Það eru ekki allar kindur jafn spenntar fyrir því að koma heim á haustin.

Nokkrar þeirra má sjá hér á myndinni en þessar ætluðu sér að sleppa frá smalanum og skjótast á bak við Þríhellurnar.

Eftir að við komum heim úr Vörðufellsréttinni er sjálfsagt að gera vel við mannskapinn bæði í mat og drykk.

Eins er mikilvægt að hafa gaman og það er nú ekki erfitt með öllum þessum snillingum.

Á þessari fyrstu mynd erum við sem duglegust erum að halda ,,föðurættarhitting,, hann er t.d alltaf í réttunum.

Svo erum við líka búin að fastsetja árlegan hitting í janúar en þá er tíminn til að spá í sauðfjárræktina og forustufjárgripina.

Þessi eru öflug í söngnum og settu sögulegt met þetta árið þegar sungið var í óteljandi klukkustundir.     M og M voru hressir og sprækir í partýinu.     Og þessi enn hressari...............     Hjörtur og Mummi sjá um gítarspilið og eru greinilega að gefa sig alla í starfið. Hver öðrum gáfulegri......................     Það getur nú verið gott að fá sér smá blund í fjörinu og vakna svo bara aftur hress og kát.     Og enn meira stuð og stemmari.     Hér er sungið ,, Heim í Búðardal,, með tilþrifum og dönksu yfirbragði.     Þessi skemmtu sér held ég bara býsna vel.     Eins og þessar flottu skvísur úr Garðarbænum.     Partýið var gott og sumir sem ég þekki fóru heim í snarvitlausum skóm............... Sennilega er einhver berfættur í Borgarnesi þessa dagana.............     Það er hörku vinna að stunda samkvæmislífið en þegar þreytan hellis yfir er bara að fá sér smá kríu. Þetta var skemmtilegt kvöld.

Vörðufellsréttin var laugardaginn 17 september í blíðu eins og reyndar oftast.

Hér á fyrstu myndinni eru Brá og Margrét Grundarfrú að draga af kappi.

Hvar ætli Mummi og Björgvin haldi sig ????

Þarna eru danirnir okkar.

Þessi vaska sveit lagið af stað upp Brúnabrekku á leið sinni til að smala Oddastaðafjall.

Hrannar og Rifa, Maron og Tralli og svo Skúli á milli þeirra en hann varð bærði að fá hund og hest hjá húsfreyjunni.

Jarpur litli Glotta og Karúnarson stóð sig með prýði og Ófeigur ofurhundur gerði gagn.

Það kom nú ekki til af góðu að Ófeigur varð fyrir valinu en Freyja aðalsmalahundurinn fárveiktist fyrir stuttu síðan og drapst.

Okkur finnst mikil eftisjá í Freyju sem var orðin þrælgóður smalahundur.

Nú smalar hún bara í grænu högunum hinumegin.

Það var vel við hæfi að hitta þennan kappa í fyrstu smalamennsku haustsins.

Höfðinginn Vökustaur heilsaði húsfreyjunni með virtum og kindalegu glotti.

Eftir smá samræður um atburði sumarsins var komið að því að halda heim.

Þessi spaki snillingur sá samt fulla ástæðu til að trimma húsfreyjuna aðeins enda sjálfsagt mál að halda henni í formi.

Það varð að samkomulagi að heim skyldi haldið og gekk ferðin að mestu vel þrátt fyrir óundirbúna króka.

Útsýnið er fallegt af Skálarhyrnunni yfir Nautaskörðin og niður að Hafurstöðum.

Nú styttist óðum í réttirnar og skipulagið tilbúið fyrir okkur hér í Hlíðinni.

Miðvikudagurinn 14 september, þá smölum við inní Hlíð og útá Hlíð.

Fimmtudagurinn 15 september smalamennska á Oddastöðum, rekið inn heima.

Föstudagurinn 16 september smalamannska Hafurstaðir og Hallkelsstaðahlíð.

Laugardagurinn 17 september Vörðufellsrétt.

Sunnudagurinn 18 september rekið inn, dregið í sundur og lömb vigtuð.

Mánudagurinn 19 september gera skil í Skarðsrétt og sláturlömb rekin ínn um kvöldið.

Þriðjudagurinn 20 september sláturlömb sótt, Mýrdalsrétt.

Eins og sést er þessi vika ansi lífleg hjá okkur og nóg um að vera á öllu vígstöðum.

Þeir sem áhuga hafa á að koma og smala með okkur nú eða stússa í fjárragi eru hjartanlega velkomnir.

Allar nánari upplýsingar er góðfúslega veittar í síma 8628422.

Hlökkum til að sjá ykkur, bestu kveðjur úr Hlíðinni.

Svandís Hallsdóttir fæddist í Hallkelsstaðahlíð í Hnappadal 25 febrúar 1943. Svandís lést á krabbameinsdeild Landsspítalans 27 ágúst 2016. Foreldrar hennar voru hjónin , Hallur Magnússon og Hrafnhildur Einarsdóttir í Hallkelsstaðahlíð. Svandís var eitt tólf barna þeirra. Þau eru Einar, f.1927, Sigríður Herdís,f.1928, Anna Júlía,f.1930, Sigfríður Erna,f.1931, Ragnar, f.1933, Margrét Erla, f.1935, Guðrún, f.1936, Magnús,f.1938, Sveinbjörn,f.1940, Elísabet Hildur,f.1941, Svandís, f.1943, og Halldís, f.1945. Látin eru Magnús, Einar og Guðrún.

Svandís ólst upp í Hallkelsstaðahlíð en Hallur faðir hennar lést árið 1945 þegar hún var einungis 2 ára gömul. Hrafnhildur móðir hennar bjó áfram með börnum sínum í Hallkelsstaðahlíð. Svandís bjó í Hallkelsstaðahlíð til ársins 1980.

Svandís gekk í Húsmæðraskólann á Varmalandi,stundaði almenn bústörf í Hallkelsstaðahlíð. Hún vann m.a um tíma í Hreðavatnsskála og Laugargerðisskóla. Eftir að hún flutti til Reykjavíkur vann hún fyrst meðfram barnauppeldi við skúringar í Landsbankanum, síðan um árabil á gæsluvöllum Reykjavíkurborgar og að síðustu á Leikskólanum Bakka í Grafarvogi.

Þann 22 apríl 1965 eignaðist hún dótturina Sigrúnu Ólafsdóttur. Barnsfaðir; Ólafur Kjartansson frá Haukatungu f.1 mars 1944 d. 4 júní 1966.

Sigrún er gift Skúla L Skúlasyni og eiga þau soninn Guðmund Margeir unnusta hans er Brá Atladóttir.

Svandís giftist þann 22 ágúst 1981 Sverri Úlfssyni f 10 nóv.1937 á Úlfljótsvatni dáinn 3 desember 2014. Börn þeirra eru: 1) Hrafnhildur f.18.september 1981, sambýlismaður Francisco Da Silva, þau eiga tvær dætur Fríðu Maríu og Írisi Lindu. 2) Ragnar f.26 janúar 1984, sambýliskona Elsa Petra Björnsdóttir, börn þeirra Svandís Sif og Sverrir Haukur.

Svandís og Sverrir bjuggu fyrst í Gröf í Miklaholtshreppi en fluttu til Reykjavíkur 1982.

Börn Sverris frá fyrra hjónabandi: Ragna Sverrisdóttir f. 14 mars 1961, eiginmaður Guðmundur Árnason, börn þeirra Árni og Óðinn. Kolbeinn Sverrisson f. 2 janúar 1967, eiginkona Þóranna Halldórsdóttir, sonur þeirra Halldór.

Útförin fer fram frá Grafavogskirkju miðvikudaginn 7 september og hefst kl 13.00

Minningagrein Svandís Hallsdóttir.

Það er sárt að sakna og erfitt að breyta venjum og hefðum sem fylgt hafa manni alla ævi. Það er skrítið að geta ekki tekið upp símann og spjallað við mömmu, sagt fréttir, spurt álits eða bara heyrt röddina.

Við mægður töluðum saman í síma flesta daga og undir það síðasta tvisvar til þrisvar á dag. Við voru ekki bara mæðgur við vorum líka vinkonur.

Mamma var hlédræg, hógvær og ekki mikið fyrir að láta á sér bera eða í sér heyra í margmenni.  Hún gat þó alveg látið gamminn geysa við okkur fjölskylduna og látið í sér heyra. Mamma hafði sínar skoðanir og fylgdi þeim eftir af þunga ef á þurfti að halda.  Mömmu var mikið í mun að börnin hennar væru kurteis og sýndu fólki virðingu. Ég man bara eftir að hún hafi skammað mig einu sinni og þá átti ég það fullkomlega skilið. Enda eiga börn ekki að brjóta rúður. Mamma var ljúf en staðföst og hafði svo gott lag á að leiðbeina á jákvæðan og notalegan máta.

,,Það á ekki að skamma börn með hávaða,, sagði hún oft og lagði áherslu á hvert orð, það á að tala við þau.

Ég hugsa að þau skipti hundruðum börnin sem að hún hefur ,,talað,, við í gegnum tíðina. Með góðum árangri.

Hún átti ekki bara okkur börnin sín heldur heilan hóp af börnum sem hún kynntist á gæsluvöllunum og leikskólanum. Og svo átti hún heilmikið í frændsystkynum sínum og öðrum börnum sem komu til dvalar í sveitinni.

Sveitin var mömmu afar kær og fylgdist hún þar með öllu alveg fram á það síðasta. Hvernig gengur heyskapurinn ? Hvað vantar margar kindur af fjalli ? Hvenær byrjar sauðburðurinn ? Hvað með þetta og hvað með hitt ?

Sálin var oft í sveitinni og við nutum góðs af.

Mamma hugsaði alltaf fyrst um aðra og ekkert var mikilvægara en að okkur börnunum og fjölskyldunni liði sem best. Hún fylgdist vel með okkur öllum og var í miklu sambandi við sitt fólk. Samband hennar og systkyna hennar var líka afar náið. Systrahringurinn eins og við köllum þær systur gjarnan tala saman eins oft og mögulegt er. Samstaða var málið en það mátti alveg rökræða um hlutina.

Samband mömmu og Sverris var líka náið en þau deildu sameiginlegum áhugamálum s.s ferðalögum um hálendi  Íslands, leikhúsferðum og bókalestri.

Einnig nutu þau sín vel hér hjá okkur í Hallkelsstaðahlíð en hálfsmánaðar stopp yfir sumarið var orðið regla eins og viku vetrarheimsóknin.

En áhugamál þeirra númer eitt, tvö og þrjú var fjölskyldan og núna síðustu árin þegar ömmu og afabörnunum fjölgaði hratt var gleðin mikil.

Ég trúi því að þau bæði fylgjist með hópnum sínum frá öðrum stað.

Þær eru margar góða minningarnar sem rifjast hafa upp síðustu daga.

Lítil stelpa í sveitinni sem skottast með mömmu í öll útiverk, labbar í reykkofann og spáir í tunglið.

Lítil stelpa sem fylgdist með eldamennsku, hannyrðum og daglegum heimilisstörfum.

Lítil stelpa sem naut þess að heyra sögur og kúra í notalegu bóli.

Lítil stelpa sem ólst upp við þau forréttindi að hafa mömmu hjá sér mest allan sólarhringinn.

Þó að söknuðurinn sé sár þá er fyrir svo margt að þakka.

Þakka fyrir það sem hún var, það sem hún gerði, það sem hún sagði og það sem hún kenndi.

Það mikilvægasta er samt að þakka fyrir bestu mömmu í heimi.

Hvíl í friði elsku mamma mín.

Dagur 6.

Eftir góða hvíld í Hömluholti var lagt af stað og stefnan tekin á Kolbeinsstaði.

Þarna er hópurinn einbeittur í meira lagi og ekki laust við að eftirvæntingin fyrir góðum fjöruspretti fylli út í myndina.

F.v Maron, Kristine, Ingi, húsfreyjan, Majbrit og Þorgeir.

Nú er komið að því sem að ég lofaði ...............er reyndar nokkrum dögum á eftir áætlun en nú skal úr því bætt.

Dagur tvö hjá okkur í hestaferð var nokkuð sögulegur eins og við var að búast með 100 hesta hóp.

Þetta var fallegur dagur þar sem menn og hestar áttu þess kost að sýna sínar bestu hliðar í blíðunni.

Það er samt stundum þannig að þegar á reynir getur verið erfitt að standa undir væntingum.

Við mættum tímalega í Kolbeinsstaði þar sem að hestarnir höfðu notið hvíldar og góðra veitinga um nóttina.

Þegar þangað var komið fréttum við af stórum hestahópum sem voru að koma sömu leið og við ætluðum að fara.

Við biðum því átekta svo að allt gæti gengið sem best fyrir sig.

Síðan var lagt af stað niður veg, allt gekk nokkuð vel fyrst um sinn en þegar niður á flóann var komið brutust út mótmæli.

Já þetta voru afar kröftug mótmæli og þegar mótmælendurnir eru 100 og úr mörgum ,,flokkum.. þá er ekki von á góðu.

Upphófst þá mikil gandreið með kúrekaívafi sem minnti  svolítið á víkingareið fyrri tíma. Kollhnísar og aðrar frískandi æfingar voru framkvæmdar en sem betur fer komu allir heilir frá þeim verknaði.

Nokkrar fótfráar hryssur fetuðu í fótspor okkar og stefndu hraðbyr á Eldborg. Frískir folar fíluðu flóann og afgangurinn reyndi af fremsta megni að gera eitthvað annað en rétt. Nokkrar góðar raddæfingar fóru fram og eins var tekin góð æfing og upprifjun á notkun blótsyrða. Já það er nauðsynlegt að viðhalda góðri íslensku.

Leiknum lauk svo heldur seinna en ætlað var sem gerði það að verkum að ferðaáætlunin var ekki alveg eins og fyrstu hugmyndir gerðu ráð fyrir.  Við riðum því bara í Kolviðarnes og nutum gestrisni Jóns bónda þar.

Dagur þrjú var svo dagurinn sem að við riðum frá Kolviðarnesi að Stakkhamri. Þegar við mættum í Kolviðarnes hittum við þennan skemmtilega grís. Hann leyfði kokkinum að vega sig og meta í þeirri trú að þeir ættu ekki eftir að hittast á einhvejum veitingastaðnum.   Þessum varð vel til vina og nú er bara næsta mál að fá þessa í garðinn í Garðabænum.   Þessa flottu mynd tók hann Guðbrandur Örn Arnarsson af hluta hópsins ríða í átt að Hausthúsum. Þegar við lögðum af stað frá Kolviðarnesi var þó nokkur orka í hrossunum og þau alveg til í allt. Það var því mikill hraði þegar við lögðum í hann og ekki laust við spennu í mannskapnum líka. Mikil umferð var á fjörunum þennan dag og stutt á milli hópa. Þegar við komum yfir Núpunesið tekur reksturinn á rás og stefndi á fullri ferð í land. Á þeim tímapunkti var gott að hafa mikið af sprækum og velríðandi ferðafélögum með.     Þessi spræki ,,dalaprins,, kom eins og kallaður í fjörið og minnti helst á íþróttaálfinn sem gjarnan kemur fljúgandi þegar vinir eru í vanda. Hann kom á fleygiferð frá öðrum hópi sem hafði misst einni gæðinginn í átt að landi.     Og þegar vandinn er leystur flýgur hann á brott.................með gull hattinn á bakinu. Já þeir eru flottir kallarnir í dölunum.     Þegar komist var fyrir hópinn á syngjandi ferð og honum snúið til betri vegar lækkaði blóðþrýstingurinn til mikilla muna. Það er þó alveg ógleymanlegt þegar við náðum að snúa hópnum við hvernig hann sveimaði í stóran hring. Það var eins og hann væri að búa sig undir lendingu. Já þetta var sannarlega vígalegasti baugur sem við höfum riðið. En það er töff að ,,hringteyma,, 80 hross á svona flottu reiðsvæði.   Allt gekk síðan vel hjá okkur að Stakkhamri en þar voru hrossin í góðu yfirlæti um nóttina.     Það var nú meiri happafengurinn að fá hann Þorgeir með okkur í ferðina. Þarna eru hann og Skúli að hugsa málið.     Þessar mægður eru alltaf svo flottar.     Og ekki eru þessar síðri brosa svo fallega með Baltasar vini sínum.     Þessi fjölskylda er alveg kominn í hópinn og teljast þau fullgildir félagar í ferðafélaginu ,,Beint af augum,,     Þarna var bara gaman hjá þessum.     Sigurður Miðhraunsbóndi með einum besta ljósmyndara sem ég kannast við.     Þorgeir og Sveinbjörn passa uppá að allt fari vel fram í ferðinni.     Járningar eru helstu áhugamál þessara bræðra...............sko stundum.     Dagur fjögur var líka bjartur og fagur. Við nutum okkar einhesta á fjörunum eftir að hafa komið stóra hópnum fyrir. Það var líka gaman að fá góða gesti frá Ameríku sem komu með okkur og tóku góðan reiðtúr á fjörunum. Við fengum líka skemmtilega heimsókn einmitt frá eigendum Framtíðarsýnar sem gátu nú loksins séð bæinn hennar. Um kvöldið fór svo allur hópurinn í dekur á Hótel Eldborg en þar var tekið á móti okkur með glæsibrag. Maturinn var frábær og öll þjónusta til mikillar fyrirmyndar. Já það er alveg þess virði að fara í mat til hans Óla skal ég segja ykkur.     Dagur fimm var dagurinn sem við riðum frá Melum og að Hömluholti. Áfram var blíða og nú gekk allt eins og best var á kosið, hrossin orðin stillt og prúð.   Eins og sjá má ....................     Slökun í áningu.     Svo er það hópreiðin, við erum rosalega að vanda okkur.............     Burtreiðar.............     Jonni.............mig langar svona.............mikið í hestakaup. Já þó svo að þessir bræður hafi ekki enn verslað í ferðinni þá er það staðfest að a.m.k ein hestakaup hafa farið fram í ferðinni.     Einbeittir..............     Ung og flott hestastelpa.   Á morgun eru svo nýr dagur með enn fleiri ævintýrum.

Það er boðið uppá blíðu i dag eins og vera ber í hestaferð.

Þar kom að því..................dagur eitt í hestaferð er staðreynd.

Eftir söguleg met í járningafjölda og óþarfa skipulagi var lagt af stað.

Hrossahópurinn taldi hvorki meira né minna en 100 hross en mannskapurinn eitthvað færri.

Þetta fyrsta kvöld var riðið frá okkur hér í Hlíðinni og niður að Kolbeinsstöðum.

Ferðin gekk mjög vel en ferðahraðinn var vel í efri mörkum eins og getur gerst þegar spenningurinn er mikill.

Um helgina fór fram árleg kvennareið hjá kellunum í sveitinni og öðrum góðum konum.

Þema reiðarinnar var rautt og var því sjálfsagt að gramsa í fataskápnum og reyna að finna eitthvað við hæfi.

Hjá mér var ekki um mikið að moða en eina rauða flíkin var rifin út og að sjálfsögðu smelltum við á okkur varalit við hæfi.

Konurnar riðu frá Minni Borg að Söðulsholti með viðkomu hjá bændunum á Rauðkolsstöðum.