Það var gaman að hittast fagna lífinu, tilverunni og auðvita sumrinu saman með sínu fólki.

Já við fegnum bara þokkalegt veður, meira að segja í tvo daga.

Tilefnið var að margir í fjölskyldunni voru komnir með útilegu æði og þá verður að gera eitthvað í því.

Svo var auðvita líka sjálfsagt að fagna með litla bóndanum sem varð tveggja ára um þetta leiti.

Gaman að æsa frænkurnar aðeins upp og hafa fjör.     Þessi unga dama var að kanna heygæðin hjá bændum hér í Hlíðinni.     Það fórst eitthvað fyrir að taka systkynamynd með öllum í einu en það verður að vera í forgangin næst. Þessi tvö tóku að sér fyrirsætustörfin fyrir hönd hinna. Þetta eru litlu mín Hrafnhildur og Ragnar.     Feðgar í stuði enda fullt tilefni til.     Fótboltadaman að taka markspyrnu.   Þarna er stjórn grallarafélagsins mætt á svæðið..........sennilega fundur á döfinni.

Það er töff að verða tveggja og pósa með mömmu og pabba.

Þessi voru hress eins og alltaf spurning hvort þau krefjist inngöngu í grallarafélagið ?

Það hefur ekki alltaf verið hægt að sóla sig í sumar en þarna var það gott.     Mæðgur og aðrar mæðgur.       Svo eru það systur, Stella og Halldís mættu að sjálfsögðu.     Útilegu fínar þessar tvær.     Og ekki síður þessar mæðgur sem voru eldhressar.     Frænkuknús er æði svo það er um að gera að nota það þegar það má. Svandís og Stella kátar með hittinginn.     Systur bíða eftir að veislan hefjist.     Flott feðgin í útileguskapi.     Auðvitað náði svo fjörið alla leið á Brákarhlíð en Lóa og Svenni fengu þessa fínu heimsókn. Það skal tekið fram að þessi hittingur var á meðan allt var í lagi með covidfjandann.

Fannar er auðvita einn sá mikilvægasti í fjölskyldunni og fær alltaf dekur og knús.

Hann er mjög mikið myndaður og eftirsóttur ,,selfí,, hestur.     Sverrir Haukur tók auðvitað reiðtúr á kappanum.     Og fyrirsætustörfin halda áfram hjá Fannari og félögum.     Sjáið þið hvað hann er kátur með þetta allt saman ? Hann veit að hann er aðal.     Þeir eru ekki allir háir í loftinu knaparnir á Fannari. Svipurinn segir allt sem þarf.

Það hefur ekki oft gerst að vatnið hafi verið orðið autt en lagt aftur í apríl.

Það gerðist nú í vikunni enda kom nokkuð snarpur hvellur með snjó og síðan roki.

Síðustu dagar hafa samt verið eins og alvöru vor væri komið og boðið uppá blíðu af bestu gerð.

Þverfellið skartaði sínu fegursta og speglaði sig í vatninu rétt eins og það væri að punta sig.

Hún Káta litla naut blíðunnar þegar ég skoðaði útiganginn og sannfærði mig um að þau fengju nóg að éta. Eins go glöggt má sjá þá átti hún desertinn eftir og geymdi hann á bakinu á Pramma vini sínum. Nánari hrossafréttir í næsta bloggi.

Við hér í Hlíðinni óskum ykkur gleðilegs árs með kæru þakklæti fyrir það liðna.

Jólahátíðin fór vel með okkur og var einkar ljúf en öðruvísi en venjulega. Það vantaði fleira fólk.

Fyrst skal nú nefna að hér í Hlíðinni hafa móðursystkini mín haldið jólin hátíðleg frá því 1927.

Nú var sem sagt breyting þar á og sú kynslóð fjærri góðu gamni og hélt jólin annars staðar.

Covid gerði það að verkum að bæði Sveinbjörn og Lóa héldu sín jól á Brákarhlíð í Borgarnesi.

Einar móðurbróðir minn sem var elstur 12 systkina og fæddur árið 1927 hélt alltaf sín jól hér.

Það gerðu líka þau systkini sem hér bjuggu um lengri eða skemmri tíma en þau voru fædd frá árinu 1927 til 1945.

Þannig að þessi jól voru öðruvísi og heldur færri sem settust við matarborðið að þessu sinni.

Já tímarnir breytast og mennirnir víst líka með.

Á myndinni hér fyrir ofan eru þau systkinin Lóa og Sveinbjörn saman á Brákarhlíð.

Þau voru hress og bara kát þó svo að þau hefðu viljað komast heim í gamla húsið.

Hún á að baki 90 jól og nærri öll haldin í Hlíðinni og Sveinbjörn 80 sem öll hafa verið haldin þar.

Okkar lukka var hinsvegar að fá að hafa þessi hér með okkur um jólin. Litli grallarinn var hress og kátur enda kom mikið af bílum og traktorum úr pökkunum.     Á jólunum er tíminn til að slaka á og hafa það gott í sófanum, þessi þarna voru bara slök. Ég er ánægð með að myndin af Snotru minni laumaði sér í sófann líka. Listakonan Sigríður Ævarsdóttir málaði myndina af Snotru og gerði það líka svona lista vel. Ef að ykkur vantar málverk þá er hún Sigga klárlega að gera góða hluti.     Þessi fékk að opna einn pakka svona í ,,forrétt" og viti menn það var þessi fíni Claas.     Sjónvarpsdagskráin var held ég bara fín um jólin................... Veit ekki hvort að þessir tveir voru að horfa á barnatímann eða veðurfréttirnar. Eitthvað var það allavega spennandi sem að þeir sáu.     Þessi vörpulegi jólasveinn er handverk Mumma þegar að hann var á sama aldri og Atli Lárus. Hann var unninn við eldhúsborðið hjá henni Ingu sem var dagmamma Mumma í æsku. Síðan var hann jólagjöf til okkar foreldranna árið 1987, hefur verið vel geymdur en mætir þó í vinnuna á hverju ári. Klárlega dýrsta jólaskrautið á bænum. Unnin af alúð og mettnaði. Jólatréð er hinsvegar jólagjöfin hans Atla Lárusar til foreldranna og unnið af nákvæmlega sömu alúðinni. Nú er bara að vita hvort það stendur af sér 33 jólahátíðir í fullri vinnu.   Já, jólin eru okkar það er alveg klárt.

Þegar þetta er skrifað hvín og syngur hér í öllu með tilheyrandi hamagangi.

Já, Kári kallinn er greinilega kominn í aðventugírinn en vonandi verður hann ekki jafn djarfur eins og í fyrra.

Þó svo að haustið hafi verið að mörgu leiti gott þá höfum við alveg fengið að finna fyrir því öðru hvoru.

ÞAð er dásamlegt í svona tíðafari að geta unnið í blíðu inní reiðhöll.

Á fyrstu myndinni eru feðgarnir einmitt að leika sér í vinnunni.

Við erum komin vel af stað og ört hefur fjölgað í hesthúsinu síðustu vikurnar.

Annars hafa nokkur hross flogið á vit nýrra ævintýra og flutt til nýrra eigenda.

En plássin hafa fyllst og ný hross fyllt í þeirra skarð.

Ef að allt fer á besta veg og veiran verður til friðs höfum við skipulagt nokkra viðburði í vetur.

Námskeið, mót og ýmislegt annað skemmtilegt og spennandi.

En númer eitt er að fara öllu með gát og taka stöðuna þegar nær dregur.

Og ekki síðra þegar leið á og birti.

Nú er sólin hætt að sjást hjá okkur og byrjar ekki að sjást fyrr en 14 janúar 2021. Þessa mynd tók ég þegar hún var að kveðja áður en hún skrapp í jólafríið. Já það verða sko bakaðar pönnukökur þann 14 janúar.

Hér í Hlíðinni erum við að sjá fyrir endann á öllu fjárstússi og því sem fylgir því að vera lífstílsbóndi.

Nú er komið að því að pakka því dressi niður (skjótast reynar í það öðru hverju)  og vippa sér í hestagallann.

Okkur er ekki til setunnar boðið nú skal tamið og þjálfað af kappi.

Framundan er góður tími með skemmtilegum verkefnum í hesthúsinu.

Á meðfylgjandi mynd má sjá nýjasta hestamanninn þungan á brún. 

Sennilega hafa foreldrarnir eitthvað verið að skipta sér af þjálfunaráætlun hans og Fannars.

Allur útbúnaður kappans er sérvalinn til þjálfunar á snillingnum Fannari.

Peysan prjónuð af Stellu langömmusystur, sokkarnir frá Lóu langömmusystur, reiðbuxurnar frá ömmu og afa.

Og ekki má gleyma hjálminum sem að hún Sara vinkona hans færði honum.

Já það er eins gott að hafa stílinn á hreinu.

Það verður gaman þegar allt kemst á fullt í hesthúsinu eftir haustverkin.

Hesthúsið nýmálað, yfirfarið og dekrað gólf í reiðhöllinni með fullt af spennandi hestum.

Já þetta verður bara góður vetur.

Það tilheyrir haustinu að fara í eftirleitir aftur og aftur, jafnvel ennþá aftur og aftur.

Þá er gott að hafa góðan sérfræðing með í för sem hefur gott ,,nef,, fyrir kindum og smalamennsku.

Hún Julla Spaðadóttir lítur þarna yfir svæðið, slakar á með eigandanum og tekur stöðuna.

Þær smalasystur þrjár frá Eysteinseyri hafa staðið sig nokkuð vel í haust og sparað sporin.

Mig grunar að hugur þeirra og eigandanna standi til að endurtaka velheppnuð hundakvöld í vetur.

Fjórhjól má einnig nota sem ,,lasyboystól,, þegar útsýnið er skoðað í nokkur hundruð metra hæð.

Séð yfir Hlíðarvatn ofan úr Hafurstaðafjalli.

Sandfellið og við njótum veðurblíðunnar.

Eins og náttúran öll.     Til að gera langa sögu stutta þá hefur okkur gengið nokkuð vel og náð heim öllu því sem við höfum séð. En trúlega verða ferðirnar inní fjall þetta haustið nokkrar í viðbót.

Eins og svo oft áður var dásamleg blíða þegar Mýrdalsrétt í Hnappadal fór fram.

Frekar margt fé var í réttinni og mannlífið gott að vanda þrátt fyrir að Covid draugurinn sé á sveimi.

Þessi strákar voru í það minnsta hressir og kátir, Lárus í Haukatungu og Jóel á Bíldhóli.

Traðarbræður voru að sjálfsögðu mættir þeir Guðbrandur á Staðarhrauni og Steinar frá Tröð.     Þessir voru búralegir á réttarveggnum þegar að allt fé hafði verið dregið. Hlíðarfeðgar og Þorkell fyrrverandi bóndi í Miðgörðum.

Feðgarnir á Staðarhrauni og Brynjúlfur á Brúarlandi spá í spilin.

Hraunholtahjón og Halldís á Bíldhóli alveg klár í myndatöku.     Ég er ekki viss hvað þessir voru að bralla ........................     .................en það var frekar fyndið.       Skipulagt og spjallað.     Ystu Garðabóndinn sennilega að hringja í vin..........................     Arnþór í Haukatungu hefur farið á kostum þegar hann hefur leikið Mumma í þorrablótsmyndböndum síðustu ár. Sýnist hann vera að máta karaterinn...............svona úr hæfilegri fjarlægð.     Hjónin í Lækjarbug láta sig ekki vanta í réttirnar enda Guðjón á heimavelli. Gísli á Helgastöðum gerir það ekki heldur og mætir að vanda.         Þessir tveir ræða heimsmálin.  Jónas á Jörfa og Guðbrandur á Staðarhrauni.     Þá er þetta að klárst, rekið á milli dilka og síðan á faratækin.     Þungt hugsi fjárbóndi. Arnar að telja það sem komið er af fjalli....................     Sesselja í Haukatungu og mæðgurnar í Krossholti.     Ásbjörn Haukatungubóndi og Halldís á Bíldhóli ræða málin.

Gönguæfingar................einn tveir ..............einn tveir.

Reffileg á réttarveggnum, Guðbrandur, Lárus og Halldís.     Já, Mýrdalsréttin stendur fyrir sínu og er fínasti samkomustaður.

Við vorum heppin þegar við smöluðum fegnum reyndar smá dembur en þó alveg innan marka.

Fossarnir voru rólegir og hófsamir í vatnavöxtum og vel gekk að reka yfir árnar.

Fossakrókurinn þarna fyrir miðju einn af mínum uppáhaldsstöðum.

Þarna upp með fossunum liggur svo kölluð Fossaleið á milli Hnappadals og Hörðudals.

Féð rennur niður Háholtin í átt að Hafurstöðum.

Þessar reffilegu gimbrar eru ofurgreindar og hlýða Víði eins og lög gera ráð fyrir.

Ein kind kæmist auðveldlega á milli þeirra ........... svona langsum allavega.

Hér hefur verði dansað rollurokk alla daga í hálfan mánuð og hvergi gefið eftir.

Leitir, réttir, förgun og hvað eina sem sauðfjárbúskap við kemur en allt þó aðeins öðruvísi en áður.

Já þetta leiðinda covid truflar margt en þó ekki allt. Það var í það minnsta gaman alla þessa daga.

Þetta árið verða myndirnar að tala sínu máli en þó komu dagar þar sem að veðrið leyfið ekki myndatökur.

Okkar góða aðstoðarfólk mætti en þó urðu nokkrir uppáhalds að bíða betri tíma.

Takk fyrir alla hjálpina hún var dásamleg og þið hin sem komust ekki við hlökkum til að fá ykkur síðar.

Þarna eru hinsvegar hluti af landgönguliðinu sem lagði fyrst af stað og fór í lengstu göngurnar.

Þá er gott að vera léttir í spori, þarna má m.a sjá maraþonhlaupara og flugmann.

Hallur, Hilmar, Kolbeinn og Darri klári í slaginn.

Og ekki standa þessar dömur sig síður eldfljótar og úrvals smalar.

.........................eins og hér.

Hér eru hinsvegar nokkrir smalar saman komnir a.m.k þrír fjórfættir og áhugasamir.     Og áfram skal haldið.

Sumar kindur velja ekkert endilega bestu leiðina.................

Vegaveitingar voru hér mættar á svæðið og hresstu aðeins uppá mannskapinn.     Held bara það hafi verið gleði í dósinni góðu.     Búralegir þessir kappar og kátir með veitingarnar og lífið.     Það var bara einn Hallur sem mætti í réttirnar núna, hann var tvíefldur að þessu sinni. Hinn mætir næst hress að vanda.     Það þarf að fara víða jafnvel innan túngirðingar. Gott þegar vatnsstaðan er svona há þegar smalamennskur standa yfir. Færri flóttaleiðir. Framhald verður tilbúið til birtingar innan skamms.