Smalamennskur og réttir eru klárlega eitt það skemmtilegasta við sauðfjárbúskapinn.

Að eiga svona dýrmætan hóp að eru forréttindi af bestu gerð.

Við erum svo þakklát fyrir ykkur alla daga.

Hér sjáið þið hópinn sem smalaði með okkur þetta árið.

Vaskur hópur að leggja af stað í fjallið, þessir smala að sunnan verðu.     Lánið lék við okkur og besta veður sumarsins var klárlega í réttarvikunni.     Þessi vösku drengir að gera sig klára fyrir svæðið að norðan verðu. Dyjadalir, Ferðamannaborg, Beinakast og Hlíðarbunga voru ekki vandamalið. Krakaborgardalurinn, Baltahryggurinn og Svartabrúnin voru auðvitað með.     Sumir smalarnir geta alveg talað....................     Þessir kappar eru á heimleið úr Oddastaðafjalli eftir velheppnaða smalamennsku. Það eru alltaf veitingar þegar komið er inn um túnhliðið enda þarf féð að hvíla sig fyrir síðasta spölinn.     ,,Sjáðu tindinn...........................     Hér eru alvarlegu málin rædd.     Hér er eftirlitið að störfum.     Sveinbjörn heitinn frændi hans væri nú ánægður með þetta.     Stund milli stríða..................     Um réttirnar er sjálfsagt að borða hollan og góðan morgunmat t.d sírópslengjur og kanelsnúða. Látum svo skyr, brauð, kjöt og lax fljóta með.     Það eru ekki réttir nema bakað sé úr mjög mögrum kílóum af hveiti.     Þetta harðsvíraða gengi gerði það að verkum að við húsfreyjurnar í Hlíðinni gátum smalað og ragað í fé alla daga. Við söknum mikið Stellu, Lóu og þeirra allra sem farnar eru en þessi komu sterk inn.     Þessir öflugu smalar sestir að snæðingi.     Auðvita er þessi fyrstur að klára matinn sinn en hann er alltaf fyrstur upp Giljatungurnar. Og þó að hann þurfi að fara þær upp og niður allan daginn þá blæs hann ekki úr nös. Hann getur því brosað breytt.     Eldhúsdaman og alltmuligt daman bregða á leik.     Virðulegar systur.     Verði ykkur að góðu.     Smalasögur....................     Það dugar ekkert nema hljómsveit................     Það hafa verið góðar sögur við þetta borð.     Gítarleikarinn og rótarinn brosleitir að vanda.   Það eru hvergi meiri líkur á að segja eitthvað gáfulegt en á jötubandinu. Það vita þessi.     Dagurinn sem að lífgimbrarnar komu inn var fallegur en endaði auðvitað með roki og rigningu.   Fleiri molar 2024 á næstunni.

Sauðburður er alltaf líflegur.

Þarna sjáið þið hluta af fæðingadeildinni.......................

Það var matartími.

Hér er það hins vegar ,,kaffitíminn,, Atli Lárus gefur Atla heimaling.

Hér er allt í standi................

Þessi er hins vegar tekin fyrir örfáum árum......................

Þessir fjórir strákar eru þarna að sækja geldfé og keyra það suður að Hafurstöðum.

Einn vinnur meira en hinir.

Aflatölur úr Hlíðarvatni eftir sumarið 2024 eru góðar.     Margir fræknir veiðimenn spreyttu sig en sumur eru einfaldlega betri en aðrir.     Fjölmargir gönguhópar komu til okkar og flestir gengu þeir Vatnaleiðina góðu.     Margir hestahópar komu líka til okkar síðast liðið sumar.     Óvenju fáir fóru þó ríðandi Fossaleiðina, það kom til af mikilli úrkomu og vondu færi þar af leiðandi.     Þarna lúrir tjörnin á Grafarkastinu og hefur það gott...................     Svona veður var oft sumar sem leið, hægviðri en rakinn í loftinu mikill.     Þessi mynd gæti heitið sauðburður nálgast................ sjáið þið snjóinn í fjöllunum ?     En sumir dagar voru dásamlegir.     En aftur að gönguhópum..................... Þessi vaska sveit gekk á Geirhnjúk seinni part sumars undir styrkri stjórn Guðmundar Rúnars Svanssonar í Dalsmynni. Að lokinni göngu kom hópurinn í kaffi og spjall til okkar. Við áttum ánægjulega stund og nú er hugmyndin að halda áfram þessu formi í samstarfi við Guðmund Rúnar. Ganga, skoða og koma í kaffispjall á eftir.     Það er víða fallegt á fjöllum og ekki síst þegar maður nálgast Geirhnjúkinn.     Nautaskörðin eru uppáhalds hjá mörgum og þau eru sannalega í miklu uppáhaldi hjá mér.     Geirhnjúkurinn er ósköp lítill frá þessu sjónarhorni drónans en hann er samt tæpir 900 m yfir sjávarmáli. Illagilið nýtur sín vel á þessari mynd og Axlirnar líka.     Svolítið skrítin hlutföll hjá drónanum hér.....     Það er lítið í Hlíðarvatni þarna og túnin sem við köllum inn í Hlíð njóta sín vel, en þau eru vel falin nema frá þessu sjónarhorni.     Fossakrókurinn en þarna er mjög lítið í fossunum eins og sést.     Þarna rétt sést í endan á Krakavatni en meira í Brúnavatnið.

Þessi mynd sýnir sumarið 2024...............................

Við spáðum í virkjun....................     En þá fór stóðhestagirðingin á flot.     Þá var byrjað að bora ................................. og erum alls ekki hætt. Einn bjartsýnn hinir efins....................     Náttúruperlur eru mismunandi..................við erum jú í ferðaþjónustu.     Við erum endalaust þakklát fyrir alla góðu gestina okkar þetta árið.     Alltaf gaman að fá svona frá gestunum.     En dagarnir sem að voru svona........................ þeir voru fáir í sumar sem leið.       Meira að segja vatnið fór á kaf....................allavega stráin á bakkanum.

Svo var bara allt í einu komið haust.

En við náðum að bera á og grasið spratt...................

Rúllurnar...................þær eru margar blautar.     Þessir þurftu regnbuxur til að merkja rúllurnar það segir sitt.     Mig grunar að þessir feðgar verði ekki áhugasamir um að leggja sig svona í næsta sauðburði.     Frúin fór á afmælishátíð Félags tamningamanna og fékk þessa fínu viðurkenningu. Alltaf gaman að fá svona og rifja upp skemmtilega tíma frá viðburðaríkri formannstíð.     Eins og gerst hafi í gær.   Það var gaman að hitta höfðingjann Pétur Behrens vin minn. Félag tamningamanna á honum mikið að þakka og oft leitaði ég til hans í minni tíð.     Þá rifjaðist upp fyrir mér hvað það var gaman að fá Þotuskjöldinn hjá Hestamannafélaginu mínu Snæfellingi.

Gleðilega hátíð ættingjar og vinir nær og fjær.

Við hér í Hlíðinni sendum ykkur bestu óskir um gleðilega hátíð með fullt af ánægju, friði og gleði.

Það eru allir hressir hér bæði menn og málleysingjar sem hafa átt góða daga. 

Á kantinum bíða ótal myndir og fróðleikur frá árinu 2024 sem áttu fyrir langa löngu að vera komið hér inn á síðuna.

Eins og þið sjáið þá stækka börnin og við fjölskylduna bættist ný Snotra á árinu.

Nú er sól tekin að hækka á lofti svo það er aldrei að vita hvað hefst af.

Hafið það sem allra best og verið góð hvert við annað.

Eins og oftast þá var Skarðsrétt við Svignaskarði haldin í bliðskaparveðri.

Þá er engin ástæða til annars en að brosa og njóta lífsins eins og við Þura gerðum svo sannarlega.

Það sama mátti segja um þessi tvö hress og kát að vanda. Kannski verið að ræða reiðkennslu nú eða bara hestakaup.     Hér var ekki töluð vitleysa og lopapeysurnar maður minn, gerast ekki flottari.     Þessir eðalfeðgar frá Beigalda voru kátir og klárir í allt.     Þessi nutu lífsins og voru sannarlega sólarmegin.     Þessi stundaði sólbað og naut lífsins.     Spekingar spjalla Jóhannes, Þorsteinn og Skúli ræddu málin.     Þessi eðal hjón voru mætt í réttirnar að vanda.     Það hefur verið árlegt að hitta þessar flottu mæðgur í réttunum.     Og fleiri mæðgur voru mættar þessar eru bændur í Laxholti.     Kátir Mýramenn pössuðu dilk númer 26.

Þessi mynd er hinsvegar tekin í Ósrétt og þarna er snillingurinn hann Jói föðurbróðir minn að líta yfir safnið.

Hér eru menn að gera sig klára, klæða sig og fleira, já og Ásbjörn er að taka tímann á Sigurði frænda sínum við það.   Heimferðin undirbúin hjá þessum......

Jói frændi og Sigurður á Narfeyri kátir að vanda.

Málin rædd og krufin.

Nú er alveg tímabært að setja hér inn smá fréttaskot af árlegu hausthátíðininni okkar góðu.

Já, réttirnar eru hátíð sem ég hef hlakkað til á hverju ári í meira en hálfa öld.

Vá hvað þessi setning hljómar ................ furðulega en samt dásamlegt að fá að njóta.

Leitir og réttir hafa gengið vel sem af er og við höfum verið ljónheppin með veður .

Auðvitað þurftum við aðeins að máta regngallann en það er nú í fínu lag með það.

Heimtur eru þokkalegar en ekki meira en það, hinsvegar stendur það vonandi til bóta um helgina.

Fyrsta myndirn er af vöskum sveinum sem hér eru að leggja í hann að sunnanverðu.

Tveir af þeim fóru svo yfir Skálarhyrnu og mættu norðan smölum og vöskum gönguliðum sem voru í Giljatungunum.

F.v Maron, Jonni, Sveinbjörn, Skúli, Ísólfur og Hlynur.

Það var regngalla veður í Vörðufellsrétt og þar var appelsínugult þema hjá liðinu. Hressir heimamenn og Kópavogsbúar í góðum gír.   Suma daga var blíða af bestu gerðinni og þá var notið í botn.     Fallegar morgunstundir eru síst ofmetnar nema síður sé. Það var kyrrlátt og nærandi að horfa í kringum sig þarna.     Þegar þreytan og þrjóskan ráða ríkjum er gott að fá far með fjallataxa og láta jafnvel strákana hafa vel fyrir því að komast í hann.     Seinni innreksturinn gekk vel og enginn varð smalabrjálaður að þessu sinni.     Vel á annað þúsund fjár var rekið inn svo það var þröngt á þingi.     Allt með kyrrum kjörum.     Það er góð tilfinning þegar að réttin hefur lokast og allir á sínum stað.     Auðvitað var Stella mætt með öllu sínu liði til að reka inn. Já og það er nú heldur betur munur að fá hana með á eldhúskanntinn. Hún ætlaði að hætta að elda og stússa fyrir okkur þegar hún varð áttræð. En stelpan er í aðlögun við að hætta svo að við njótum krafta hennar enn enda engan bilbug að finna á henni. Spurning um endurskoðun á þessu í níræðisafmælinu ? Kjötsúpan og bollurnar góðar að vanda.   Þessi eðalhjón voru hress að vanda og mikið erum við heppin þegar frúin sendir manninn í sveit svona tímanlega. Takk Auður fyrir að fá að hafa Svenna svona lengi.

Veðrið var gott en bara misjafnlega gott og þegar það er alveg sólbaðs er bara að skella sér í svoleiðis. Annars sjáið þið þarna rafvirkja og björgunarsveitadeildina okkar.......

Við Gjafmild vorum mjög glaðar að hittast aftur eftir sumarfrí enda perluvinkonur.

Hún Dimma kom með sín lömb í Mýrdalsrétt og virðist bara koma vel undan sumri.

Litli fjallkóngurinn sést þarna galvaskur með pabba sínum og Jullu þeirra. Toppurinn í hans smalavæntingum var að fá smalavesti, labba langt og hafa prins póló í nesti. Þessi leit stóðst væntingar og rúmlega það hjá kappanum.

Stóðst væntingar...................... já klárlega, sólbaðsveður, kaldur á kanntinum og góður félagsskapur. Þessi er asskoti frár á fæti sem kemur sér vel í Múlanum en þið skulið ekkert vera að hæla honum. Hann verður þá kannski enn fáklæddari í næstu leitum.

Þessi voru að meðaltali nokkuð hress en hann Hrannar hefur verið hressari. Já það heyrðist lítið í honum og hann var svifaseinn í hreyfingum þetta árið. Það er nefnilega ekkert grín að vera ,,stórbrotinn nú eða margbrotinn,,

Þarna er Hrannar kominn í góð mál enda lestrarsérfræðingur og þroskaþjálfi á kanntinum.

Þessir tveir völdu að notast við baksvipinn að þessu sinni, töldu hann betri.

Þessi voru hinsvegar alveg til í að pósa enda hress og kát eftir fjörið.

Þessar skvísur voru flottar saman á jötubandinu enda nágrannar í áratugi. Stella og Sigga hafa örugglega eldað og bakað fyrir nokkur hundruð manns um réttirnar síðustu áratugina.   Kátir voru karlar...........      Það voru fleiri en húsfreyjan sem fögnuðu því að hitta hana Gjafmild okkar. Mér sýnist hún komin með kindahvíslarann Björgu í vasann...............sko fóðurbætisvasann.   Það þurfa allir að næra sig og spá í spilin.     Þessir frændur voru kátir þegar lagt var í ann uppí fjall.     Þetta er klárlega uppáhalda myndin mín þessa dagana. Hún segir líka allt um það hvernig ungur nemur og gamall temur. Litli fjallkóngurinn efnilegur en sá eldri bara nokkuð góður.     Þessir voru líka nokkuð góðir og héldu uppi stuði lengur en kannski gáfulega var. En gaman var það ...........   Það er gott og gaman þegar vel gengur og einnig eru bændur kátir þegar betur vigtar en þeir þorðu að vona eftir hamfara vor. Tæplega fimmhundruð lömb farin í slátur og margar eftirleitir handan við hornið. Þið sem aðstoðuð okkur í kringum allt þetta kindastúss, takk kæralega fyrir.  Þið eruð frábær, æðisleg og gulli dýrmætari. Fleiri myndir, meiri upplýsingar og sitthvað fleira fljóttlega.

Þann 25 febrúar síðast liðinn hefði hún mamma Svandís Hallsdóttir orðið 80 ára.

Og börnin þau stækka og þá verður grettukeppni málið í fjölskyldumyndatökum.

Þessar flottu mæðgur voru samt til í að splæsa í smá myndabros.     Stundum hefur nú náðst betri myndir af Svandísarbörnum en þessi er samt bara ágæt.     Þessi flotta borgardama fékk sérþjónustu hjá frænda sínum sem keyrði hana út um allt. Já ,,frúin hlær í betri bíl" ....................................     Eftir góðan tíma í reiðhöllinni er gott að setjast og taka smá spjall um daginn og veginn.     Ís hefur löngum verið vel þeginn í fjölskylduboðum. Ég er alveg viss um að mamma hefði haft ísskammtinn ríflegan fyrir þetta boð.     Ragnar og Leikur ræða málin enda langt síðan þeir hafa hisst.     Kindahvíslarar eru vinsælir í fjárhúsunum hér er einn að störfum.     Þessir frændur voru kátir að hittast, hér er staðan metin.     Það er gaman að hitta búfénað og njóta sveitalífins. Litli bóndinn lék lausum hala og leiddi skyldfólkið í allan sannleikann um búfjárhald. Dásamleg helgi að baki þar sem allir nutu lífsins í sveitinni hennar mömmu.

Við fórum ekki til Tene en nutum samt lífsins af lífi og sál þá sérstaklega hér heima í Hlíðinni.

Ég hef kosið að muna mest eftir því hvað blíðviðrisdagarnir voru góðir og fallegir.

Við fengum t.d dásamlegt veður í hestaferð, leitir og réttir svo að eitthvað sé nefnt.

Heyskaparveður var hinsvegar nokkuð blóðþrístingstengt þ.e.a.s óvissustigið var alls ráðandi.

Já og ég lærði allan textann við lagið ,,Veðurfræðingar ljúga,, í sumar. Skrítin tilviljun.

Á meðan maður bíður eftir því að mega keyra traktor verður bara að merkja rúllur.

Það er þetta með að bíða eftir því að verða nógu gamall.

Fallegu dagarnir þeir voru alveg í boði svona inná milli.

Þeir voru jafnvel til sem töldu hitan í sumar vera full mikinn.

En eitt er víst góð stígvél voru þarfa þing síðast liðið sumar.

Þangað til næst góðar stundir.

Fallegt haustveður í Hlíðinni og kindurnar í góðum málum í blíðunni.

Sólsetur yfir Oddastaðavatninu.     Gestahúsin njóta kvöldsólarinnar.     Víkin og dýrðin.     Já svona dagar eru dásamlegir.

Anna Júlía Hallsdóttir var fædd í Hallkelsstaðahlíð í Hnappadal 3 febrúar 1930. Hún lést þann 5 október á Dvalar og hjúrkunarheimilinu Brákarhlíð í Borgarnesi.

Foreldrar hennar voru hjónin Hallur

Magnússon og Hrafnhildur Einarsdóttir í Hallkelsstaðahlíð.

Anna Júlía var eitt tólf barna þeirra hjóna. Þau eru Einar, f.1927,

Sigríður Herdís,f.1928, Sigfríður Erna,f.1931,

Ragnar, f.1933, Margrét Erla, f.1935, Guðrún, f.1936,

Magnús,f.1938, Sveinbjörn,f.1940, Elísabet Hildur,f.1941,

Svandís, f.1943, og Halldís, f.1945. Látin eru Magnús, Einar,

Guðrún, Svandís, Ragnar, Sigríður Herdís og Sigfríður Erna.

Anna Júlía eða Lóa eins og hún var ævinlega kölluð byrjaði ung að vinna við bú og heimilishald foreldra sinna í Hallkelsstaðahlíð.

Anna Júlía fór til náms á Húsmæðraskólann á Laugarvatni. Hún flutti síðan til Reykjavíkur og vann m.a í Vinnufatagerð Íslands, var í vist á nokkrum heimilum og starfað í fiski. Einnig var hún kaupakona á Seylu í Skagafirði. Rúmlega þrítug flutti hún heim í Hallkelsstaðahlíð og bjó þar til í lok febrúar árið 2020 en þá flutti hún á Brákarhlíð.

Útförin fer fram frá Kolbeinsstaðakirku laugardaginn 15 október og

hefst kl 14.00

Hér á eftir koma minningarorð sem ég ritaði um Lóu.

Lóa móðursystir mín hefur kvatt í hinsta sinn. Hógvær, hlý og þakklát eins og hún var ævinlega. Hún fékk tíma til að kveðja og var þakklát fyrir það. Stór fjölskyldan var henni allt og góðar fréttir af henni var lífið sjálft.

Ég á henni að þakka umhyggju, hlýju og gleði fyrir fimm ættliði. Amma Hrafnhildur og Lóa áttu traust og gott samband alla tíð.

Mamma og Lóa voru afar nánar sérstaklega síðustu árin þegar þær töluðu saman í síma amk einu sinni á dag. Þegar mamma féll frá þá erfði ég þessar stundir. Símtal frá Lóu fyrir tíufréttirnar var orðinn fastur punktur í lífinu. Fréttir af daglegum störfum hér í Hlíðinni voru bestu fréttirnar fyrir hana.

Þegar Mummi sonur minn kom í heiminn varð hann eins og ég einn af hennar börnum. Ekki minnkaði hlýjan og aðdáunin þegar Atli Lárus sonur Mumma fæddist. Lóa dýrkaði litla manninn og var dásamlegt að sjá þau hittast.

,,Hvað er að frétta af litla polla,, og svo ljómaði hún.

Minningar mínar frá unga aldri eru margar tengdar Lóu og hennar lífi.

Hún kenndi mér að spila grúfu, prjóna og stoppa í ullarsokka.

Ef að maður bað Lóu að gera eitthvað þá var það alltaf sjálfsagt. Hún gerði alltaf allt fyrir alla sem hún gat og það með bros á vör. ,,Lóa hvar er þetta og hvar er hitt,, og Lóa fann alltaf allt.

Þolinmæði var henni ríkulega gefin og sást það best á samskiptum hennar við börnin sem voru á hennar lífsleið. Hún var nánast amma allra þeirra og gaf sér endalausan tíma. Klukkustundirnar sem að hún var að svæfa börn eða lesa fyrir þau eru klárlega óteljandi.

Óteljandi eru líka sokkarnir og vettlingarnir sem að Lóa prjónaði og gaf ættingjum og vinum. Þeir munu ylja um ókomin ár bæði líkama og sál.

Þegar ég var lítil átti ég þann draum heitastan að kunna og fá að marka lömb. Eins og gefur að skilja er það ekki verk fyrir börn en Lóa fann lausn á þessu máli. Tíminn kom innvafinn í pappír á þessum árum. Pappírnum safnaði Lóa saman og klippti síðan út eftirlíkingu af lambseyrum. Þessi lambseyru sem Lóa bjó til skiptu tugum í hverri viku og voru nýtt upp til agna. Lóa var ekki mikill bóndi en nokkur voru þau verk sem að hún tók að sér sem skiptu afar miklu máli í búskapnum. Kíkirinn var aldrei langt undan og mörgum kindum bjargaði hún þegar hún sá eitthvað sem þarnaðist nánari skoðunnar.

Fjárstofnin hennar var ekki stór en saman stóð af Lögg og Fegurð sem voru endurnýjaðar eftir þörfum.

Hún taldi hrossin í hverri girðingu oft á dag og fylgdist vel með að ekkert færi út fyrir. Það voru mikil viðbrigði þegar hún flutti á Brákarhlíð og lagið kíkirinn á hilluna.

Þegar Lóa flutti á Brákarhlíð voru skrítnir covid tímar en hún tók þessum umskiptum af æðruleysi eins og henni einni var lagið.

Lóa og Svenni áttu góðar stundir saman á Brákarhlíð rétt eins og hér heima. Samkennd, hlýja og virðing einkenndi þeirra daglegu samskipti.Starfsfólki Brákarhlíðar eru hér færðar innilegar þakkir fyrir hlýja og góða umönum.

Við hér í Hlíðinni þökkum Lóu fyrir það sem hún gaf okkur öllum.

Minningin um ljúfa, góða og umhyggjusama konu lifir og yljar.

Sigrún Ólafsdóttir og fjölskylda.

Við byrjuðum réttarfjörið í Skarðsrétt við Svignaskaðrð eins og oft áður.

Gott veður og skemmtilegt fólk er staðalbúnaður þar.

Já það er sannarlega gaman að hitta gott fólk og taka stöðuna. Þórhildur á Brekku, Guðrún á Ölvaldsstöðum og Sigríður frá Svignaskarði.

Þessi mynd er hinsvegar tekin þegar við vorum að reka inn safnið heima í Hlíðinni.

Það var þétt skipað í fjárhúsunum ,réttinni og aðhaldsgirðingunni. Vel yfir tvö þúsund fjár kom af fjalli þessa daga og líta heimtur þokkalega út m.v tíma.   Alltaf gaman að raga í fé þegar veðrið er gott og allt þurrt og þokkalegt.     Uppáhaldskindur fá að sjálfsögðu mynd en þarna er hún Sýltkolla mín með gimbrina sína.

Hér má sjá vaska sveina að leggja af stað í Oddastaðafjall. Ísólfur, Hrannar, Skúli og Sveinbjörn. Þeir eru hluti þeirra smala sem sem nutu góða veðursins og smöluðu þennan fallega dag.     Þessi spræki bóndi lagði upp með nesti og nýja skó eins og lög gera ráð fyrir.     Og auðvitað skilaði hann sér niður og var klár í ,,kaffitímann,, sem tekin var þegar niður var komið.       Hún Þóranna kemur sífellt á óvart og þarna er hún orðin þessi fína hestakona.     Já veðurblíðan hún var dásamleg.     Þessi tvö eðal á góðri stundu.     Bjór geymist misjafnlega það vitum við enda eins gott. Ég þekki mann sem hendir ekki bjór en velur að drekka hann ekki alltaf á almannafæri. Þá getur verið hentug að fara í nokkurhundruð metra hæð til fjalla og smala kindum. Ég nefni engin nöfn en fyrsti stafurinn byrjar á ...............................   Og þessi mæðgin stóðu sig frábærlega og áttu skilið ,,Tule,, en urðu að sætta sig við þennan.     Þessi voru öflug og stóðu sig eins og landgöngulið af bestu gerð.     Þessi hér er eðal og stóð sig frábærlega eins og venjulega. Ég vildi nú fara að spara hana en hún er komin á níræðisaldurinn þó að það sjáist nú ekki. Það var ekki í boði af hennar hálfu og við nutum svo sannarlega góðs af. Að steikja mörg hundruð kjötbollur, elda kjötsúpu og baka lék í höndunum á henni.     Klárir í Hafurstaðafjall....................nú mega óþægu kindurnar vara sig. Telma, Maron, Ísólfur, Skúli og Hlynur.     Kindur eru klárar og finna gjarnan leiðir sem ekki er ætlast til að þær velji á sjálfan leitardaginn. Stundum gerist eitthvað óvænt og þá verður að rjúka til og jafnvel fara á allt aðrar slóðir en til stóð. Stutta útgáfan........ Og ég komst fyrir þær .............. uppá Krókhlíðarkasti.     Það mátti ekki miklu muna og mikið sem myndavélin er góð að ná mynd án hreyfingar. Já húsfreyjan blésð eins og suðvestan áttin í ham þegar rollu skammirnar voru sigraðar.     Sandfellið er alltaf fallegt í mínum augum.       Séð yfir Háholtin á Hafurstöðum.     Blíðan maður blíðan.     Séð niður að Hafurstöðum.     Á leiðinni heim er gott að fá taxa. Þá er val um fyrsta, annað og jafnvel þriðja farrými.     Sameinaðir stöndum vér sundraðir föllum vér. Ber er hver að bak nema bróður eigi.     Og allri komu þeir heim..................smalarnir.     Gott dagsverk að baki.     Þrjú í sófa ekki á palli.     Stína og strákarnir..................   Auðvitað var sungið og haft enn meira gaman. Þarna er lítið brot af stuðpinnunum.     Dúettinn.................     Þessi mynd getur bara heitið ,,Hrannar fúll og systur kátar"     Dásalegir dagar með góðu veðri, frábæru fólki og íslensku sauðkindinni. Hvað má biðja um meira. Takk kærlega fyrir elsku vinir og vandamenn sem tókuð þátt í þessu réttastússi með okkur.

Það var skemmtilegt að koma í Stangarholt.

Þar beið góð girðing ferðahestanna og kvöldsólin setti hálfgerða töfra yfir allt.

Þarna er allt að verða klárt til að ríða inná Grenjadal sem bíður uppá magnað landslag. Já og ekki var Hraundalurinn síðri í blíðunni. Þessir dalir á vestulandi eru nú meiri dásemdin.     Hvað er hægt að biðja um meira ? fjallaloft, sól og sumar.

Alltaf gott að fá góða gesti í áningarstað.

Þessi mynd fangar símatíma, nestistíma já og góða tíma.     Hrossin könnuðu landslagið í Lambafelli kannski dreymir þau um að fara í leitir á þessum slóðum.     Nei þetta er ekki Þórður húsvörður.....................     Það er nú gott að hafa svona upplýsingar.

Sólbað undir vegg er snildin ein.     Þetta eru svona feðgar á ferð eða þannig.     Þessar voru klárlega skvísur ferðarinna svo dásamlegar.     Sumir fá auka dekur.     Strollan var nokkuð löng hjá okkur.     Og enn meira sólbað.     Spekingar spjalla.     Kaffitími.     Meirihluti fjölskyldunnar var mjög bjartsýnn....................     Grasafræðitíminn var tekin í sólinni bæði kennarinn og nemandinn einbeittir.     Þessir voru kátir eins og vera ber undir svona kringumstæðum.     Þessi sló heldur ekkert af og var hress og kát að vanda.     Undir brattri hlíð í skjóli ................alveg þangað til haglélið kom.     Gamli farvegur Hítarár er ekki merkilegur að sjá eða jú hann er náttúrulega stórmerkilegur en frekar lítilfjörlegur að sjá. Þarna þurfti nú oft að velja vel slóðan til að komast yfir en ekki í dag.     Það var klárlega ekki í Hítará sem frúin fór á kaf í ferðinni. En hún komst upp við ekki svo illan leik.     Það gránaði í fjöll í nokkra klukkutíma og ég verð að játa að oft hefur verið betra veður í Mýrdal en ákkúrat þarna.   Já það haustaði augnablik en svo kom sumarið aftur.     Við vorum ljónheppin og þurftum ekki að járna svo mikið í þessari ferð m.v fjöldan sem við vorum með af hrossum. Spurning hvaða járningamanni það er að þakka ?? Þeir koma nokkrir til greina.

Ég vitna alltaf í orðin hennar mömmu þegar allir eru komnir heilir heim bæði menn og hestar.

,,Það besta við frábæra ferð er þegar allir koma heilir og kátir heim,,

Mummi og Einstakur telja menn og hesta í gegnum hliðið heima.

Þessi hér var ekki gömul þegar hún fór með okkur í fyrstu hestaferðina sína. Kom mjög ung að árum fyrst í hlaðið af stórum hópi þá var Sveinbjörn frændi minn kátur. ,,Er stelpuskottið að vinna hestaferðina" síðan þá er það mikið kappsmál að sigra í hestaferðinni. Já það verður að hafa gaman af lífinu og hestaferðir hjálpa svo sannarlega til við það.