Það er svo gott fyrir sálina að skoða hestamyndir sem teknar eru á góðum sumardögum.

Fysta myndin sýnir hann Dúr í djörfum dansi við hana Dyndísi frá Borgarlandi.

Vonandi kemur eitthvað fallegt og skemmtilegt út úr þessum dansi með vorinu.

Hann Dúr er stóðhestur á 3 vetur undan Snekkju frá Hallkelsstaðahlíð og Konserti frá Hofi.

Þessi mynd er tekin af Dúr þegar hann var ,,ungur,, þarna er hann á leið í ferðalag með Snekkju mömmu sinni til að hitta Skýr frá Skálakoti.     Þetta er hún Krossbrá frá Hallkelsstaðahlíð en hún er undan Karúnu og Kafteini Ölnirssyni. Mikill karater og hefur mikið og gott sjálfsálit.     Þarna er annað Kafteinsafkvæmi en þessi er undan Korku frá Vífilsdal. Litfallegt og spennandi með vörumerkið hans Kafteins í augunum. Já augun hans Ölnirs koma vel í gengum hann Kaftein líka.     Og ennþá er það Kafteinsafkvæmi en þessi flotta hryssa en núna norður í Húnavatnssýslu.     Krossbrá Kafteinsdóttir að leggja sig eftir matinn. Henni datt ekki í hug að láta trufla sig enda svefn afar mikilvægur     Vandséð litla undan Sjaldséð og Káti fór í ferðalag norður í land en þar átti mamma hennar stefnumót við Muggison frá Hæli. Eins og þið sjáið á myndinni þá var nóg gras í girðingunni og frábært færi til að æfa fótaburðinn.     Hvar er svo þessi Muggison ???? ætli hann sem kominn á kaf í grasið ???     Já það voru vellystingar í boði hjá honum Jonna á Hæli.     Þarna hvílir Máni litli sonur Snekkju og Káts lúin bein.     Þessi litli rauði hestur hefur hlotið nafnið Sigurmon og er undan Venus frá Magnússkógum og Arion frá Eystra Fróðholti. Hann er ennþá í góðu yfirlæti hjá mömmu sinni í dölunum. Fallegt upplit og var bara býsna sperrtur þegar ég fór að skoða hann í sumar. Verður spennandi að sjá kappann aftur.   Já það er alltaf gaman að skoða myndir og rifja upp góða dag,.

Já nú er það hvítt eða réttara sagt var hvítt eins og þið sjáið á þessari mynd.

Þegar þetta er hinsvegar skrifað gengur á með vestan hriðjum og tómum leiðindum.

Já veður guðinn er ekki uppáhalds kallinn þessa dagana.

En ég verð þó að játa að góðu dagarnir gera það að verkum að leiðindin gleymast.

Að ríða út í færi og veðri eins og myndin sýnir er draumur, já algjör draumur.

Þessi mynd er tekin út við Hermannsholt og í áttina heim.

Þarna er undirbúningsnefndin og veislustjórinn Gísli Einarsson sem að sjálfsögðu klæddist afsakið hlé jakkanum sínum.

Það þarf nú að taka hrollinn úr þessum hrossum og kenna þeim á lífið.

Ég Lubbi lubbatrúss er alveg kjörinn í það enda sérfræðingur í bak upphitun.

Enn eitt snildar þorrablótið var haldið í Félagsheimilinu Lindartungu.

Að venju var húsfylli og fólk skemmti sér og öðrum af stakri snild fram á rauða nótt.

Myndirnar tala sínu máli um stemminguna sem var á blótinu.

Þessi breiddu úr sér í gamla sófanum áður en haldið var af stað niður í Lindartungu.

Skúli , Maron, Þóranna og Kolbeinn.

Þessar voru kátar og brostu sætt til mín með myndavélina.     Snorrastaðamæðgur voru að sjáfsögðu mættar á blótið.     Þessar eru voða sæta mæðgur.     Þessir vösku strákar voru alveg til í að sitja fyrir á eins og einn eða tveimur myndum. Hörður Ívars, Lárus í Haukatungu og Andrés í Ystu Görðum.     Hrannar og Björg eru búin að koma á óteljandi þorrablót í Lindartungu.     Þetta er Miðgarðaborðið........... já og Syðstu Garða líka.     Guðdís og Brá voru hressar.       Maron og Þóra að bíða eftir matnum.     Það er nú einhver grallarasvipur á þessum, Árni og Gestur nutu sín vel.     Og það gerðu ekki síður þeirra betri helmingar Hulda og Friðborg.     Þóra í Ystu Görðum hafði ástæðu til að brosa breitt en hún var valin Kolhreppingur ársins af skemmtinefninni. Snappar af miklum krafti alla daga. Jón Bjarni Bergsbóndi og Andrés í Ystu Grörðum.     Hraunholtasystur þær Ásdís og Sigga Jóna að njóta kræsinganna.     Það var mjög gaman hjá þessum köppum, sennilega hefur Jón Ben verið að segja góðan brandara. Arnar og Ásbjörn kátir.     Syðstu Garðahjón og einnig má sjá glitta í Miðgarða hjónin.     Þessi hafa nú komið á mörg þorrablót í Lindartungu.     Kolbeinn og Þóranna voru á sínu fyrsta blóti.     Hrannar að reyna slétta úr hrukkunum Magnús og Hrefna fylgjast með.     Reffilegir Jónas á Jörfa og Þórir á Brúarfossi.     Brosmildar þessar dömur, Margrét á Jörfa, Kristín Halldóra frá Stóra Hrauni og Þóra í Ystu Görðum.     Voða sætar saman þessar.     Gísli Einars fór mikinn sem veislustjóri og kunnu menn mjög vel að meta það.     Haukatunguborðið.....................       Hallur frændi minn lagði af stað á blótið með frosið Brennivín í flösku. Á myndinni er hann með flöskuna í hendinni en sennilega er Brennsinn hættur að vera frosinn. Gunnlaugur sveitastjórinn okkar mætti að sjálfsögðu á blótið og sagði okkur góðan brandara.     Það er allt plássið í Lindartungu nýtt á þorrablóti.     Þetta borð tilheyrir Ystu Görðum, Grund, Brúarhrauni og Borgarnesi.   Já þetta er fyrsti hluti myndasyrpunnar mannlíf á þorrablóti 2018. Frábært þorrablót með góðum mat, fínum skemmtiatriðum, snildar hljómsveit og hreint frábæru fólki.

Það er gaman að segja ykkur frá því að nú er búið að loka reiðhöllinni, einangrunin að mestu komin í og ansi margt klárt.

Já og við farin að þjálfa á fullu í reiðhöllinni og Mummi að kenna. En það er ekki þar með sagt að hún sé tilbúin.

Við eigum eftir að bæta við efnið í gólfinu, fá meiri lýsingu, klæða járnið innan á veggina og ganga frá ýmsu en það kemur.

Þetta er nú meiri snildin. Það var skafrenningur og ónotalegt í dag en þá var bara hægt að smella sér í skjól og njóta.

Ég er sannfærð um að það væru töluvert færri hrukkur framan í okkur ef að höllin hefði verið komin fyrr.

Engir kuldablettir og eldrauðir veðurbarningsblettir.

Við værum jafnvel falleg sko ef að höllinn hefði komið einhvern tímann snemma á síðustu öld.

Við fengum snildar gengi um tvær síðustu helgar, þarna má sjá hluta en þessir harðduglegu dalamenn voru með okkur. Auk þeirra voru snillingar úr fjölskyldunni sem komu eins og oft áður og hjálpuðu okkur ómetanlega. Fyrri helgina var klárað að setja járnið á norðurgaflinn en þá var þónokkuð frost og kuldi. Aðstoðafólikð fór heim til sín eftir það fjör með líkamshita langt undir hættumörkum en kvartaði sko ekki. Um síðast liðna helgi var svo klárað að klæða suðurgaflinn og síðan vaðið í að einangra uppí loft og síðan vegggina. Einnig var klárað að setja upp hurðirnar. Næst á dagskrá sko þegar við tímum að hætta að ríða út þá er að klæða járnið innan á veggina og loftið.     Andrés hefur verið heldur betur hjálplegur við að setja hurðirnar í og stilla þær. Þarna er hann í áhættu atriði við síðustu hurðina. Þóra hans má alls ekki sjá þetta hún er svo lofthrædd........... að hans sögn.     Hrannar að kanna gluggabúnkan................ Og það var fleira gert.     Um miðjan janúar smelltum við Skúli okkur til Glasgow í 4 daga. Snildar ferð í alla staði enda Skotarnir skemmtilegir og viskýið gott. Eins og þið sjáið þá fann Skúli sér þessi fínu þorrablótsklæði, takið sérstaklega eftir brosinu á kallinum. Það segir meira en þúsund orð. Það er augljóst að þessu mun hann klæðast á þorrablótinu.     Í ferðinni rakst ég á þetta eðal ákavíti, ég hrökk nú svolítið við og hugsaði minn gang hvort að ég hefði ekki hagað mér vel í Skotlandinu. Þessi merking er svo áberandi og minnti mig svo á yfirvalið í hreppnum mínum......................       Eins og gjarnan er gert þegar fólk lyftir sér upp fórum við á þennan fína veitingastað. Þegar þjóninn kvaddi okkur kom hann stoltur með þennan miða og taldi sig nokkuð góðan í íslenskunni. Gaman að þessu.

Um áramót er góður tími til að líta um öxl og skoða hvað liðið ár hafði uppá að bjóða.

Hér hjá okkur í Hlíðinni er óhætt að segja að árið 2017 hafi verið ár framkvæmda.

Við höfðum um nokkurt skeið verið að hugleiða breytingar og aukin umsvif sem svo urðu að veruleika á árinu.

Á ísköldum föstudegi þeim 12 af maí tókum við fyrstu skóflustunguna fyrir nýrri reiðhöll af stærðinni 20x45 m2

Húsið er stálgrindarhús frá H.Haukssyni einangrað og klætt að innan.

Vonandi náum við að byggja tengibyggingu á milli hesthúss og reiðhallar þegar vorar.

Ég hef haldið dagbækur frá því árið 1992 og hafa þær gjarnan boðið uppá málshátt fyrir hvern dag.

Þann 12 maí var hann svona ,, Betra er að slitna af brúkun en að eyðast af ryði,,

Það var því sjálfgefið að hefjast handa og vaða í verkið og nú rúmlega 7 mánuðum seinna er reiðhöllin komin.

Þess ber sérstaklega að geta að það voru ekki verktakar eða vinnuflokkar að vinna verkið.

Ónei það höfum við hér í Hlíðinni gert með dyggri og ómetnalegri aðstoð fjölskyldu, sveitunga og annara vina.

Feðgarnir hafa fegnið heldur betur útrás fyrir smiðinn í sér síðustu mánuðina og verða örugglega með frákvörf þegar þessu er lokið.

Já það hef ég marg oft sagt að við eigum dásamlega fjölskyldur og vini, svo búum við í frábæru samfélagi hér í sveitinni. 

Takk fyrir hjálpina kæru vinir þið vitið hver þið eruð.

Allt þetta byggingastúss hefur tekið mikinn tíma sérstaklega þegar við höfum verið að temja, heyja, smala og sitthvað fleira sem gera þarf.

Það eru mörg handtökin þegar svona framkvæmdir standa yfir hvort sem það er í byggingunni, pappírsvinnunni nú eða bara í eldhúsinu.

Stóru pottarnir hafa alveg fengið að njóta sín og húsfreyjan á köflum ekki verið viss hvort hún var Strúna Sætran eða Rúnsa Fel.

Ja eða bara kerlingin í fjöllunum.

Við erum einnig að leggja loka hönd á tvö sumarhús sem staðsett verða á Steinholtinu hjá okkur. Með tilkomu þeirra getum við boðið uppá gistingu fyrir fólk sem kemur í reiðkennslu, hestaferðir, veiði eða bara til að njóta með okkur hér í Hlíðinni.

Frostið er aðeins að stríða okkur þannig að við þurfum að bíða með að taka þau í notkun þar sem jaðvinna er erfið um þessar mundir.

Þið fáið örugglega að frétta af því hér á síðunni þegar húsin verða komin í gangið.

Já það er bara hugur í okkur og vonandi verður þetta skref okkar til góðs fyrir okkur og samfélagið hér í sveitinni.

Við erum alltaf að auka við okkur í ferðþjónustunni og í sumar tókum við á móti nokkrum hestahópum og að auki all nokkrum gestum tengdum hestamennsku.

Veiðin í Hlíðarvatni var líka góð og oft margt um manninn bæði við veiðar og eins á tjaldstæðunum hjá okkur.

Annars gekk búskapurinn sá hefðbundni bara nokkuð vel ef frá er talið dapurt afurðaverð sauðfjárafurða sem auðvita hefur heilmikil áhrif.

Við höfum samt valið að hampa bjartsýninni og trúa því að þetta sé bara ein helv... brekkan sem að bændur þurfi að puða upp.

Það kemur að því að við sem stundum sauðfjárbúskap verðum metin af verðleikum, sannið þið til.

Ég gæti fjölyrt lengi um einstakar uppáhalds ær og gersemis gemlinga en hlífi ykkur við þvi.

Get þó sagt að það er oftast gaman að vera sauðfjárbóndi og sumar stundir í þeim geira eru óviðjafnanlegar.

Sauðburður, fjallaferðir og réttir.............. að ógleymdu réttarpartýinu já og fólkinu, maður fólkið það er dásamlegt.

Eitt er samt áhyggjuefnið umfram annað í sauðfjárbúskapnum en það er ósamstaða bændanna sjálfra á landsvísu þegar kemur að félagsmálunum.

Ég hef ekki nokkra trú á því að betur fari fyrir þeim sem í greininni starfa ef að þeir slíta æruna af hvor öðrum sér til dægrastyttingar.

Málefnalega skoðannaskipti eru af hinu góða og farsælast að brúka þau til framtíðar en sleppa hinu.

Árið 2016 urðum við fyrir því að missa báðar smalatíkurnar okkar þær Freyju og Möru frá Eysteinseyri eins og fram kom í síðasta áramóta pistli. Það var því heldur lágt risið á smölunum hvað hundaeign varðaði framan af árinu. Snotra mín íslendingur stendur svo sem alltaf fyrir sínu sem eðal heimilishundur og Ófeigur ofurhundur líka en það vantaði alvöru smalahund. Sko með fullri virðingu fyrir þeim.

Það var því heldur betur kátt í kotinu þegar hundabóndinn á Eysteinseyri kom færandi hendi með tík úr sama goti og Mara mín. Þar var komin hún Ponsa frá Eysteinseyri sem reynst hefur okkur afar vel.

Við sendum okkar bestu strauma vestur þegar Ponsa léttir okkur sporin við smalamennskurnar.

Það verður að játast að byggingastússið tók nú svolítinn tíma frá okkar eigin hrossum á þessu ári. Það gerði það að verkum að lítið var um þátttöku í mótum og sýningum. En það stendur vonandi til bóta og nú er bara að girða sig í brók allir sem einn.

Við fengum nokkur spennandi folöld í vor sem eru lýsandi vonarstjörnu þangað til annað kemur í ljós.

Ég fékk eitt folald eftir að hafa nýtt gjafbréfið frá því að ég varð 25 plús þarna um árið.

Undan Spuna frá Vestukoti og Kolskör minni fékk ég jarpa hryssum sem hlotið hefur nafnið Kolrassa frá Hallkelsstaðahlíð.

Aldeilis spennandi gjöf það.

Síðan fæddist brún hryssa undan Brag frá Ytra Hóli og Rák hún hefur hlotið nafnið Staka. Karún mín gamla átti jarpa hryssu unda Kafteini Ölnirssyni sem hlotið hefur nafnið Krossbrá. Tvö afkvæmi fæddust svo undan honum Káti Auðssyni en það voru Vandséð sem er undan Sjaldséð og Máni sem er undan Snekkju.

Síðast en ekki síst fengum við að halda henni Venus frá Magnússkógum undir hann Arion frá Eystra Fróðholti þar kom rauður hestur sem nefndur hefur verið Sigurmon.

Nokkur hross skiptu um eigendur sum fóru úr landi en önnur fluttu sig um set hér innan lands.

Það er gaman að vita til þess að vel gengur hjá nýjum eigendum með hrossin.

Það vita allir sem í hestastússi standa að það er erfitt að kveðja aldna höfðingja sem lengi hafa þjónað. Við kvöddum tvo snillinga á árinu þá Rík minn frá Reykjarhóli í Fljótum og Örlát Þorrason. Báðir höfðu þeir verið okkur samferða í áratugi og skilja bara eftir sig góða minningar.

Nú kroppa þeir grænt í grænu högunum hinumegin.

Mummi fór í sínar reglubundnu kennsluferðir erlendis á árinu þó svo að ferðirnar væru aðeins færri en árið 2016.

Mig minnir að hann hafi farið 10 -15 sinnum út árið 2016.

Samt ansi drjúgar vikur þegar saman er talið. Einnig var hann með nokkur námskeið hér heima á Íslandi.

Já það er ekki bæði hægt að byggja og vera í útlandinu.

Ég var nokkuð iðin við að dæma á hestamótum á árinu og einnig var ég þulur á nokkuð mörgum mótum.

Skemmtileg vinna og gaman að fylgjast með hvað er að gerast í hestamennskunni vitt og breitt um landið.

Við smelltum okkur líka á Heimsmeistarmótið í hestaíþróttum sem haldið var í Hollandi. Það var aldeilis frábær ferð með skemmtilegum ferðafélögum. Ekki skemmdi fyrir hvað vestlendingar stóðu sig vel á keppnisbrautinni og jaðraði það við þjóðernishyggju að tíunda það.

Við erum jú vestlendingar og bara nokkuð ánægð með það.

Eins og undanfarin ár höfum við tekið á móti verknemum víða að og einnig verið með ungt fólk okkur til aðstoðar.

Það er hreint ótrúlegt hvað við erum alltaf heppin með þetta fólk, dásamlegir krakkar sem gera lífið hér í Hlíðinni bara betra.

Þetta sumarið vorum við t.d með fjóra aðila sem allir höfðu verið hjá okkur áður, því líkur munaður.

Já sum happadrætti eru hvorki Háskólans né Das.................

Áramótin eru alltaf merkileg upphaf og endir.

Við áttum góð jól og áramót þar sem fólk í því efra og hér í því neðra áttum góðar stundir með frændfólki úr bænum.

Gamlar hefðir í heiðri hafðar í bland við nýjungar sem verða kannski hefðir eftir stuttan tíma.

Ungir og gamlir safna saman dýrmætum minningum sem batna bara þegar fram líða stundir.

Það að standast tímans tönn er verðugt verkefni og ekki sjálgefið að það takist.

En það er sjálfsagt að reyna.

Um síðustu áramót skrifaði ég  ,,Það er því með tilhlökkun, framsýni og gleði sem við tökum á móti nýju ári,,

Það var einmitt það sem við gerðum og ég trúi því að það hafi gert okkur gott.

Jákvæð hugsun, virðing, auðmýkt og gleði er fínasti koktell fyrir komandi ár.

Svo má krydda með aga, dugnaði og húmor.

Kæru vinir !

Við óskum ykkur farsældar, friðs og góðrar heilsu á nýju ári með kæru þakklæti fyrir það liðna.

Það verður gaman að eiga samleið með ykkur inní nýtt ár.

Með bros á vör og gleði í hjarta sendum við ykkur góða strauma.

Bestu kveðjur frá okkur öllum í Hlíðinni.

Það voru unnin afrek hér í Hlíðinni þennan daginn þegar klárað var að klæða járn á vestuhliðina á reiðhöllinni.

Já afrek, allavega ættu þeir sem efast um það að hafa verið með þessu vaska liði sem dúðaði sig og hló að kuldanum.

Þegar frostið er 8 stig og norðaustan blástur með er ekkert sérstaklega hlýtt en það fékk þessi duglegi hópur að reyna í dag.

Það var sem sagt ,,herdeildin,, úr Ólafsvík sem mætti á staðinn og gerði heldur betur vel.

Takk fyrir hjálpina þið eruð snillingar.

Það hefur verið lítið um tíma fyrir bloggskrif síðustu vikurnar enda hefur hér staðið yfir kapphlaup af bestu gerð.

Kapphlaup já............ svo sannarlega verið kapp í mannskapnum hér í Hlíðinni síðustu vikurnar já og svo sem allt herrans árið 2017.

En í stuttu máli er staðan á reiðhallarbygginu þannig að þegar þetta er skrifað er búið að loka höllinni. 

Loka já ..........þ.e.a.s krossviður utan á allt, þakjárn og báruplast komið á sinn stað, allt járn á austur hliðina og hurðirnar á sinn stað.

Sem sagt markmiðið tókst en það var að klára að loka fyrir jól. Nú er liðið komið á fullt í jólaundirbúining sem er góð tilbreyting frá smíðunum.

Húsfreyjan ofreynir hrærivélina, gengur nærri þvottavélinni og lætur eins og allt sé undir control. Aðrir heimilismeðlimir dusta rykið af hreingerningagræjunum og slást við jólaseríur á milli þess sem þeir fóðra rollur og hross.

Já jólin maður jólin þau eru að koma.

Næsta markmið er að njóta lífsins og fara að máta hross í reiðhöllinni.

Það var eins í þessari síðustu lotu eins og hinum að við nutum aðstoðar dásamlegs fólks sem mætti hingað í Hlíðina og hjálpaði okkur.

Takk fyrir hjálpina þið eruð frábær og ómetanlega fyrir okkur.

En það hefur ýmislegt annað en byggingaverkefni rekið á fjörurnar hjá okkur frá því síðast ég skrifaði.

Við náðum að sæða heilan helling af kindum og notuðum marga spennandi hrúta, nánar um það síðar.

Það tekur alltaf drjúgan tíma að númeralesa kindurnar og flokka undir hrútana en við vorum búin að sleppa hrútum í allar kindurnar þann 18 desember. Gemlingar og sæðingsrollur verða ,,samferða,, inní sauðburðinn og koma til með að eiga tal allt að fimm dögum fyrr en aðal hópurinn. Um síðustu mánaðamót gáfum við allri hjörðinni ormalyf og vítamínstauta en það tekur mikinn tíma með þennan fjölda.

Hér á eftir koma nokkrar myndir sem teknar hafa verið nú í desember.

Folaldasýningunni sem vera átti í Söðulsholti á morgun hefur verið frestað.

Um leið og fréttir bárust af því var ástandið í folaldahópnum svona...........allir lágu flatir í rúllunni. 

Ég er ekki vissu hvort þungu fargi var af þeim létt við þessar fréttir nú eða hvort svekkelsið var óbærilegt.

Við mætum allavega galvösk þegar sýningin verður og sjáum til hvort gripirnir verða í kvíðakasti nú eða fullir eftirvæntingar.

Þegar veturinn er mættur og vindurinn hvín þá er gott að skoða hestamyndir og láta sig dreyma.

Þessi mynd er tekin á fallegum sumardegi þegar stóðið varð á vegi okkar suður á Hafurstöðum.

Eins og þið sjáið þá er þetta efri og neðrið deild (hesta) þingsins og glöggir sjá væntanlega þingforsetann hér til hægri á myndinni.

Málin sem til afgreiðslu eru fjalla flest um grænt gras og engar girðingar en þó er fækkun vinnustunda líka til umræðu.

Á þessu þingi eru flestir sammála og það er sjaldan kosið.

Nú er spenningurinn fyrir því að taka inn og byrja að ríða út farinn að magnast töluvert en við ætlum að ná að loka reiðhöllinni áður en við tökum fleiri hross inn.

Já vel á minnst ég ætlaði að vera mikið duglegri við að setja inn fréttir en einhvern veginn er tíminn eitthvað af skornum skammti þetta haustið. Skrítið eða ekki.

Þriðjudagurinn 7 nóvember heilsaði kaldur en fagur, þetta var einmitt dagurinn til að byrja að setja járnið á þakið.

Það var að vísu dálítið hált á þakinu en mannskapurinn fór varlega og allt gekk vel.

Eins og svo oft áður fengum við frábæra aðstoðarmenn með okkur í atið.

Verkinu miðaði nokkuð vel m.v aðstæður í dag en ljóst er að þetta tekur tíma og því gott að eiga ólofthrædda vini sem leggja okkur lið.

Veðurspáin framundan er þokkaleg en ljóst er að ekki má miklu muna.

Nú er að koma mynd á reiðhöllina og á hverjum degi færumst við nær takmarkinu.

Strákarnir hafa verið að smella upp sperrum og langböndum af miklum krafti.

Veðrið hefur verið hreint ótrúlegt m.v árstíma og verið okkur afar hliðhollt.

Það er ekki sjálfgefið að vinna úti í hlýjindum og blíðu dag eftir dag og komið fram í lok október.