Þegar húsfreyjan átti að vera heima að mylja kertavax úr jóladúkum, þurka af, krydda áramótasteikina og gera dásamlegan áramótadesert.......... stakk hún af.

Já já bara eins og áramótin væru ekkert svo merkileg eða í það minnsta húsfreyjuhlutverkið væri bara grín.

En verkefnið var mun mikilvægara en það að svona smotterí stoppaði hana. Kindur uppí fjalli þegar farið er að síga á háannatíma sparihrútanna.

Það var því brunað af stað til fundar við góðan granna í næstu sveit sem fundið hafði fimm kindur. Eftir snjó, flughálku og rok var veðrið gott en jörðin var í mýkra lagi og alveg nóg af vatni.

Þrír vaskir drengir ruku til fjalla en frúin æfði glæfra og torfæruakstur, þó ekki utan vega.........að neinu ráði. Freyja vestfirðingur var með í för karlpeningunum til halds og trausts.

Eftir drjúgan trimmtíma komu svo allir smalarnir (bæði menn og hundur) til baka með kindurnar fimm. Næstum ekkert smalabrjálaðir.

Þá hafði okkur bæst liðsauki en einn hrossaeigandi var á leið til okkar til að sækja hross úr tamningu. Hann var gripinn glóðvolgur í fyrirstöðu og uppá hestakerruna hans voru kindurnar reknar.

Við áttum tvær fullorðnar kindur en Bíldhólsbændur áttu eina tvílembu. Þær voru keyrðar heim og í leiðinni var spjallað yfir kaffi og smákökum í eldhúsinu á Bíldhóli.

Fjárheimtur hafa batnað til mikilla muna í desember og ef að hann hefði rúmlega 40 daga á sínum vegum yrði húsfreyjan ánægð.

Á myndinni hér fyrir ofan eru Einar Lambastaðabóndi, Mummi, Skúli, Freyja vestfirðingur og Flosi nágranni minn og bekkjarbróðir.

Já við Flosi vorum saman í grunnskólabekk ca 10 ár fyrir örfáum árum eins og þið hljótið að sjá.

Áður en haldið var af stað í morgun höfðum við fegnið vaska drengi úr Björgunarsveitinni Elliða í árlega heimsókn. Þar sem við höfum ekki skotið upp flugeldum í 15 ár fjárfestum við ekki í svoleiðis varningi. Enda fengið nóg af því að elta trylt hross um víðan völl (meira að segja í sparifötunum) nokkur ár í röð.

Það er þó alveg sjálfsagt að styrkja starf björgunarsveitarinnar sem alltaf er til reiðu þegar mikið liggur við. Það gerum við með glöðu geði enda alltaf að þvælast upp um fjöll og vitum aldrei hvenær við þurfum á þeim að halda. Fengum meira að segja góða aðstoð frá þeim í fyrra við að handsama kindur sem lent höfðu á glapstigum.

Átti alltaf eftir að sýna ykkur myndir frá því.