Hallkelsstaðahlíð

26.07.2013 23:18

Mannlíf á markaði

Það var um síðustu helgi sem bændur og búalið á sunnanverðu Snæfellsnesi héldu sveitamarkað á Breiðabliki. Eins og sést á meðfylgjandi mynd þá var gaman og létt yfir mannskapnum. Ég giska á að Arnar frændi minn hafi verið að deila skemmtilegri visku svona eftir svipnum á sessunautunum að dæma. Til als líklegur strákurinn.

Þessar eru annálaðar hannyrðakonur og láta sig ekki muna um að mæta með fullt af varningi.

Lóa frænka mín og Inga á Kaldárbakka hressar að vanda.

Og það var líka gaman hjá þessum, Sesselja í Haukatungu og Ólöf á Grund, fyrir aftan grillir svo í Önnu Sesselju á Miðhrauni og Guðnýju í Dalsmynni.

Margt var til skemmtunnar á markaðnum, þarna er Svanur í Dalsmynni að sýna viðstöddum hvernig hann notar hundana sína. Alltaf gaman að sjá til hans með hundana, hæfileiki, reynsla og óbilandi áhugi er góður koktell þegar temja á dýr.

Mikið framboð var af fallegum varningi á markaðnum og óhætt að segja að ekki skorti hugmyndir hér í sveitinni.

Stellupeysurnar eru skemmtilegar og þó svo að ég teljist nú ekki hlutlaus þá voru þær uppáhalds að ógleymdum Lóusokkunum sem alltaf standa fyrir sínu og eiga dygga aðdáendur.

Margir litir og munstur þó svo að hestamunstrið sé vinsælast, rennilás, tölur, hetta eða bara eitthvað annað. Alltaf hægt að panta og reynt að verða við ótrúlegustu sérþörfum :)

Skrifað af Sigrún Ólafsdóttir

19.07.2013 22:27

Litla fyrirsætan

Er nú ekki einu sinni friður til að leggja sig eftir matinn ???

Góð teygja er nú góð fyrir kroppinn og eins gott að æfa skrefastærðina strax.

.................og fram og niður er það ekki ,,inn" í dag ??????

Þetta er hún Hjaltalín litla Skútu og Álfarinsdóttir sem stillti sér svona flott upp fyrir myndasmiðinn. Hún dafnar vel og ekki að sjá að veikindi móðurinnar hafi neitt skaðað hana.

Það telst til tíðinda að ná heyi í plast þessa dagana en það tókst þegar ráðist var til atlögu við stráin á Melunum. Rúllurnar þar urðu 152 talsins og allir kátir með það m.v aðstæður og veðráttu. Verð samt að deila því með ykkur hvað það er svekkjandi að rúllufjöldinn standi í ca 160 þegar þær ættu að vera komnar í ca 900 stykki. En bannað að væla og auðvitað verður þetta bara fínnt með mörgum rúllum og vonandi góðum líka.

Tamningar og þjálfun ganga vel enda ,,friður,, fyrir öðrum verkum, svo við höfum verið sex að ríða út að undaförnu. Hrossahópurinn er fjölbreyttur, söluhross, frumtamninga og þjálfunarhross allt í gangi eins og vera ber.
Um að gera að renna við og kanna framboðið ef að þið eruð í hestaleit.
Nokkrir hestaferðahópar hafa verið hér á ferðinni eins og venjulega á þessum tíma og töluvert fleiri eftir að koma þegar líður á sumarið.

Já það er ekki allt neikvætt við rigninguna því nú veiðist alveg ljómandi vel í Hlíðarvatninu.
Veiðimennirnir sem hafa verið hér síðustu viku eru kátir með aflann sem hefur verið með mesta móti.

Skrifað af Sigrún Ólafsdóttir

17.07.2013 18:58

Smá fréttaskot í bundnu og óbundnu

Allt að gerast gæti þessi mynd heitið.......................skoða, hrista, klóra og geispa.
Hafgola að skoða, Létt að hrista. Kolskör að kljást við Rák og nn litli Gosa og Rákarsonur geispar.

Það hefur sennilega ekki farið framhjá neinum hér um slóðir að það hefur verið frekar votviðrasamt síðustu vikurnar. Blautt Fjórðungsmót, blautt Íslandsmót og heyskapur hann er allavega ekki kominn eins langt og til stóð. Þó greyp um sig bjartsýni hér í gær og slegnir voru rúmlega 7 ha sem nú er verið að rúlla. Ekki er þorandi að treysta á langan þurk svo það er eins gott að klára bara að rúlla í kvöld.

Fjórðungsmótið sem haldið var á Kaldármelum um daginn heppnaðist afar vel nema veðrið það klikkaði allavega að nokkuru leiti. Hestakosturinn var mjög góður og komu fram nokkrar nýjar stjörnur, sérstaklega fannst mér 4 vetra flokkur stóðhesta frábær.
Það er alltaf gaman að gleðjast með góðu fólki á Kaldármelum og var þetta mót engin undantekning. Eftir svo vel heppnað mót tel ég fullvíst að aftur verði fjórðungsmót á Kaldármelum 2017. Mig er strax farið að hlakka til.

Fyrir og meðan á mótinu stóð reyndi ég að deila ,,veðurlæsi,, mínu á sem jákvæðastan máta mótinu hugsanlega til framdráttar. Þetta heppnaðist misjafnlega en hefur þó vonandi ekki orðið neinum til tjóns.
Einhversstaðar segir að maður eigi að líta á björtu hliðarnar er það ekki ?

Fésbókarvini mínum fannst ég bera mig vel miðað við veðurlýsingar annara af mótinu því urðu þessar vísur til.

Þó allt sé fokið út við Sogn
ær og líka seppi.
Hvirfilbyl menn kalla logn
í Kolbeinsstaðahreppi.

Norðanáhlaup, frost mun fylgja.
Fráleitt að ég norður skreppi
en þetta heitir hitabylgja
i Hlíð í Kolbeinsstaðahreppi.

Já hann klikkar ekki þessi þegar að skáldskap kemur.

Takk fyrir Valur Óskarsson eins gott að fara fá þurkvísu svo að heyskapurinn fari að ganga eitthvað.

Þann 9 júlí fóru fóru Þríhella og Skriða undir Stimpil frá Vatni en Kolskör undir Hersir frá Lambanesi.
Þann 11 júlí fóru svo Karún, Skúta, Létt og Rák undir Ölnir frá Akranesi. Nú er bara að bíða og sjá hvort að þessir fundir beri ekki tilætlaðan árangur.
Blika var síðasta hryssan til að kasta þetta árið og kom með gullfallegan og skjóttan hest undan Gosa frá Lambastöðum þann 10 júlí. Hann hefur hlotið nafnið Þytur.

Skrifað af Sigrún Ólafsdóttir

08.07.2013 21:29

Sagan hennar Hjaltalín

Skúta og Mummi að keppa á Íslandsmóti fyrir nokkrum árum síðan.

Já aðalfréttin héðan úr Hlíðinni er að hún Skúta kastaði á föstudaginn alheilbrigðu merfolaldi.
Þetta væri svo sem ekki í frásögu færandi nema af því að hún barðist fyrir lífi sínu í rúman mánuð síðast liðinn vetur. Sjá nánar á blogginu hér á síðunni í janúar 2013.
Síðast liðinn gamlársdag fárveiktist Skúta af hrossasótt og var svo hætt komin að henni var ekki hugað líf. Þennan dag var hálfgerður bylur, mikið rok og kuldi. Við höfðum gefið hryssunum daginn áður og þá var allt með felldu. Sem betur fer ef hægt er að orða það þannig erum við orðin svo kvekkt af flugeldaskotum áramótanna að við rekum hryssurnar inn. Það var einmitt þegar við komum út í girðingu til að smala þeim inn að við sáum að Skúta var ekki eins og hún átti að sér að vera. Hún stóð langt frá hryssunum og hafði greinilega engan áhuga á heyi eða samneyti við hinar hryssurnar. Þegar við komum nær sáum við að hún var uppþemd og mjög aumingjaleg. Hryssurnar voru reknar heim en Skúta teymd á eftir þar sem hún var slöpp og fylgdi varla hópnum. Þegar heim kom fórum við með hana inn þar sem við erum með reiðsvæði í hlöðunni. Þegar þangað kom bókstaflega lak hún niður og var engu líkara en hún væri að drepast. Ég hafði hringt strax í Hjalta dýralæknir þegar við sáum hversu veik hryssan var og sem betur fer var hann ekki langt undan. Hann brást fljótt og vel við, var kominn eftir ótrúlega stuttan tíma. Þegar hann kom og sá hryssuna duldist engum viðstöddum að vonin var lítil ef að þá einhver. Ég sagði honum að þetta væri algjör uppáhalds hryssa og eigandinn ( Mummi) væri í flugvél á leiðinni heim frá Svíþjóð.
Þögnin var óþarflega löng en svo sagði hann ,,við getum svo sem reynt en gerðu þér ekki neinar vonir" Ég ætla ekki að rekja það sérstaklega hvað hann gerði en fyrsta meðhöndlun tók drjúgan tíma. Þegar henni var lokið þurfti Hjalti að bruna í aðrar vitjanir og sækja meiri lyf . Það var því liðið vel á gamlársdaginn þegar hann kom til baka og hélt meðhöndlun áfram.
Hér í Hlíðinni var síðasta kvöldmáltíð ársins snædd afar seint og ekki var hún fyrr á ferðinni hjá Hjalta dýralækni sem brunaði heim í Stykkishólm.
Til að gera langa sögu stutta þá tóku hér við á nýju ári langar og strangar vaktir sem stóðu í einn og hálfan mánuð. Hrossasóttin hafði þær afleiðingar að það myndaðist lófastór poki á þarminn sem gerði það að verkum að skíturinn safnaðist þar fyrir og skilaði sér ekki út. Skúta fékk háan hita og um tíma leit ekki út fyrir að það næðist að halda henni á lífi.
Þegar hún veiktist gekk undir henni hestfolald, Skúti sem af öllu brölltinu varð spakur og meðfærilegur. Hann fékk ekki að sjúga þar sem að Skútu veitti ekki af allri sinni orku fyrir sig en hans hlutverk var að vera í næstu stíu og heimsækja mömmu sína öðru hverju. Þetta var gert til að hryssan rifi sig upp og hefði einhvern áhuga á að hreyfa sig og standa upp.
Skúti litli var sem sagt í fullri vinnu í nokkrar vikur við að hressa mömmu sína við.
Lyfjagjafir, úthreinsun, hitamælingar og ýmislegt fleira að ógleymdum parafínolíu og AB mjólkurgjöfunum voru dagleg verkefni. Já hún Skúta lifði á AB mjólk, parafínolíu og rennblautri há í allan vetur. Þegar hún fór að hressast og hafa meiri áhuga á að borða var henni gefið örlítið af há sex sinnum á sólarhring. Ein lúka í hvert skipti var meira en nóg engin áhætta tekin á að hún stíflaðist aftur. Undir vor var hún svo farin að braggast verulega og orðið alveg ljóst að folaldið sem hún átti að vera með í maganum var þar ennþá.
Það var nefninlega þannig að þegar Mummi útskrifaðist sem reiðkennari frá Hólaskóla fékk hann folatoll undir Álfarinn frá Syðri-Gegnishólum að gjöf.
Það var svo föstudaginn 5 júlí að Skúta kastaði brúnni hryssu sem er heilbrigð, stór og falleg.
Mikil hamingja með þessa flottu hryssu sem að sjálfsögðu heitir eftir dýralækninum honum Hjalta. Já Hjaltalín frá Hallkelsstaðahlíð er fædd og mæðgunum heilsast vel eins og sagt er á fæðingadeildinni.

Það er ekkert grín að fylgja ,,sjúklingi" af þessu tagi eftir í marga mánuði en trúið mér við vorum aldrei á því að gefast upp. Þetta hefði samt aldrei tekist nema með hjálp Hjalta dýralæknis sem af einskærri natni sinnti og fylgdist með Skútu og leiðbeindi okkur.
Kærar þakkir Hjalti Viðarsson, þér verður örugglega boði á bak þegar þar að kemur.

Skrifað af Sigrún Ólafsdóttir