn fyrir hest í þessum aðstæðum.

Já hann Hellir var ljónheppinn það er alveg ljóst.

Nú nýtur hann lífsins inní hesthúsi og undirbýr sig fyrir komandi verkefni sem úrvals reiðhestur með magnaða lífsreynslu.

Hellir heppni er hestur dagsins.

Húrra fyrir Helli.

 

 

 

Það er skrítnir tímar sem við lifum og ótal margt sem hefur breyst á örstuttum tíma.

Margt sem var sjálfsagt fyrir svona fjórum vikum er ekki í boði í dag.

Við höfum t.d ekki getað heimsótt hann Sveinbjörn frænda okkar en hann dvelur nú á Brákarhlíð í Borgarnesi.

Eins og á öðrum hjúkrunar og dvalarheimilum er heimsóknarbann.

Þó svo að það sé erfitt fyrir alla að geta ekki hitt fólkið sitt þá er þetta nauðsynlegt til að vernda heimilisfólk og starfsmenn.

Sveinbjörn tekur þessu með miklu æðruleysi heyrir bara reglulega í okkur í síma og fær stöðuna á búskapnum.

Já og fréttir af litla frænda sínum sem er í miklu uppáhaldi ,,hvað er að frétta af stráksa,, ? spyr hann gjarnan.

Það var því vel við hæfi að það væri litli frændinn sem að hann helst vildi sjá og heyra í þegar honum var boðið að nýta tæknina og hringja á skype.

Kvenfélag Hálsasveitar gaf nýlega spjaldtölvur til að íbúar á Brákarhlíð gætu haft möguleika á að sjá og heyra í sínum nánustu í samkomubanninu.

Það þarf ekki að fjölyrða um það að  þetta hefur svo sannarlega slegið í gegn og gefið margar ánægju stundir.

 

Dömurnar á Brákarhlíð aðstoðuðu Sveinbjörn við að ná sambandi við okkur hér í Hlíðinni.

Á meðfylgjandi myndum má sjá þá feðga spjalla við frændann og skemmta honum.

Sá litli var nývaknaður og til í allt þegar hringingin kom, fór á kostum og gerði allar kúnstir sem hann kunni.

Sveinbjörn var steinhissa á þessari ofur tækni og mjög kátur með að geta spjallað við okkur í mynd.

Já og meira segja tekið úr snjóalög og fleira hér í kring.

 

Það er mikils virði að vita að vel er hugsað um fólkið sitt á svona tímum. Þessi hringing var gleðileg ekki bara fyrir hann Sveinbjörn sem að við heyrum í flesta daga heldur okkur öll. Mikið reynir á alla undir þeim kringumstæðum sem nú eru og ekki síst starfsfólk á dvalar og hjúkrunarheimilum. Þá er svo mikilvægt að geta gert sem flest sem léttir lund og auðveldar fólki lífið. Takk Kvenfélag Hálsasveitar, takk starfsfólk Brákarhlíðar þið eruð ómetanleg.

Það er gott líf og frekar áhyggjulaust að vera hestur í fjallinu þegar vel viðrar og sólin skín. Þá er biðin eftir kallinum með rúllurnar leikur einn og sjálfsagt að éta í rólegheitunum. En svo getur það verið sannarlega erfitt og leiðinlegt þegar veður eru válind og stormurinn lætur ófriðlega. Þau voru býsna ánægð með góða verðið þessi hross og notuðu daginn til að gera upp sakir og bregða á leik. Þessar skemmtilegu myndir tók hún Natalie Lehmler okkar sem var hjá okkur um tíma. Stelpan er góður ljósmyndari og upprennandi gafískur hönnuður. Takk fyrir myndirnar. Á fyrstu myndinni er tvö í djörfum dansi þau Vandséð og Einstakur. Takið sérstaklega eftir þessu góða afturfótaspori hjá henni Vandséð, þetta kallar maður alvöru sjálfsvörn.

Sumir fá sér desert eftir vel heppnaða máltíð en aðrir bara smá slagsmál.

 

Ég tengi alveg við þessa stellingu eftir matinn...........þessi hefur fengið sér aftur á diskinn.

 

Þessi mynd táknar svo ekki verður um villst að vorið er handan við hornið.

Fjöllin eru vetrarleg og kuldinn við völd en sjáið þið bara hann Sólstaf minn hann gefur lífinu lit og er sannkallaður vorboði.

Hann kom með vorið þegar hann fæddist og núna sendir hann skilaboð úr grámyglunni um að vorið sér rétt ókomið.

Laufey húsfreyja á Stakkhamri sagði líka frá því á fésbókinni í dag að tjaldurinn væri kominn í lækinn.

Við getum ekki efast lengur vorið er alveg að koma.

Þessi litli kútur klæddi sig upp og var í hlutverki fyrirsætu í dag. Held að hann kunni bara vel við nýja starfið.

Hann var svo heppinn að fá Stellupeysu í jólagjöf og átti alltaf eftir að senda Stellu langömmusystur sinni myndir.

Svo fær hún að sjálfsögðu alvöru hestamynd síðar.

Stellupeysu þurfa allir hestamenn að eiga og um að gera að skapa Stellu næg verkefni á meðan hún situr heima og bíður eftir að herleg heitin ganga yfir.

Auðvita smella menn svo upp viðeigandi höfuðfati sem hæfir bændum, hestamönnum eða heimsborgurum.

 

Það er upplagt að hafa alvöru vestfirska sauðagæru í bakgrunn þegar vel á til að takast.

 

Svolítið búralegur á þessari mynd.

 

,Á ég að vera svona amma myndatakari,, ????

 

 

Auðvita notar maður armana á svona stól.

 

Þau reyna á fyrirsætustörfin.

 

Æi........... ertu ekki að verða búin að taka nóg af myndum ??? 

 

Það var líkast því að tómur sturtuvagn brunaði um Heydalsveginn með tilheyrandi ,,trommuslætti,, Holurnar svo djúpar að járnaglamrið var þannig að sennilega yrði vagninn ekki í heilulagi þegar heim yrði komið. Það gat samt ekki passað núna því það er rok og rigning en þegar ég leit upp sá ég hvað var í gangi.

Verð nú að viðurkenna að frúnni brá aðeins þar sem hún sat niðursokkin í bókhaldsvinnu.

 

Krapaflóð spýttist niður með skruðningi og látum þetta gerðist mjög hratt.

Fyrsta hugsunin var girðingin en hún slapp með skrekkinn.

 

Það er búið að rigna með látum í dag og þetta er greinilega afraksturinn.

 

Slatti af grjóti fylgdi með og hefur sennilega búið til þennan mikla skruðning.

Vonandi að það fari ekki að skríða neitt flóð fram úr Bæjarganginum en hann er fullur af snjó. Já það eru leysingar allavega í nokkra klukkutíma.

 

Það hefur sennilega ekki farið framhjá ykkur að stundum hefur tíðin verið leiðinleg í vetur.

En svo hafa líka komið afbragðsdagar með blíðu og huggulegheitum.............uuu allavega nokkrir.

Einn svoleiðis dagpart var rykið dustað af myndavélinni og stokkið út og smellt af nokkrum myndum.

Þetta er hún Hjaltalín frá Hallkelsstaðahlíð sem er undan Álfarni frá Syðri Gegnishólum og Skútu frá Hallkelsstaðahlíð.

 

Hjaltalín er skemmtileg hryssa sem er í uppáhaldi bæði hjá eigandanum og öðrum sem kynnast henni.

Hér er hann Dúr frá Hallkelsstaðahlíð, faðir Konsert frá Hofi og móðir Snekkja frá Hallkelsstaðahlíð.

Snekkja móðir hans er systir hennar Hjaltalínar en þær eru báðar undan Skútu Adamsdóttur.

Skemmtilegur karater og hvers manns hugljúfi.

 

Á þessari mynd er hann að spara skeifurnar með alla fætur á lofti.

Já það er upplagt að nota færið.

Hann hefur nóg af faxi og sannarlega ljóshærður sjarmur.

Það fer vel á með þessum köppum alla daga bæði úti og inni.

 

Kátur Auðsson og Karúnar er rétt að komast í trimm, hann ætti að vera eins og 90% þjóðarinnar alltaf í megrun.

 

Það er samt kraftur í kallinum og ekki langt að bíða að hann verði kominn í enn meira stuð.

 

Var allavega kátur með sig í blíðunni.

 

Hann er vel að sér í veðurfræðum og taldi því vænlegast að drífa sig heim.

 

Það kom líka á daginn að lognið var ekki að stoppa lengur en það þurfti.

En það þarf nú ekki að vera að myndatöku veður standi lengi yfir þessa dagana.

Þarna byrjaði að skafa enn einu sinni...............framhald síðar.

 

 

Það er dagurinn hennar mömmu í dag en hún hefði orðið 77 ára hefði hún fengið að vera lengur með okkur.

Minningar ylja en það sannast alltaf betur og betur þegar árin líða að þeir sem hafa mest áhrif á mann í lífinu fylgja manni um ókomna tíð.

Eins og alla daga hugsa ég til hennar en í morgun var sérstaklega létt yfir þegar ég áttaði mig á því hvaða dagur er í dag.

Já hún hefið nú aldeilis verið kát með það að eiga afmæli á sprengidaginn. Saltkjör og baunir voru eitt það besta sem hún gat hugsað sér.

Eldaði gjarnan í stórum potti og vildi hafa sem flesta í mat þegar sprengidags lostætið var á boðstólnum.

Við mæðgur höldum örugglega daginn hátíðlegan hvor með sínum hætti.

Mamma var mikil fjölskyldumanneskja og vissi fátt betra en vera meðal sinna. Börn, barnabörn og fjölskylda voru algjörlega númer eitt í hennar huga. 

Við nutum svo sannarlega góðs af því og vorum dekruð og dáð sem er eitt það besta sem hægt er að fá.

Já því dekur í hennar huga var aldeilis ekki að æða áfram lífsins veg og taka bara það besta.

Virðing, hlýja og gleði voru bestu vinkonu hennar. Að kunna að haga sér var afar mikilvægt.

Ég get endalaust rifjað upp setninguna ,,það á ekki að skamma börn það á að tala við þau,, sanngjarnt og árangusríkt.

Heilræði sem er gulli betra.

Stóran hluta ævi sinnar vann mamma við að passa börn ekki bara okkur börnin sín heldur fjöldan allan af börnum á leikskólum og gæsluvöllum.

Eins og flestir vita þá eru ekki há laun í boði fyrir ófaglærða starfkrafta í þessum geira. 

Þrátt fyrir að þetta fólk sé að vinna með það sem flestum er allra kærast ,blessuðu litlu börnin. 

Undanfarnar vikur hef ég fylgst með kjarabaráttu Eflingar og hugsað í því sambandi til mömmu.

Hún eins og þetta fólk stóð vaktina og lagði hart að sér til þess að öllum börnunum gæti liðið sem best.

Þessir starfsmenn fara ekki í skjól þeirra er framlínan allan daginn.

Með hækkandi launum kemur meira svigrúm. Svigrúm sem nýtist þeim sem blessunarlega hafa haft tök á að mennta sig. 

Svigrúm til að ná andanum þegar álagið er mikið, draga sig í hlé, fara afsíðis til að skipuleggja og gera skýrslur.

Þetta er ekki í boði fyrir þá sem í framlínunni starfa. Börnin hafa hátt, eru uppátækjasöm og sum ódæl jafnvel takast á og láta hafa mikið fyrir sér.

Framlínan stendur sína pligt og gerir það allan vinnutímann. 

Ég er ekki að halla á neinn en bendi samt á að þeir sem starfa líkt og mamma gerði eru raunverulega framlínufólk.

 

Afmælisgjafir geta verið allskonar.

Mín afmælisgjöf til minnar elskulegu móður að þessu sinni er þakklæti, virðing og gleði fyrir allt sem var.

Það er því með stolti sem ég í minningu mömmu minnar sendi Eflingarfólki baráttukveðjur. 

Það er alveg kominn tími til að ykkar verk verði metin.

 

 

Þann 3 febrúar síðast liðinn varð hún Lóa móðursystir mín 90 ára. Hún var heima hjá sér í tilefni dagsins og tók á móti þeim sem litu við hjá henni. Lóa er ótrúleg kona prjónar, les og gerir ótrúlegustu hluti þó svo að tugirnir séu komnir níu. Það sem Lóa kann best að meta um þessar mundir er að fá gesti og símtöl frá ættingjum og vinum. Hér með koma nokkrar myndir sem teknar voru þá þrjá daga sem hún tók á móti gestum. Já segið svo að þetta hafi ekki verið alvöru veisla næstum eins og brúðkaupin í gamla daga.   Þessar systur voru mættar til að fagna með Lóu, Stella, Halldís og Maddý.   Sveinbjörn fékk einkaakstur frá Brákarhlíð og vestur en uppáhalds vinkona hans og fjölskylda tóku hann með. Þarna er hann með afmælisbarninu og Jóel á Bíldhóli.

Það er svolítill aldursmunur á þessum frænkum enda eru Lóa langafasystir Söndru Fanneyjar.     Altli Lárus splæsir knúsi á afmælisdömuna sem kann vel að meta það.   Og svo er að pósa smá með henni líka.   Guðbrandur á Staðarhrauni og Sæunn á Steinum mættu líka í afmælið.   Sauðfjárbændur úr Álfkonuhvarfinu létu sig ekki vanta í veisluna.

 

,,Litli,, Hallur með nokkrum af sínum afkomendum.

 

Jóel og Sigríður húsfreyja í Hraunholtum klár í myndatökuna.

 

Þarna eru þau örugglega farin að ræða smalamennskur nú eða hestaferðir.

 

Skáneyjarmæðgur hressar að vanda.

 

Hér er það gestabókin.................................. eins gott að hafa allt á hreinu.

 

Málin rædd.............. Hrannar , Björg og Randi að ræða eitthvað gáfulegt.

 

Stofufjör.

 

Þessir tveir hafa alltaf um eitthvað að spjalla.

Sigurður í Hraunholtum og Sveinbjörn ræða stöðuna.

 

Og hún er greinilega bara góð.................. kátir kallarnir.

 

Þessar tvær frænkur eru góðar saman.

 

 

Líka þessar tvær.

 

Svo maður tali nú ekki um þessar tvær.

 

Nágrannar í fjöldamörg ár Sigríður Jóna og Anna Júlía en það er fullt nafn hjá henni Lóu.

 

Þessar eru góðar saman og hafa margt brallað, já og spjalla saman vikulega í síma. Það er nauðsynlegt að fylgjast með og taka stöðuna reglulega.     Þessar tvær voru kátar og hressar að vanda Halldís og Sigríður Jóna.

 

Sveinbjörn og Jóel hugsi að hlusta á taumleusa speki.................

 

Þessi tvö eru alltaf í stuði.

 

Stella og Sara Margrét að ræða máin.

 

Þessir tveir náðu vel saman og höfðu um margt að spjalla.

 

Hér eru þeir sennilega að ræða smalamennskur................... og skipuleggja þær.

 

Frændurnir Ragnar og Mummi að æsa barnahópinn. 

Það tókst alveg.

 

Við frænkur að undirbúa okkur fyrir ferð í hesthúsið.

Þar er fínnt að vera finnst okkur Svandísi Sif.

 

Frændur í stuði Atli Lárus og Ragnar ömmubróðir.

 

Það fer alltaf vel á með þessum stelpum þegar þær hittast.

 

Albert á Heggstöðum og Atli Lárus eru afbragðs grannar.

 

Það var mikið spjallað og hlegið enda ekki 90 ára afmæli á hverjum degi.

Hjónin í Haukatungu mættu til að fagna með afmælisbarninu.

 

Málin rædd.

 

Þessi tvö deila afmælisdegi en hann er ekki fyrr en í febrúar.

Maddý og Magnús en hún er afasystir hans.