Þó svo að það sé gott að geta rekið á svona vetrardögum þá er líka dásamlegt að hafa góða inniaðstöðu.

Þar inni er logn, blíða og sumar þó svo að vindurinn hamist fyrir utan.

Þessi mynd er tekin þegar að Kolrassa mín var að taka fyrstu sporin undir manni.

Mig grunar að þau séu bara asskoti ánægð hvort með annað Mummi og hún.

Kolrassa er undan Spuna frá Vestukoti og Kolskör minni, hún er afrakstur frábærrar afmælisgjafar.

Ljónheppin að hafa átt stórafmæli þarna um árið frúin og eiga svona frændfólk og vini.

Já það er líf og fjör í hesthúsinu og nóg af spennandi verkefnum þar.

Smalahundakvöldin halda áfram og þarna má sjá þá sem að mættu á kvöld númer tvö. Næsta smalahundakvöld verður svo n.k þriðjudagskvöld. Ef að þið viljið einhverjar frekari upplýsingar um þennan viðburð þá hikið ekki við að hafa samband.     Af sauðfjárbúskapnum er það að frétta að nú er allt með kyrrum kjörum, frið og spekt. Við erum búin að taka hrútana frá kindunum og setja þá í frí fram að næsta fengitíma. Þeir eru í þeim hópi sem eru hreint ekki sáttir við styttingu ,,vinnuvikunnar,, og mótmæltu harðlega þegar þeir voru skikkaði í frí. Á meðfylgjandi mynd er hrúturinn Valberg frá Stóra Vatnshorni og ærnar að njóta síðust samverustundanna þennan veturinn. Næsti stórviðburður í sauðfjárstússinu er rúningur á snoði og síðan sónarskoðun vegna fóstutalningar. Ærnar hafa ekki oft verið orðnar svona loðnar á þessum tíma. Þær minna óneitanlega á okkur hin þegar ekki mátti hafa hárgreiðslustofur opnar fyrr í vetur. Nema þeim er slétt sama og velta sér ekkert uppúr því þó eitt og eitt grátt hár stingi upp kollinum. Spá meira í það hvort ekki sé kominn gjafatími.

Hrútnum Móstjarna voru skaffaðar 40 eðalkollur sem sérvaldar voru fyrir hann.

Það fannst honum ekki nóg og ákvað að líta aðeins á þær hyrndu hinumegin við milligjöriðna.

Hann eins og Valberg vinur hans urðu samt þann 21 janúar að sætta sig við styttingu á vinnuskyldu.

Já það er ekkert grín að vera hrútur.

Talandi um vinnuskyldu.......................... Þessi harðduglegi hefðarköttur er kominn á samning og tekur það mjög alvarlega. Hann er sem sagt orðinn áhrifavaldur og á barmi heimsfrægðar. Á milli þess sem hann sefur fast og laust auglýsir hann Furuflís af miklu kappi. Já það er ekki um að ræða styttingu vinnuviku í hans fjöruga lífi.

Á jólunum er tíminn til að slaka á og hafa það gott í sófanum, þessi þarna voru bara slök.

Ég er ánægð með að myndin af Snotru minni laumaði sér í sófann líka.

Listakonan Sigríður Ævarsdóttir málaði myndina af Snotru og gerði það líka svona lista vel.

Ef að ykkur vantar málverk þá er hún Sigga klárlega að gera góða hluti.

Þessi fékk að opna einn pakka svona í ,,forrétt" og viti menn það var þessi fíni Claas.     Sjónvarpsdagskráin var held ég bara fín um jólin................... Veit ekki hvort að þessir tveir voru að horfa á barnatímann eða veðurfréttirnar. Eitthvað var það allavega spennandi sem að þeir sáu.     Þessi vörpulegi jólasveinn er handverk Mumma þegar að hann var á sama aldri og Atli Lárus. Hann var unninn við eldhúsborðið hjá henni Ingu sem var dagmamma Mumma í æsku. Síðan var hann jólagjöf til okkar foreldranna árið 1987, hefur verið vel geymdur en mætir þó í vinnuna á hverju ári. Klárlega dýrsta jólaskrautið á bænum. Unnin af alúð og mettnaði. Jólatréð er hinsvegar jólagjöfin hans Atla Lárusar til foreldranna og unnið af nákvæmlega sömu alúðinni. Nú er bara að vita hvort það stendur af sér 33 jólahátíðir í fullri vinnu.   Já, jólin eru okkar það er alveg klárt.