Líflands fimmgangurinn í Vesturlandsdeildinni í hestaíþróttum fór fram í gær. Þessar tvær dömur röðuðu sér í efstu sætin, algjörlega verðskuldað. Pernille Lyager Möller og Álfsteinn frá Hvolsvelli sigruðu en í öðru sæti urðu Randi Holaker og Þytur frá Skáney. Á myndinni er fulltrúi Líflands í Borgarnesi hún Guffý okkar með stelpunum.     Verðlaunahafar í 5 efstu sætum eftir frekar söguleg úrslit.     Lið Snóks/Cintamani stóð sig vel og hlaut liðaverðlaunin þetta kvöldið. Á myndinni eru tveir liðsmenn þess Henne liðstjóri sem veitti plattanum viðtöku og Jakob Svavar.     Þetta par var að vonum ánægt með árangurinn. Til hamingju bæði tvö.     Strákarnir í liðinu voru heldur betur ánægðir með stelpuna og brostu hringinn.     Lið Eques er þannig skipað: Guðmundur M. Skúlason, Hallkelsstaðahlíð – liðsstjóri Bjarki Þór Gunnarsson, Oddsstöðum. Guðbjartur Þór Stefánsson, Skipanesi. Pernille Lyager Möller, Hárlaugsstöðum.   Krúttpar kvöldsins.   Fleiri myndir og hugleiðingar síðar.

Biðin eftir því að funda í Skjónufélaginum var algjörlega þess virði, þvílík skemmtun.

 

Aðalfundurinn gekk að mestu vel fyrir sig svona að okkar allra mati.

Þessi mynd lýsir vel stemmingunni vel u.þ.b hálftíma verk að ná að hlátursstilla mannskapinn.

Hlátursköstin í fullum gangi.

 

Þó var ljóst eftir langar umræður, myndaskoðanir og vídeó gláp að boða þyrfti til framhalds aðalfundar.

Dómsstörf og kynbótamat eru ekki á hvers manns færi fyrir meðlimi Skjónufélagsins og margar sérreglur í gangi.

 

Fundarmönnum var boðið uppá að mæla fyrir sínum gripum og um tíma undir þeim dagskrárlið lá við að aðalfundarsamkvæmið leystis upp.

 

 

Allir áttu bestu skjónurnar, nokkrar voru best ættaðar, aðrar best skjóttar, sumar borðleggjandi kynbótasprengur og nokkuð margar landsmótssigurvegarar framtíðarinnar. Spurning um að landsmót verði a.m.k einu sinni á ári jafnvel mánaðarlega.

Það er að verða lúxus vandamál að skjónunum fer ört fjölgandi hjá félagsmönnum.

 

Besta niðurstaða fundarins var án efa framhaldsaðalfundurinn sem mun fara fram á Löngufjörum þann 17 júní n.k

Þar verða kynntar niðurstöður úr skjónukeppninni nú eða boðað til auka auka aðalfundar ef að ekki fæst niðurstaða í málið.

Nokkrar fyrirspurnir hafa borist varðandi það hvort Skjónufélagið sé ekki örugglega konuklúbbur. Eins og þið sjáið á myndunum þá hafð aðeins slæðst með nokkrir kallar.

En.........þeir eru bara þarna til að sinna sínum hlutverkum sem eru þó afar mikilvæg.

Einn ber verðlaunin, annar skakkar leikinn ef að uppúr sýður meðal félagsmanna og sá þriðji bjargar málunum ef að brennir við í eldhúsinu.

 

Á þessari mynd er sjóaðasta fjölmiðlamanneskjan í félaginu að leiða okkur í allan sannleikann um það hvernig við getum litið betur út. Þessar aðgerðir dugðu þó skammt þar sem að allur farði flaut í burtu eftir næsta hláturskast.

Takk fyrir komuna þetta var rosalega gaman.

Það eru góðar horfur á að það verði glatt á hjalla hjá Skjónufélagsliðinu í kvöld. Undirbúningur fyrir aðalfund (i) er í fullum gangi og eins og í öðrum virðulegum félögum hefur verið birt dagskrá aðalfundarins.   Dagskrá: Venjuleg og óvenjuleg aðalfundastörf. Ekki inntaka nýrra félaga. Önnur mikilvæg mál og önnur ónauðsynleg mál. Fundi slitið þegar allir verða búnir að fá nóg. Þungar veitingar.......   Að sjálfsögðu verður barist um verðlaunagrip félagsins en hann er veittur þegar þurfa þykir. Á meðfylgjandi mynd má sjá gripinn sem að sjálfsögðu er þetta dýrindis málverk sem er fyrir miðju á myndinni. Svona ykkur að segja á ég von á meistarakokki af bestu gerð svo nú stendur húsfreyjan í ströngu. Ja svona til að verða sér ekki til ævarandi skammar. Matseðillinn fyrir kvöldið er klár en tilþrif í eldamennsku verða sýnd að afloknum nokkrum reiðtúrum.   Fram verður borið: Syndandi vestfirðingur með hollustu hræru. Hamingjusamt heiðarlamb með grænmetispartýi. Viðförult túnlamb með heimsborgar yfirbragði. Heilsusamlegur rjómaís með Svissneskum gullmolum og gamansömum berjum. Dalalífskaffi með Konna frænda og nokkrum sérvöldum Sigfríðum. Þessu verður svo skolað niður með veigum í öllum regnbogans litum.   Nánar um það síðar.

 

Geiri kallinn skartar hvítu eins og fallegur fermingadrengur. Ekki slæm byrjun á deginum að kíkja á hann.

Þegar það er blíða er rétt að nota tækifærið og gera ,,allt,, svoleiðis dagur var í dag.

Smella ormalyfi í allan hópinn, skoða og yfirfara.

Svo voru teknir nokkrir góðri reiðtúrar á með beðið var eftir dýralæknirnum. 

Við vorum lengi búin að bíða eftir degi sem hentaði okkur, dýra og veðurguðunum. 

Dagurinn var svo í dag.

 

Stóðið rekið heim en því er gefið í tveimur hópum, hér á myndinni er annar hópurinn rekinn heim.

 

Fyrir þá sem hafa fylgt mér hér á blogginu lengi kemur þessi mynd. Þarna er Hjalti dýralæknirinn okkar með nöfnu sína hana Hjaltalín. Þegar Skúta móðir hennar veiktist veturinn 2012 - 2013 var hún fylfull eftir Álfarinn frá Syðri- Gegnishólum. Margra mánaða meðferð og lyfjagjafir höfðu engin áhrif á Hjaltalín sem þá var í móðurkviði. Í dag hittust þau einu sinni enn Hjaltalín og nafni hennar Hjalti og það fór bara vel á með þeim.     Það var þröngt á þingi í gerðinu en allt fór vel fram.     Karún mín lítur úr eins og unghryssa, glittir meira að segja enn í hvítuna í auganu. Alltaf svo gaman að hitta hana algjör sjarma persóna.     Þessi er nú svolítið sæt líka með svona villta og flotta hárgreiðslu. Létt er með þetta...........   Síðdegis listaverkin í Hlíðinni voru ekki af verri endanum.     Og svona var þetta í þessa áttina.     Svo töff.........     Hross, fjöll og fallegt útsýni..................... Hver þarf sálfræðing, gluggatjöld og málverk þegar þetta allt er í boði ?????

 

 

 

 

Iðunn Svansdóttir sendi mér nokkrar myndir frá folaldasýningunni, hér koma myndir af honum Dúr (rauður) og henni Léttlind (skjótt).

Takk fyrir sendinguna Iðunn.

Dúr er undan Snekkju sem er undan Skútu og Glotta frá Sveinatungu og Konsert frá Hofi.

Léttlind er undan Létt sem er undan Randver frá Nýja-Bæ og Sunnu, faðirinn er Spunasonurinn Glaumur frá Geirmundarstöðum.

 

Léttlind frá Hallkelsstaðahlíð, hér æfir hún grimmt fyrir töltkeppni framtíðarinnar.       Létt frá Hallkelsstaðahlíð móðir Léttlindar í sýningu á Hellu. Létt fór í 1 verðlaun árið 2007. Létt er nú fylfull eftir Ás frá Hofsstöðum í Garðabæ.

Dúr frá Hallkelsstaðahlíð er ansi hreint ,,mömmulegur,, og sýnir svipaða takta og mamma hans gerði.

Snekkja frá Hallkelsstaðahlíð er fædd árið 2008 og sigraði folaldasýningu í Söðulsholti sama ár.

Þarna er Snekkja í stuði en hún hefu nú fengið annað hlutverk og er fylfull eftir Skýr frá Skálakoti. Snekkja fór í 1 verðlaun árið 2014.

Síðustu dagar hafa verið frábærir mikið riðið út og veðrið notað í botn enda ekki sjálfgefið að fá svona daga í janúar.

Mummi smellti sér út til Danmerkur að kenna í síðustu viku og fór þar með í fyrstu ferð ársins. Hann var að telja saman ferðir síðasta árs og komst að því að ferðirnar hefðu verið vel á annan tug. Líf reiðkennarans er líflegt og alveg ljóst að ferðataskan er meira notuð en fataskápurinn.

Hér í Hlíðinni eru hátt í 40 hross á járnum og við 4-5 að ríða út og þjálfa auk hirðinga og sauðfjársstúss.

Góðar stundir.

 

 

 

Árleg folaldasýning Söðulsholts og Hestamannafélagsins Snæfellings var haldin í Söðulsholti laugardaginn 16 janúar.

Veðurblíðan var næstum eins og á sumardegi í það minnsta m.v árstíma.

Við hér í Hlíðinni brunuðum með nokkur folöld til að sýna okkur og sjá aðra. Rúmlega 40 folöld vor skráð til leiks viðsvegar af vesturlandi.

Það er alltaf gaman að sjá folöld undan mörgum og mismunandi stóðhestum, bera saman afkvæmi undan sama hestinum spá og spekulegra.

Margir spennandi gripir mættu á sýninguna, sumir eftirtektarverðir fyrir hreyfingar og gangrými aðrir fyrir útlit nú eða bara ætterni.

 

Ég og Burtséð mín vorum voða kátar.

 

Úrslit í folaldasýningu 2016

Úrslit hryssur

1. sæti Burtséð frá Hallkelsstaðarhlíð brúnskjótt f; Loki frá Selfossi m; Sjaldséð frá Magnússkógum eig/ræk Sigrún Ólafsdóttir

2.sæti NN frá Grundarfirði Jörp f; Aðall frá Nýjabæ m; Mátthildur frá Grundarfirði eig/rækt Bárður og Dóra Aðalsteinsdóttir

3.sæti Skógardís frá Söðulsholti Jörp f; Skýr frá Skálakoti m; Donna frá Króki eig /rækt Söðulsholt

Úrslit Hestar

1 sæti, Blær frá Leirulæk brúnn f; Arion frá Eystra-Fróðholti m; Þórdís frá Leirulæk eig/rækt Sigurbjörn Garðarson

2. sæti Sjóður frá Söðulsholti brúnn f; Auður frá Lundum M; Pyngja frá Syðra-Skörðugili eig/rækt Iðunn og Dóri

3 sæti Garri frá Ólafsvík bleikur f; Ómur frá Kvistum m; Perla frá Einifelli eig/rækt Sölvi Konráðsson

Garri frá Ólafsvík vann einnig áhorfendaverðlaunin

 

Á þessari mynd erum við að skipuleggja framtíðina í það minnsta tímasetja næsta Skjónufélagsfund. Eins og þið sjáið var ráðgjafi með brúnt nef sem hvíslaði notalega í eyrað á mér.     Þessi voru kát með hryssurnar sýnar 1-3 sæti.     Og þessir kappar áttu efstu 3 gripina í hestaflokknum.     Þarna er Halldór í Söðulsholti að ræða við dómarana, Svandís sér um að allt fari vel fram.     Okkar aðstoðarfólk var að sjálfsögðu mætt á staðinn.     Hjarðafellsbóndinn og frúarefnið. Þessi mættu galvösk og sýndu nokkra góða gripi, sérstaklega fannst mér moldóttur hestur spennandi.     Auðunn Rauðkollsstaðabóndi og Friðbjörn Örn ræða málin.     Það er alltaf gaman að koma í Söðulsholt og þennan daginn var sérlega létt yfir mannskapnum.     Hjónin á Leirulæk höfðu ástæðu til að brosa breytt enda sigraði gullfallegur Arionssonum hestaflokkinn.     Hún Ásta í Borgarlandi á alltaf falleg folöld og árið í ár var engin undantekning.     Á þessari mynd er duglega aðstoðarfólkið okkar sem stendur sig með mikilli prýði.     Þessar brosmildu dömur eru báðar úr Hnappadalnum, báðar alveg eðal eins og við er að búast. Þóra og Ásdís Ólöf voru kátar.     Þessi var einbeittur þegar hann naut veitinganna en samt grunar mig að hann hafi verið að hugsa um áburðartilboðið mitt. Svipurinn lofar góðu og sennilega sé ég tölur sem ekki verður möguleiki að hafna. Sjáum til en ekki kæmi mér á óvart að hann birtist einn daginn Bjarnarhafnarbóndinn.     Á þessari mynd má sjá að ég held fulltrúa Ho Ho Holding sem voru með nokkur umsvif á sýningunni. Allavega mættu þau með nokkra kosta gripi úr Hólminum.     Þessir tveir báru ábyrgð á dómstörfum dagsins og væri ég sennilega dóni ef að ég teldi þá ekki hafa staðið sig vel. Eysteinn Leifsson og Lárust Ástmar eðaldrengir úr Hólminum. Já það er alltaf gaman á folaldasýningu í Söðulsholti hvort sem maður vinnur eða ekki. Félagsskapurinn, gripirnir og andrúmsloftið gera alla daga miklu betri. Takk fyrir góðan dag húsbændur og gestir.

 

Norðurljósin sáu um að skaffa okkur jólaskraut.

Það er ekki ofsögum sagt að við höfum haft það ansi gott um jólin, góður matur, flottar gjafir og skemmtilegur félagsskapur.

Jólin eru að stórum hluta hefðir og fyrir gamla sál eins og mig eru þau gósen tíð. Í byrjun aðventu fer ég að rifja upp góðar minningar frá því ég var lítil stelpa hér í Hlíðinni.

Gamli jóladregillinn er hengdur á sinn stað, kerti í engilslíki og háaldraður kertajólasveinn vakna af árlegum dvala.

Ef vel er skoðað má sjá að kveikirnir á engilinum og verslings jólasveininum eru svo vandlega klipptir af að stórar holur eru í höfðinu á báðum.

Þetta var talin nauðsynlega aðgerð á sínum tíma þegar óprúttnir aðilar hótuðu að brenna þessa vini mína sem raunveruleg kerti.

En þeir sluppu blessunarlega við þau örlög og sigla nú hraðbyr að fimmtugu eins og húsfreyjunni tókst á árinu.

Það eru reyndar ekki karamellur á dreglinum eins og í gamla daga en minningin um hvítu karamellurnar sem fengust í Kaupfélaginu lifa góðu lífi.

Á hverju ári ákveð ég að nú skuli smákökubakstur hefjast tímanlega og eingöngu verði bakaðar fáar tegundir sérvaldar af yfirvegun.

Þetta markmið stenst aldrei það eitt er víst.

Venjulega byrja ég seint, baka margar tegundir og þær eru valdar í hálfgerðu æðiskasti.

Ja bara svona ykkur að segja. Auðvita verður að baka þessar gömlu góðu sem alltaf hafa verið bakaðar mann fram af manni (konu).

Svo tilheyrir að baka uppáhald allra á heimilinu og engin alvöru húsfreyja prófar ekki nýja tegund árlega.

Og í þá gömlu góðu daga var auðvita bakaðar hvítar og brúnar rúllutertur, hvítar og brúnar lagtertur........tertur, kleinuhringir, flatkökur og ýmislegt fleira.

Það er nú meiri Guðsblessunin að fengitíminn hjá sauðfénu skuli einmitt vera uppúr miðjum desember annars væri borðleggjandi kökubasar allan janúar.  Húfreyjan getur ekki sleppt því ati fyrir nokkurn mun.

Já það fer ríflegur tími í skipulagningu, val og annað vesen sem fylgir því að rækta sauðfé. Hrútaskráin fer á náttborðið um leið og hún kemur út og heimahrútarnir reyna eftir fremsta megni að standast væntingar. Eins og áður hefur komið fram var ég svo ljónheppin að eiga þetta fína afmæli í vor og þá fékk ég m.a eðal kynbótagripi að gjöf. Sauðfjástofninn styrktist verulega af þessu tilefni, nánar um það síðar.

Þetta árið sæddum við vænan hóp og nú er bara að bíða og vona að allt hafi heppnast vel. Frændi minn sem er reyndari en nokkur spaugstofumaður sko í sæðinum vann verkið þetta árið. Þessi í spaugstofunni hefur verið leigubílstjóri í ,,tuttuguogfimmár,, en frændinn frjótæknir í miklu fleiri ár.................

Eitt sinn sat ég fróðlegan fyrirlestur hjá skemmtilegum sálfræðingi sem sagði margt gáfulegt.

Hann sagði m.a  ,,sjálfstraust eykst við notkun,, þó nokkur speki það. Lesið þetta endilega aftur og það verður alltaf gáfulegar og gáfulegra.

Ég hef hinsvegar komist að því að þetta á við fleira, nú eða kannske hafa samstarfsmenn mínir í sauðfjáratinum komist að því.....????

,,Sérviska eykst við notkun,, Lesist helst ekki aftur..............þið gætuð farið að trúa því.

En sauðfjárrækt er skemmtileg.

Nú er allt með kyrrum kjörum í fjárhúsunum og ástarlífið blómstrar þar sem aldrei fyrr.

Jólin eru dásamleg og gera margt sem er ekki á allra færi svo sem að halda manni vel að verki við ýmislegat sem ekki er skemmtilegt.

Það er svo gott að miða við að klára hitt og þetta fyrir jól, skapar stundum full háan blóðþrýsting en það hressir.

En jólin koma orðið ansi ört og með þessu áframhaldi veður alltaf nýbakað, skreytt, hreint og ástarlíf fjárhúsunum.

 

 

Kæru vinir, við hér í Hlíðinni sendum ykkur bestu óskir um gleðileg jól og farsæld og frið á árinu sem nú er að líða. Takk fyrir ánægjuleg samskipti á árinu, næsta ár verður svo bara ennþá skemmtilegra. Njótið jólahátíðarinnar og farið vel með ykkur. Sjáumst og hreyrumst hress og kát.

Við hér í Hlíðinni fengum skemmtilega heimsókn fyrir stuttu síðan. Vinkonur okkar úr Garðabænum mættu til okkar hressar og kátar að vanda. Gist var eina nótt til að hafa nú nægan tíma til að taka út bústofninn og taka smá reiðtúra. Þessi dama og Sparisjóður þekkjast vel og eru góð saman.     En það voru fleiri sem þjálfuðu fyrir húsfreyjuna þennan daginn og það gekk ekki síður vel.     Það verður nú að láta garpinn snúast aðeins og þessari finnst nú ekkert leiðinlegt að fara hratt. Og Sparisjóður er ánægður með þessa fínu knapa.     Brennandi áhugi hjá ungum og efnilegum knöpum í samvinnu við ljúfa lund reiðskjótans er dásamleg blanda. Fleiri hestar voru þjálfaðir en myndatökumaðurinn var ekki að standa sig. Takk fyrir komuna já og þjálfunina kæru vinkonur.

Það er alltaf gaman að fá fréttir af hestunum okkar sem flutt hafa á nýjar slóðir. Hún Framtíðarsýn Gosadóttir er flutt til Ameríku og þegar komið er til annars lands er gott að eignast vini.     Vinirnir geta svo sannarlega verið öðruvísi en heima...............á Íslandi.     Það er um að gera að leika svolítið við þessa ,,asnalegu,, vini og hafa gaman.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á þessari mynd sjáið þið hvernig útsýnið er hér í Hlíðinni á þessari stundu..............það er ekkert.

Dagurinn byrjaði með góðu svikalogni sem gaf til kynna að Kári kallinn væri sennilega að safna kröftum.

Lognið var notað til að undirbúa, festa og fjarlægja allt sem líklegt væri til að fara af stað í svona veðri.

Reyndar erum við jafnt og þétt búin að vigbúast fyrir veðrið enda af þeirri kynslóð sem lítur á veðurfergnir sem heilagan sannleika.

Öllu skepnum gefið ríflega og sérstakt eftirlit með að allt sé eins gott og kostur er.

Að undanförnu hefur verið reglulega farið til fjalla að líta eftir kindum en með litlum sem engum árangri.

Það var svo seint í gærkveldi nú eða nótt sem við fegnum hringingu.

Mér krossbrá þegar ég sá á símanum að þetta var Lóa frænka mín (85 ára) sem var að hringja.

Fyrsta sem mér datt í hug var að eitthvað væri að og það var eitthvað að.......

Lóa sagði mér að tvennt væri í boði annað hvort væri hún orðin alveg snar eða það væri rolla að jarma fyrir utan gluggann hjá henni.

Upp var rokið með tilheyrandi andfælum og málið kannað. Kom þá í ljós að sú gamla var alveg með fulla fimm og  frábæra heyrn.

Á hlaðinu stóð sparikindin Hróarskelda með hrússa sinn með sér og bað kurteislega um að ganga í bæinn.

 

Eins og veðráttan er nú tel ég alveg ljóst að Hróarskelda hefur ekki síðri spádómshæfileika en Birta Líf veðurfræðingur.

Af þessu getið þið séð að Lóa er ekki bara úrvals prjónakona því til viðbótar er hún úrvals smali.

Já það er töff að vera 85 ára.

 

Ég tók opinberum tilmælum vel og kom mér upp birðum m.a nokkru magni af smákökum sem bakaðar voru í snatri.

Ekki kom fram hvað þær ættu að endast lengi en það er nokkuð ljóst að með þess áframhaldi verða þær ekki jólasmákökur.

Nú rétt í þessu eru hviðurnar að vera mjög miklar þó svo að enn blási úr aust suð austri. Það er ekki tilhlökkunnar efni þegar hann snýr sér í sunnan eða suðvestan hér í Hlíðinni. En þann 3 febrúar 1991 fuku fjárhúsin hér í Hallkelsstaðahlíð.

Búumst við því versta en vonum það besta, góðar stundir.

 

Það var létt yfir vestlenskum hestamönnum þegar þeir héldu árshátíð sína í Reykholti á föstudaginn. Þetta er í þriðja skiptið sem vestlenskir hestamenn halda hátíð með þessu sniði. Fyrst var hátíðin haldin í Stykkishólmi, þá á Laugum í Sælingsdal og nú var það Reykholt. Glens og gaman eins og hestamanna er von og vísa en þessi hátíð er svo sannarlega að festa sig í sessi. Mætingin var góð og fulltrúar frá öllum hestamannafélögunum auk góðra gesta. ,,Landinn,, okkar allra fór vel í mannskapinn en eins og meðfylgjandi mynd af okkur frændsystkynum ber með sér dreyptu sumir á rauðvíni.     Þessi átti stór góðar rispur og er að verða þjóðareign ekki bara þeirra í Lundareykjadalnum. Já RÚV Landinn okkar allra er mikið betri en hinn.................. landinn.     Staðarhaldarar á Stóra Kroppi buðu heim í tilefni af hátíðinni. Það var gaman að koma við hjá þeim Bryndísi bústjóra og Heiðari Árna tamningamanni. Frábærar veitingar og skemmtilegt að koma og skoða hesta og aðstöðuna. Takk fyrir góðar móttökur.     Bryndís að spjalla við hressa Snæfellinga.     Bryndís var svo heiðruð fyrir vel unnin störf fyrir Hestamannafélagið Faxa á árinu. En þess má geta að Faxagleðin hefur síðustu ár verið haldin á Stóra Kroppi. Á myndinni er formaður Faxa Kolbeinn í Stóra Ási að afhenda verðlaunin.     Kátir Borgnesingar.     Þessar glæsidömur voru mættar.     Þessar skemmtu sér líka konunglega...............     ..................eins og þessar gerðu líka.     Snæfellingar og annað gott fólk.     Og ekki var leiðinlegt hjá þessum heldur, eins og sjá má á þessari mynd.

Tamningar og þjálfun eru í fullum gangi, veðrið verið til friðs og þá er flest fengið. Á myndinni er hann Baltasar með nýju vinkonu sína hana Sidney, myndin er tekin á afmælinu hennar. Sidney hefur verið að hjálpa okkur við tamningarnar og allt hestastússið að undanförnu. Það fer vel á með þeim og afmælisreiðtúrinn var tekin þrátt fyrir kulda og smá strekking.     Maron verknemi er líka á fullu að vinna í sínum verknámshestum. Hér er hann með Lyfting frá Hallkelsstaðahlíð.     Næsti verknámshestur hjá kappanum er Glaumgosi frá Hallkelsstaðahlíð.     Og svo er það Hæglátur frá Hallkelsstaðahlíð, Klammi frá Hallkelsstaðahlíð er ekki ennþá búinn að fá mynd af sér.   Alltaf stuð í sveitinni,.

Vá hvað við erum sætar....................báðar.

Ég á litla frænku sem er efni í góðan sauðfjárbónda. Einn daginn kom hún og tók út spari gimbrina mína hana Vöku litlu.     Jæja þá er að skoða kynbótagripinn og þá verður að fá leyfi hjá Sýltkollu mömmu.     Þetta er nú fínasta lamb.........     ...............aðeins að skoða hana betur.     Klárlega besta lambið...........að mati þessa góða ráðgjafa.

Matartíminn er uppáhalds hjá þessum enda eru þau í ,,vinnu,, við að stækka. Rúningurinn hófst fyrir alvöru í dag þegar klipptar voru 100 kindur en áður var búið að klippa 40 kindur. Reynt verður að taka góða skorpu á hverjum degi svona með tamningum og öðru stússi svo sem eftirleitum.   Þessar eru innundir hjá húsfreyjunni og fá aukadekur og ýmiss forréttindi. Kindahvíslarinn hún Björg kom líka með góðgæti um daginn sem þær hafa alveg lyst á eins og eðal kindin Móra 500.     Ég er svolítið ánægð með þessa en þetta er hún Grámórukolla mín. Grámórautt hefur bara verið til hér í hyrnda stofninum en nú fengum við nokkur svona. Þau voru öll undan honum Guðrúnari mínum frá Dunki í Hörðudal. Guðrúnar var eðalhrútur sem nefndur var í höfuðið á húsfreyjunni á Dunki. Gimbrin er tvílembingur og var 52 kg en grár hrútur á móti henni sem stimplaði sig vel inn á Sauðárkróknum. Já Geirmundur fékkan en ég hefði sennilega átt að eigann.     Móbotnótt en nauðsynlegt að eiga enda er móbotnóttar kindur oftast stórir persónuleikar. Margar styggar og frekar geðstyrðar en sóma kindur samt.     Og nú er það kvöldmáltíðin þó ekki sú síðasta.